A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΚΟΥΛΙΚΙ (τοῦ πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία

…….Μή γινόμαστε, λοιπόν, «σκουλίκια», ἀλλά μέ κάθε τρόπο ἂς σταθοῦμε στό ὓψος τῆς θελήσεως Τοῦ Δημιουργοῦ μας, πού μᾶς θέλει, ΠΙΣΤΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ, ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΜΜΩΝΑ, ἀλλά καί ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ μέ τίς ὁποῖες μᾶς ἐφοδίασε, προκειμένου νά παραμείνωμε τά πλάσματα τῶν Θελήσεών Του, καθ’ὃσον μᾶς θέλει κοντά Του, στό ποίμνιό Του καί νά συμπορευώμεθα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μέ τό ΦΩΣ καί ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, στήν ὁποία ὁ ἂνθρωπος, ὂχι μόνον μετατρέπει τόν ἑαυτό του σέ σκουλίκι, ἀλλά τόν καταρρακώνει περισσότερο, νομιμοποιῶντας τήν ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ, ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΛΟΦΙΛΙΑ, ΤΗΝ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ, ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ καί τήν ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ μας καί τήν φιλτάτη μας ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ...!


Ὁ Πανάγαθος Θεός, ἐδημιούργησε τήν ΠΛΑΣΗ, τό ΣΥΜΠΑΝ, τόν ΚΟΣΜΟ (Οἱ λέξεις προέρχονται ἀπό τήν θαυμάσια καί ακριβολόγο Γλῶσσα μας) καί ὡς ἐπιστέγασμα, ὡς κορυφαῖο δημιούργημά του, ἒπλασε τόν ἂνθρωπο .
Καί τό ἐρώτημα τό ὁποῖο, καλοπίστως, ἒρχεται στον νοῦ τοῦ οἱουδήποτε , εἶναι:
«γιά ποῖον λόγο Ὁ Πανάγαθος Θεός, έδημιούργησε τόν ἂνθρωπο; Ἡ ΖΩΗ, εἶχε ἢδη έμφανισθεῖ στα φυτά καί τά ζῶα. Τι ἐλλειπε ἀπό αὐτές τίς κατηγορίες τῶν ἐμβίων δημιουργημάτων;»
Ἡ ἀπάντησις, ἀποκαλύπτεται στήν διαδικασία δημιουργίας τοῦ άνθρώπου.
Διαβάζομε στα Ἱερά μας κείμενα, πώς Ὁ Πανάγαθος Δημιουργός μας, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς δημιουργίας μας, ἒκανε τόν ἂνθρωπο ἀποδέκτη τοῦ μεγαλυτέρου δώρου πού θά μποροῦσε νά ὑπάρξη.
Ὁ ἂνθρωπος, ἐδέχθη τό ΦΥΣΗΜΑ ΤΗΣ ΠΝΟΗΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ, τό ὁποῖον τόν «προίκησε» μέ τήν δυνατότητα νά ἀντεπεξέρχεται νικητής σέ κάθε μάχη του μέ τίς σκοτεινές δυνάμεις, (ἀλλά μέ τήν προϋπόθεση πώς θά κάνη ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ αύτῶν τῶν δυνατοτήτων), καί θά εἶναι ΑΤΡΩΤΟΣ σέ κάθε ἐπίθεση τῶν ἀνθρωπίνων, γηίνων, ἀδυναμιῶν.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ τήν ὁποίαν ἐδέχθη ὁ Ἂνθρωπος ἀλλά καί ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΩΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΕΥΘΥΝΗ...! του, γιά τήν ὀρθή χρήση καί ἀξιοποίησή της.
Ὁ ἀνθρώπινος ἐγωισμός, ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος γιά τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς μας, δέν μᾶς ἐπιτρέπει τό νά δοῦμε καθαρά καί νά ἀξιολογήσωμε σωστά αὐτήν τήν ΠΝΟΗ τήν ὀποίαν ἐνεφύσησε Ὁ Πανάγαθος στό ἀνθρώπινο σῶμα καί ἀπό μία ΤΕΛΕΙΑ φυσική καί ΥΛΙΚΗ δημιουργία, τό μετέτρεψε σέ μία ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ, τῆς ὁποίας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΙΟΝ σέ ὁλόκληρη τήν πλάση...!
Πρέπει νά γίνη ἀντιληπτὀ ἀπό τόν ἐπιπόλαιο καί ἐγωπαθῆ ἂνθρωπο, πώς ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ἒδωσε εἰς τόν ἂνθρωπο τήν ΛΟΓΙΚΗΝ, τήν ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ καί τήν δυνατότητα νά ξεχωρίζη τό καλό ἀπό τό κακό, δηλαδή δυνατότητες πού δέν ὑπάρχουν στα λοιπά ἒμβια ὂντα.
Ἀνατρέχοντας στό ἡμερολόγιό μας, βλέπομε στήν σελίδα 26 (ΜΗΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ) καταχωρησμένην τήν ρῆσιν :
«Ὃποιος καταντᾶ τόν ἑαυτόν του ΣΚΟΥΛΗΚΙ, δέν δικαιοῦται νά διαμαρτύρεται ὃταν τόν πατᾶνε»
Καί αὐτήν τήν ὣρα, εἶναι σαν νά σᾶς ἀκούω νά μέ ἐρωτᾶτε: «καί ποίαν σχέση ἒχει αὐτό μέ τά προλεχθέντα;»
Μά, αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἒκφρασις τοῦ ΜΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ τῆς ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΔΩΡΕΑΣ Τοῦ Κυρίου μας πρός τόν ἂνθρωπον...!
Τό ἀνθρώπινο σῶμα, χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ΠΙΣΤΗ μας ὡς ΝΑΟΣ ΘΕΟΥ, ἀκριβῶς διότι ἐμπεριέχει καί τήν ΕΥΛΟΓΙΑΝ τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Πέραν αὐτοῦ, ὁ ἂνθρωπος εἶναι πλασμένος «ΚΑΤ ΕΙΚΟΝΑΝ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ...!
Κατά συνέπειαν ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ὁ ἂνθρωπος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ. Εἶναι κυρίως ΠΝΕΥΜΑ, καί πρέπει νά συνειδητοποιήση πώς τό σαρκίον διά τοῦ ὁποίου εἶναι περιβεβλημένη ἡ ΨΥΧΗ του, ΔΕΝ ἒχει τό δικαίωμα νά τό χρησιμοποιῆ κατά τρόπον ὑβριστικόν ὡς πρός τίς
ἰδιότητες μέ τίς ὁποῖες «ἐπροικίσθη..!»
Ὃταν, λοιπόν, ὁ ἂνθρωπος καταντᾶ τὀν ἑαυτόν του ΣΚΟΥΛΙΚΙ, ὃταν ρυπαίνη τήν ὓπαρξίν του τήν ἲδια μέ τό να χρησιμοποιῆ τό σῶμα του καί ἐν γένει τόν ἑαυτό του γιά τήν ἁμαρτία, τήν σαρκολατρεία, τόν εὐδαιμονισμό, τίς ἐγωιστικές καί φίλαυτες τάσεις του καί γενικῶς ὃταν δέν ΣΕΒΕΤΑΙ, δέν ΤΙΜΑ καί δέν προφυλάσσει τόν ΝΑΟΝ ΘΕΟΥ μέ τόν ὁποῖον ἒχει περιβληθεῖ ἡ ψυχή του, ἀλλά γίνεται χαμερπής, ὑλιστής, φίλαυτος, ἐγωιστής καί ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ τήν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μέ τήν ὁποίαν ἐπλάσθη, πῶς ἒχει τήν ἀξίωση νά τόν σέβωνται οἱ συνάνθρωποί του καί νά μή τόν...ποδοπατοῦν ὡς νά ἦτο ἓνα πραγματικό σκουλίκι;
Καί μή νομίσετε πώς ὑποβαθμίζομε τἠν ζωή πού κρύβει μέσα του τό σκουλίκι, ἀλλά ἁπλούστατα, τό χρησιμοποιοῦμε ἐδῶ, διότι ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ πνεύματος καί εἶναι ἓνα ὑλικό Δημιούργημα, πολύ ὑποδεέστερο τῆς ἀνθρωπίνης ὀντότητος...
Ὁ ἂνθρωπος ὑπῆρξε ἡ Κορωνίς τῆς Δημιουργίας.
ΟΥΔΕΙΣ ἒχει τό παραμικρό δικαίωμα νά ὑποβαθμίζη καί διά τοῦ τρόπου ζωῆς του νά «ὐβρίζη» (Μέ τήν ὀρθή ἒννοια τοῦ ὃρου «ὓβρις») Τόν ἲδιον Τόν Δημιουργό μας...!
Καί βλέπομε αὐτόν τόν ἂνθρωπο πού ὑπεβάθμισε τόν ἑαυτόν του σέ ἐπίπεδο σκουλικιοῦ, νά διαμαρτύρεται ὃταν τόν περιφρονοῦν, ὃταν τόν περιπαίζουν καί ὃταν τοῦ συμπεριφέρωνται περιφρονητικῶς, μή ἀναλογιζόμενος τό πόσον πικραίνει καί ἀπογοητεύει Τόν
Δημιουργό του, μέ ἀποτέλεσμα νά προκαλῆ τήν δικαιολογημένην ὀργήν Του...!
Προσοχή, λοιπόν..!
Ἡ «διαχείρησις» τῶν Θείων Δώρων, εἶναι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ
ΥΠΟΘΕΣΙΣ
Ἡ μετατροπή τῆς ὀντότητός μας ἀπό ἀνθρωπίνης σέ ζωώδη, ἀποτελεῖ, ἐκτός ἀπό μεγάλην ἀνοησίαν καί ἑνα πολύ σοβαρό ΑΜΑΡΤΗΜΑ.
Τό νά γίνωμε...σκουλίκια, εἶναι ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ. Τό πραγματικά ΔΥΣΚΟΛΟ ἀλλά καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ, εἶναι τό νά κρατήσωμε τήν ἀνθρωπίνην μας ὀντότητα στα ἐπίπεδα τά ὁποῖα μᾶς ΚΑΘΩΡΙΣΕ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ Ὁ ἲδιος Ὁ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας.
Ἒχομε μεγάλες εὐθῦνες προκειμένου νά ἀντιμετωπίσωμε τίς προκλήσεις τῆς ὓλης καί νά ΜΗ καταντήσωμε ΔΟΥΛΟΙ τοῦ ΕΓΩΙΣΜΟΥ μας καί φθάσωμε στήν ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ τῶν ὃσων μᾶς ΕΧΑΡΙΣΕ Ὁ Κύριός μας.
Μή γινόμαστε, λοιπόν, «σκουλίκια», ἀλλά μέ κάθε τρόπο ἂς σταθοῦμε στό ὓψος τῆς θελήσεως Τοῦ Δημιουργοῦ μας, πού μᾶς θέλει, ΠΙΣΤΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ, ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΜΜΩΝΑ, ἀλλά καί ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ μέ τίς ὁποῖες μᾶς ἐφοδίασε, προκειμένου νά παραμείνωμε τά πλάσματα τῶν Θελήσεών Του, καθ’ὃσον μᾶς θέλει κοντά Του, στό ποίμνιό Του καί νά συμπορευώμεθα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ μέ τό ΦΩΣ καί ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, στήν ὁποία ὁ ἂνθρωπος, ὂχι μόνον μετατρέπει τόν ἑαυτό του σέ σκουλίκι, ἀλλά τόν καταρρακώνει περισσότερο, νομιμοποιῶντας τήν ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ, ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΛΟΦΙΛΙΑ, ΤΗΝ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ, ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ καί τήν ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ μας καί τήν φιλτάτη μας ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ...!
Π. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

“Έθνος Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών” – του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ.Χρυσοστόμου



Ἐν Αχαρναίς: 11/8/2017
        Συγκινημένος και συγκλονισμένος από το πολυπληθές ποίμνιο που προσήλθε τις δυο προηγούμενες ημέρες για να τιμήσει τη μνήμη της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, αλλά και από την έκδηλη και ζωντανή αγάπη των ανθρώπων προς το πρόσωπό της Αγίας της Ορθοδοξίας, δεν έπαψα να δοξολογώ τον Κύριο που σε τούτο τον βασανισμένο τόπο, όσο δύσκολες κι να είναι οι συνθήκες, όσο κι αν βαλλόμεθα, κρατάμε ακόμη Χριστό. 
       Διαπίστωσα για μια ακόμη φορά, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, πως αυτό που μας ενώνει σαν πολίτες αυτής της χώρας, αυτό που καταρρίπτει τα όρια των διαφορών μας, που μας φιλιώνει -όπως έχει αποδείξει περίτρανα η ιστορία- μας δυναμώνει, κι όταν χρειαστεί μας γιγαντώνει, αυτό που μας συντηρεί ψυχικά, πνευματικά και υπαρξιακά και μας αναγάγει από λαό σε Έθνος ανθρώπων με ιστορία και πολιτισμό, είναι αυτή η πίστη στην Ορθοδοξία. Πράγματι, είμαστε ένας λαός Ορθοδόξων, ή καλύτερα ένα Ορθόδοξο Έθνος.
       Μεσούσης  της εορτής της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, μια ζωντανή απόδειξη των παραπάνω, με βαθιά λύπη πληροφορήθηκα τη συνέχεια του παραληρήματος των σημερινών κυβερνώντων, μέσω της δήλωσης στελέχους της Κυβερνήσεως, σχετικά με τον Ορθόδοξο χαρακτήρα του λαού μας. Μιλώ για «παραλήρημα» και όχι για θέση ανθρώπου με κρίση, διάκριση και γνώση, αγαπητοί αδελφοί, όχι για να υποτιμήσω το πρόσωπο, αλλά για να δικαιολογήσω την απαράδεκτη τοποθέτηση. Διότι τόσο η γνώση της ιστορίας μας και του Συντάγματός μας, όσο και η απλή λογική ενός ανθρώπου με επίγνωση και αντίληψη της πραγματικότητας, του σήμερα και του χθες, πιστοποιούν τη βαθιά, διαχρονική σχέση της Ορθοδοξίας με τον Ελληνικό λαό. Θα ισχυριζόταν λοιπόν κανείς, ότι τόσο η συγκεκριμένη τοποθέτηση, όσο κι άλλες τοποθετήσεις και ενέργειες των τελευταίων χρόνων που στοχεύουν στην απόκλιση και απομάκρυνση των Ελλήνων από την Ορθόδοξη πίστη τους, προέρχονται από ανθρώπους αφελείς, δίχως γνώση και επίγνωση.
        Η αλήθεια είναι, αγαπητοί αδελφοί, ότι αυτοί που μαίνονται ενάντια στη σχέση ημών των Ελλήνων με τη Ορθόδοξή μας πίστη, θέλουν να μας μετατρέψουν σε μια πολυποίκιλη, πολύμορφη μάζα πλασμάτων που ζει σε έναν οριοθετημένο χώρο και που απλώς καταναλώνει, παράγει και αναπαράγεται. Θέλουν να μας καταντήσουν απεγνωσμένα πλάσματα δίχως κοινό παρελθόν, κοινή πορεία, στόχους, «πιστεύω», ιδανικά και αξίες. Όλοι αυτοί, συνειδητά και απροκάλυπτα μάχονται τη σχέση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, σχέση που μας αναγάγει από απελπισμένα πλάσματα σε ανθρώπους ικανούς με ψυχή, πνεύμα και εσωτερική δύναμη, ανθρώπους που ζουν σε χώρα και όχι σε χώρο. Αυτοί, και της ιστορίας και του Συντάγματος γνώση έχουν και βέβαια δεν είναι αφελείς. Αντίθετα, τολμώ να πω, ότι οι προθέσεις και οι στόχοι τους, η στρατηγική και η μεθοδολογία που χρησιμοποιούν, έχουν κατεύθυνση ιδιαιτέρως «έξυπνη» και πονηρή, στο βαθμό της διαστροφής, της τρέλας.
        Ως εκ τούτου, η επιχειρηματολογία και ο διάλογος για την απόδειξη του αυτονόητου, δηλ. της αδιάρρηκτης σχέσης Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, είναι περιττά. Ποιο Ελληνικό σπίτι, ποιο δωμάτιο νοσοκομείου, ποιο Ελληνικό καράβι δεν έχει μια εικόνα του Εσταυρωμένου ή κάποιου προστάτη Αγίου; Ποιος Έλληνας αθλητής, μαθητής δεν κάνει το σταυρό του πριν διαγωνισθεί; Ποια Ελληνίδα μάνα δεν απευθύνεται στην Παναγιά όταν κινδυνεύει το παιδί της; Ποιος άνθρωπος, συνάνθρωπος μας δεν επικαλείται το Χριστό, έστω και ασυναίσθητα στη δύσκολη του στιγμή; Ποιος δεν αναφωνεί «Χριστέ μου» είτε εις ένδειξη θαυμασμού, είτε όταν υποφέρει ή κατατρέχεται παρακαλώντας για βοήθεια; Χιλιάδες των πιστών εισρέουν στα Ιερά προσκυνήματα, χιλιάδες στις εκκλησιαστικές εορτές και πανηγύρεις, κάθε γειτονιά και μια εκκλησία, κάθε χωριό και ένας προστάτης Άγιος. Αμέτρητες οι θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας, ταυτισμένες με τα μέρη που τις φιλοξενούν. Μοναστήρια και αγιάσματα κοσμούν τις κατά τόπους περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Μικροί, μεγάλοι, συντηρητικοί, μοντέρνοι και επαναστάτες, με άλλες πολιτικές πεποιθήσεις, διαφορετικοί, διαφωνούντες, άσχετοι μεταξύ τους -όπως καμιά φορά διαπιστώνω βλέποντας το ποίμνιο- σέβονται, ευλαβούνται και επικαλούνται το Χριστό και την Παναγία μας στη ζωή και την καθημερινότητα τους.
        Σεβόμαστε λοιπόν την επιλογή κάποιων να μην πιστεύουν σε αυτό που πιστεύει η πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Σεβόμαστε την ελευθερία όλων, να πράττουν και να λειτουργούν για τον εαυτό τους κατά το δοκούν. Αξιώνουμε όμως αυτοί, να σέβονται αντίστοιχα τους συνανθρώπους τους, τα δικαιώματα, τα κεκτημένα και τα άμεσα με αυτά συνυφασμένα «πιστεύω» τους. Όταν ένα πολιτικό πρόσωπο αμφισβητεί -και μάλιστα με αυτό τον αναιδή τρόπο- την πίστη του λαού, πρέπει να γνωρίζει ότι αμφισβητεί την ιστορία, τους κόπους, τις θυσίες και ότι πολυτιμότερο αυτός έχει. Πρέπει να ξέρει ότι υποτιμά τη νοημοσύνη, τις αξίες, την ιδεολογία, το πνεύμα και την ψυχή των συνανθρώπων του, μέσα στα πλαίσια του κράτους το οποίο έχει κληθεί να υπηρετήσει. Μοιραία τότε, υποτιμά την πνευματική υπόσταση της πλειοψηφίας των συμπολιτών του, την οντότητα, την ανθρώπινή τους ύπαρξη. Υποτιμά τον ίδιο τον άνθρωπο και αυτόματα τον υποβιβάζει σε κάτι κατώτερο. Η απαράδεκτη αυτή τοποθέτηση, αγαπητοί αδελφοί, εκ μέρους του πολιτικού προσώπου που την εξέφρασε, συνιστά ένδειξη αλαζονείας, έλλειψη σεβασμού προς τον άνθρωπο και συνάνθρωπο, τον συντετριμμένο υλικά και οικονομικά Έλληνα, που επιβιώνει χάρη στην πίστη του και το κουράγιο που απορρέει από αυτήν. Η συνολική απαξιωτική στάση εις βάρος του Έλληνα Ορθοδόξου βιοπαλαιστή, σε συνδυασμό με τα σκληρά, σχεδόν ανελέητα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί, αποτελεί πλέον εκδήλωση «απανθρωπιάς», αφού  ο Έλληνας σήμερα δεν πλήττεται μόνον υλικά, αλλά και πολιτισμικά και αξιακά.
       Είναι, σε όλους αυτούς που υποτιμούν την ψυχή και το πνεύμα μας, που επιδιώκουν τη αλλοίωση και τη μετάλλαξη μας από Έθνος σε πολυποίκιλη μάζα ατόμων, τους αρνησίθρησκους, απάτριδες, και «απάνθρωπους», σαφής η πηγή απ’ όπου αντλούμε αντοχή, αντιστεκόμαστε, δημιουργούμε, ζούμε και υπάρχουμε. Είναι σαφές, ότι όσο υφίσταται Ορθοδοξία, τόσο υπάρχει πίστη, που με τη βοήθεια του Τριαδικού Θεού μετουσιώνεται σε δύναμη, ικανή να ανατρέψει και τις πιο καλοσχεδιασμένες επιδιώξεις, μια δύναμη ΑΝΙΚΗΤΗ.
       Εμείς, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, απαντούμε στους σημερινούς κυβερνώντες που ασπάζονται αυτές τις θέσεις και στηρίζουν ευθέως ή εμμέσως αυτούς που τις εκφράζουν, ότι λυπούμαστε ειλικρινά για το κατάντημά τους.
      Εμείς, ο φτωχός Ελληνικός λαός, αντιστεκόμενοι σε κάθε είδους εκδήλωσης «απανθρωπιάς» των σημερινών κυβερνώντων, παραμένουμε άνθρωποι με ενιαίο σκοπό, κοινά ιδανικά, αξίες, ψυχή και πνεύμα συγκροτημένο. Εμείς, πολίτες αυτής της χώρας, του κράτους του Ελληνικού, του τόπου οπού γεννήθηκε ο πολιτισμός, κάτοικοι, απόδημοι και ομογενείς, παλιννοστούντες και διωγμένοι από τα πάτρια, απόγονοι ηρώων, Μαρτύρων, Αγίων, φέροντες την αγάπη και τη διδασκαλία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, παραμένουμεΕΘΝΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.
+ ο Αττικής & Βοιωτίας Χρυσόστομος

Κυριακή 6 Αυγούστου 2017

ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ



Σχόλιο "Κρυφού Σχολειού": Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε πριν τον μεγάλο σεισμό στην Κω. Αυτές τις μέρες η ψευτοδημοκρατία ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τον "γάμο" και την τεκνοθεσία των ομοφυλοφίλων. Ας περιμένουμε νέες καταστροφές αν δεν μετανοήσουμε.

Μελετώντας τις Νεαρές διατάξεις του Μεγάλου και Αγίου Ιουστινιανού, που ήταν Νόμος και του Ελληνικού Κράτους μέχρι την εισαγωγή του Αστικού κώδικα (1946) βρίσκουμε και το πιο κάτω Ίνδικτο που αναφέρεται στους ομοφυλόφιλους. Ο Μεγάλος αυτός ηγέτης που άπλωσε το Κράτος του σε Ανατολή και Δύση, τόσο με ρωμαλέα πολεμικά κατορθώματα όσο και με θαυμαστά κοινωφελή έργα και λαμπρά μνημεία, όπως η Αγία Σοφία, τά τείχη της Πόλης, τα Υδραγωγεία (και το μεγάλο υδραγωγείο της Αθήνας που το εμβόλισε η Αττική Οδός) αλλά και με την σοφή Ανακεφαλαίωση όλου του Ρωμαϊκού Δικαίου που ίσχυσε και στη Δύση για πολλές εκατονταετίες και πολλά άλλα μεγάλα έργα, έχει τη δική του άποψη  για την …αιτιολογία των σεισμών:

Ίνδικτον  του Ιουστινιανού προς τους Κωνσταντινοπολίτες σχετικά με αυτούς που ασελγούν.
(Προοίμιο)Την φιλανθρωπία και αγαθότητα του Θεού πάντοτε όλοι την χρειαζόμεθα, περισσότερο όμως τώρα, που με το πλήθος των αμαρτιών μας με πολλούς τρόπους τον εξοργίσαμε και μας απείλησε και μας έδειξε τι αξίζουμε να πάθουμε σύμφωνα με τις αμαρτίες μας. Έδειξε όμως φιλανθρωπία και ανέβαλλε την οργή Του περιμένοντας την μετάνοιά μας γιατί δεν θέλει το θάνατο  μας, αν και είμαστε αμαρτωλοί, αλλά την επιστροφή και τη ζωή. Αλλά δεν είναι δυνατόν πάντως εμείς να καταφρονήσουμε το πλούτο της καλοσύνης και της ανοχής και της μακροθυμίας Του φιλάνθρωπου Θεού και να μην αποταμιεύσουμε στους εαυτούς μας οργή κατά την ημέρα της οργής Του λόγω της σκληρής και αμετανόητης καρδιάς μας. Αλλά όλοι από τις πονηρές ασχολίες να απομακρυνθούμε και περισσότερο μάλιστα  αυτοί που σάπισαν με την σιχαμένη και μισητή από το Θεό βέβηλη πράξη. Εννοούμε την συνουσία με άνδρες, την οποία μερικοί άνδρες τολμούν χωρίς φόβο Θεού να κάνουν, με άνδρες διαπράττοντες αισχρότητες.
Κεφ. 1. Γνωρίζουμε διδαγμένοι από τις άγιες Γραφές , ποια δίκαιη τιμωρία ο Θεός επέφερε σε αυτούς που πριν κατοικούσαν στα Σόδομα για το πάθος τους με αυτή τη συνεύρεση ώστε μέχρι σήμερα εκείνη η γη με άσβεστη φωτιά να καίγεται και να μας παιδαγωγεί ο Θεός με αυτό τον τρόπο για να αποφεύγουμε αυτή την αμαρτωλή πράξη. Γνωρίζουμε ακόμη εκείνα που λέγει γιαυτούς ο θείος Απόστολος και αυτά που ορίζουν οι πολιτειακοί νόμοι ώστε όλοι οφείλουμε αποβλέποντας στο φόβο του Θεού να απέχουμε από αυτή την ασεβή και αμαρτωλή πράξη που ούτε στα άλογα ζώα δεν τη βρίσκουμε να γίνεται. Και αυτοί που δεν γνώρισαν αυτό το πάθος να φυλάγονται στο μέλλον και αυτοί που ήδη έχουν μολυνθεί με αυτό το πάθος όχι μόνον να παύσουν στο εξής αλλά και να μετανοήσουν δίκαια και να προσπέσουν στο Θεό και να ανακοινώσουν στο μακαριότατο Πατριάρχη την αρρώστια και να πάρουν  τον τρόπο της θεραπείας και σύμφωνα με τις γραφές να προσφέρουν καρπούς μετάνοιας ώστε ο φιλάνθρωπος  Θεός σύμφωνα με το πλούτο των οικτιρμών Του να αξιώσει και εμάς της φιλανθρωπίας Του και όλοι να ευχαριστήσουμε για την σωτηρία αυτών που μετανόησαν. Γιαυτό διατάξαμε  τώρα να βοηθήσουν και οι άρχοντες που υπηρετούν το δίκαια οργιζόμενο μαζί μας Θεό. Και έτσι τώρα με επίγνωση του σεβασμού προς τις άγιες ημέρες που έρχονται παρακαλούμε τον φιλάνθρωπο Θεό να μετανοήσουν αυτοί που κυλίσθηκαν σε αυτό το βόρβορο  αυτής της ασεβούς πράξεως ώστε να μην περάσει για μας άλλος καιρός. Στο εξής τους πληροφορούμε ότι, ως ανάξιοι πλέον κάθε συγχώρησης, θα πάρουν βαρύτερες τιμωρίες όλοι όσοι γνωρίζουν οι ίδιοι ότι αμάρτησαν, αν δεν σταματήσουν και δεν αναγγείλουν (το πάθος τους) στο μακαριότατο πατριάρχη ώστε να φροντίσουν την σωτηρία τους από αυτές τις ασεβείς πράξεις και δεν εξιλεώσουν το Θεό πριν από την αγία εορτή. Δεν θα υποχωρήσει ούτε θα παραμεληθεί ο έλεγχος αυτού του πράγματος και η διόρθωση αυτών που δεν αναγγέλθηκαν πριν από την αγία εορτή  και παραμένουν στην ασεβή πράξη. Για να μην εξοργίσουμε το Θεό εναντίον μας από την αμέλεια αυτών με το να παραβλέπουμε πράξη τόσο ασεβή και απαγορευμένη και που είναι ικανή να εξοργίσει  τον αγαθό Θεό και να  καταστρέψει όλους.  

Μας λέει λοιπόν τελικά ότι οι θεομηνίες, σεισμοί και καταποντισμοί οφείλονται σε αυτό το φοβερό αμάρτημα και κινδυνεύουμε όλοι με τιμωρία από το Θεό.
Μετά το Athens pride άρχισαν κατολισθείσεις στο Αμύνταιο, σεισμοί φοβεροί στο Αιγαίο και φόβοι για νέους και μεγαλύτερους σεισμούς. Σήμερα έσκασε «βόμβα» από τους επιστήμονες που προειδοποιούν ότι έντονα καιρικά φαινόμενα θα σαρώσουν τα επόμενα χρόνια την Ελλάδα ,θα εξαφανιστούν διάσημες παραλίες κλπ
Όλα αυτά μας προέκυψαν μετά το Athens pride.
Κάθομαι και σκέφτομαι: Μπάς και εκείνος ο μεγάλος άνδρας ήξερε κάτι περισσότερο από μας; Μπάς και έχει δίκιο ότι για τις φυσικές καταστροφές φταίει ο σοδομισμός;


Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑΣ ΤΟΥ (328-373)

(ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ)


1.      Παρά την καταδίκη του Αρείου από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (325) η αίρεση του με διάφορες μορφές και παραλλαγές βρήκε πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί μέσα στην Εκκλησία και αρκετοί Επίσκοποι έγιναν φορείς της, χωρίς όμως να παραδέχονται ότι ακολουθούν τον Άρειο («Ἡμεῖς οὕτε ἀκόλουθοι Ἀρείου γεγόναμενˑ πῶς γὰρ Ἐπίσκοποι ὅντες, ἀκολουθήσωμεν Πρεσβυτέρῳ; Οὕτε ἅλλην τινὰ πίστιν παρὰ τὴν ἑξ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ἐδεξάμεθα», P.G. 26, 720). Όλοι αυτοί οι λεγόμενοι Αρειανόφρονες Επίσκοποι (με τις υποδιαιρέσεις τους σε Ανομοίους, Ομοίους, Πνευματομάχους κλπ.) καταδικάστηκαν από την Εκκλησία με την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο το 381. Όπως θα δούμε, ο Μέγας Αθανάσιος (ο οποίος έζησε προ της Β΄ Οικουμενικής) ΔΕΝ είχε καμία εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, παρόλο που εκείνοι δεν είχαν ακόμη καταδικαστεί!
   2. Σταδιακά οι Αρειανόφρονες, και με την βοήθεια της πολιτικής εξουσίας, άρχισαν να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερους επισκοπικούς θρόνους και έτσι έφθασε η Εκκλησία σε σημείο να έχει πάνω από τους μισούς Επισκόπους της Αρειανόφρονες, ενώ σε πολλές περιοχές υπήρχαν και παραπάνω από ένας Επίσκοποι στην ίδια πόλη, μιας και οι Αρειανόφρονες Αυτοκράτορες (όπως ο Κωνστάντιος) τοποθετούσαν και αναγνώριζαν ομόφρονες Επισκόπους. Στον βίο του Μεγάλου Αθανασίου από τον Μεταφραστή διαβάζουμε τα εξής: «Μίγδην (=ανακατεμένοι) γὰρ ἦσαν οἱ τῶν Ἐκκλησιῶν ἔξαρχοι, ὀνόματι μὲν Χριστιανοὶ καλούμενοι, τῇ δὲ ἐπιμειξίᾳ τῆς κοινωνίας τῶν αἱρετικῶν μηδὲν διαφέροντες. Οὐ σπονδαῖς γὰρ εἰδώλων τὴν παράβασιν ἔπραττον, ἀλλ᾿ ἐν προσχήματι Χριστιανισμοῦ τὸ βλάσφημον Ἀρείου δόγμα κρατύνειν ἐσπούδαζον. Ὁ δὲ βασιλεὺς Κωνστάντιος καὶ ἤδη μὲν πρῶτον συνεκρότει τὴν Ἀρειανὴν δόξαν… προστάξας τοὺς μὴ βουλομένους ὑπογράφει αὐτῇ έξωθεῖσθαι τῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ εἰς τοὺς τόπους αὐτῶν ἑτέρους ἀντικαθίστασθαι» (P.G. 25, CCXL).
   3. Αρχικά οι Αρειανόφρονες Επίσκοποι κατάφεραν με σκευωρία να εκδιώξουν από τον επισκοπικό θρόνο της Αντιοχείας τον Άγιο Ευστάθιο, τον μεγαλύτερο υπερασπιστή του «Ομοουσίου». Με κέντρο την Αντιόχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο εκδιώξεως του ετέρου μεγάλου υπερασπιστού του «Ομοουσίου», του Μεγάλου Αθανασίου, Επισκόπου Αλεξανδρείας.
    4. Το 335 έγινε Σύνοδος στην Τύρο στην οποία προήδρευσε ο Επίσκοπος Αντιοχείας Φλάκιλλος. Η εν Τύρω Σύνοδος προσπάθησε με σκευωρία (παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιήθηκε για τον Άγιο Ευστάθιο) να καταδικάσει τον Μέγα Αθανάσιο, αλλά ο Άγιος κατέρριψε τις συκοφαντίες. Παρόλα αυτά οι Αρειανόφρονες πέτυχαν αρχικά την εξορία του στην Γαλλία, ενώ το 338 με νέα Σύνοδο καθήρεσαν τον Άγιο και στη θέση του στην Αλεξάνδρεια εξέλεξαν αρχικά τον Πιστό και μετέπειτα τον Γρηγόριο (αμφότεροι Αρειανόφρονες). Το ίδιο έτος εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο (ηγέτης των Αρειανοφρόνων) από Νικομηδείας Ευσέβιος. Έτσι την περίοδο εκείνη ο Μέγας Αθανάσιος ήταν ένας «καθηρημένος» και «εκτός Εκκλησίας» Επίσκοπος τον οποίο δεν αναγνώριζε η Πολιτεία και η «επίσημη Εκκλησία» και δεν είχε εκκλησιαστική κοινωνία τουλάχιστον με τρεις πατριαρχικούς θρόνους και δεκάδες επισκοπικούς, στις οποίες υπήρχαν Αρειανόφρονες Επίσκοποι.
   5. Το 341 στην Σύνοδο της Αντιοχείας ανανεώθηκε η «καθαίρεση» του Μεγάλου Αθανασίου. Αξίζει να σημειωθεί πως τους Κανόνες (όχι όμως τους δογματικούς Όρους ή τις αποφάσεις, όπως την «καθαίρεση» του Αγίου) της Συνόδου αυτής η Εκκλησία τους αποδέχτηκε (συμπεριελήφθησαν και στο «Πηδάλιον»), διότι όπως είπαμε οι Αρειανόφρονες Επίσκοποι ήταν ακόμη άκριτοι, ήτοι μη καταδικασμένοι, και επομένως τυπικώς ακόμη έφεραν το αξίωμα του Επισκόπου. Αυτό φανερώνει ξεκάθαρα πως οι Ορθόδοξοι διέκοπταν την εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετίζοντες Επισκόπους ακόμη και ΠΡΟΤΟΥ οι τελευταίοι να καταδικαστούν από Σύνοδο. Αντιθέτως διατηρούσαν εκκλησιαστική κοινωνία με ΑΔΙΚΩΣ καθηρημένους.
   6. Το 343 αποφασίστηκε από τους συναυτοκράτορες Ανατολής Κωνστάντιο και Δύσης Κώνστα (τη εισηγήσει του Μεγάλου Αθανασίου) να γίνει Οικουμενική Σύνοδος. Αυτή σχεδιάστηκε να γίνει στην Σαρδική (σημερινή Σόφια της Βουλγαρίας) με την συμμετοχή 170 Επισκόπων (76 Αρειανοφρόνων και 94 Ορθοδόξων). Οι Αρειανόφρονες βλέποντας πως ήταν μειοψηφία αποχώρησαν και η Σύνοδος διασπάστηκε στα δύο. Στην Σαρδική συγκάλεσαν Σύνοδο οι Ορθόδοξοι (με τους οποίους συντάχθηκαν και δύο εκ των Αρειανοφρόνων), ενώ οι Αρειανόφρονες μετέβησαν στην Φιλιππούπολη και συγκάλεσαν Σύνοδο υπό την προεδρία του Αντιοχείας Στεφάνου, στην οποία και πάλι καταδικάστηκε ο Μέγας Αθανάσιος!
    7. Παρόλα αυτά ο Αρειανόφρων Κωνστάντιος αποδέχτηκε την επάνοδο του Μεγάλου Αθανασίου στην Αλεξάνδρεια, εξαιτίας των πιέσεων του αδελφού του Κώνστα, ο οποίος ήταν Ορθόδοξος. Ο Άγιος προτού φθάσει στην Αλεξάνδρεια πέρασε από την Αντιόχεια το έτος 346, στην οποία βρισκόταν ο Κωνστάντιος, για να τον συναντήσει, αποφεύγοντας κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με τον τότε Αντιοχείας Λεόντιο. Εκεί διεξήχθη μεταξύ του Αγίου και του Κωνσταντίνου ένας σημαντικός διάλογος. Ο Κωνστάντιος είπε στον Άγιο: «ἐπειδὴ δὲ εἰσὶν ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ τινες τοῦ λαοῦ διακρινόμενοι τὴν πρός σε κοινωνίαν, μίαν ἐν τῇ πόλει ἐκκλησίαν ἔασον ἔχειν αὐτούς» (Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική Ιστορία, P.G. 67, 256). Του ζήτησε δηλαδή να παραχωρήσει έναν ναό στην Αλεξάνδρεια σε εκείνους που δεν είχαν κοινωνία μαζί του, δηλαδή τους Αρειανόφρονες. Ο Μέγας Αθανάσιος δέχτηκε και ζήτησε να παραχωρήσει και ο αυτοκράτορας έναν ναό στην Αντιόχεια, στους Ορθοδόξους εκείνους που είχαν διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία με τους Αρειανόφρονες Επισκόπους Αντιοχείας («Μίαν γὰρ καὶ αὐτὸς ἐκκλησίαν ἀπονεμηθῆναι ἠξίου καθ' ἑκάστην πόλιν τοῖς διακρινομένοις πρὸς τὴν τῶν Ἀρειανιζόντων κοινωνίαν», αυτόθι), τους αποκαλούμενους «Ευσταθιανούς». Συγκεκριμένα του απάντησε: «Καὶ μάλα, βασιλεῦ, δίκαιον καὶ ἀναγκαῖον τοῖς σοῖς προστάγμασι πείθεσθαι, καὶ οὐκ ἀντερῶ: ἐπεὶ δὲ καὶ ἀνὰ τήνδε τὴν Ἀντιόχειαν πόλιν εἰσὶν οἱ τὴν κοινωνίαν τῶν ἑτεροδόξων ἡμῖν ἀποφεύγοντες, παραπλησίαν αἰτῶ χάριν ὥστε καὶ αὐτοὺς μίαν ἔχειν ἐκκλησίαν καὶ ἀδεῶς ἐν ταύτῃ συνιέναι» (Σωζομενός, Εκκλησιαστική Ιστορία, P.G. 67, 1099). Το ίδιο διαφωτιστικότατη είναι και η μαρτυρία του Σωζομενού, του εκκλησιαστικού ιστορικού της περιόδου εκείνης: «Λεόντιος τότε τὴν ἐπισκοπὴν διεῖπεν. Ὃν ὡς ἑτερόδοξον παρῃτεῖτο Ἀθανάσιος, τοῖς δὲ καλουμένοις Εὐσταθιανοῖς ἐκοινώνει ἐν ἰδιωτῶν οἰκίαις ἐκκλησιάζων» (αυτόθι). Καμία εκκλησιαστική κοινωνία με τον (Αρεινόφρονα μεν, αλλά άκριτο, μη καταδικασμένο υπό Συνόδου) Επίσκοπο Αντιοχείας Λεόντιο, δεν είχε ο Μέγας Αθανάσιος, αντιθέτως κοινωνούσε με τους («σχισματοαιρετικούς» για την επίσημη Εκκλησία) «Ευσταθιανούς», οι οποίοι δεν είχαν ναούς και λειτουργούσαν σε σπίτια! [Μια τέτοια ευλογημένη εμπειρία είχε και ο γράφων μικρός, όταν συμμετείχε σε μια Λειτουργία που έγινε μυστικώς σε σπίτι στις Σπέτσες μετά τον διωγμό του αειμνήστου Γέροντος Χρυσοστόμου Σπύρου, τον οποίο εκδίωξε από τη Μονή του, ο Ύδρας και Σπετσών Ιερόθεος, επειδή ο Γέροντας διέκοψε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, λόγω της αιρέσεως του Οικουμενισμού].
     8. Τρία χρόνια μετά την επιστροφή του Μεγάλου Αθανασίου στον επισκοπικό θρόνο της Αλεξανδρείας (Οκτώβριος 346) και συγκεκριμένα στις αρχές του 350 δολοφονήθηκε ο προστάτης του Κώνστας και οι Αρειανόφρονες ξεκίνησαν νέο γύρο αγώνων εναντίον του. Αρχικά με την Σύνοδο του Σιρμίου (351) επανέλαβαν τις παλαιές κατηγορίες εναντίον του, ενώ με τις Συνόδους της Αρελάτης (353) και Μεδιολάνων (355) τον καταδίκασαν εκ νέου! Ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος έστειλε στα τέλη του 355 απεσταλμένους να συλλάβουν και να απομακρύνουν τον Μέγα Αθανάσιο, αλλά ο λαός εξεγέρθηκε και ματαίωσε τα σχέδιά του, με αποτέλεσμα ο Κωνστάντιος να στείλει τον στρατό! Στις 9 Φεβρουαρίου 356, σε αγρυπνία που προΐστατο ο Άγιος στο ναό του Αγίου Θεωνά ο αυτοκρατορικός στρατός πολιόρκησε την εκκλησία. Οι στρατιώτες έσπασαν τις πόρτες και ξυλοκόπησαν τους προσευχόμενους [παρόμοιες σκηνές βιώσαν οι παππούδες μας μετά την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924, στον Άγιο Θεράποντα στο Γουδί, στους Αγίους Θεοδώρους Νέας Σμύρνης, στον Άγιο Γεώργιο Παλαιού Φαλήρου κ.α.]. Ο Μέγας Αθανάσιος φυγαδεύτηκε με τη βία, από πνευματικά του παιδιά και ο Αυτοκράτορας διέταξε να συνεχιστεί η καταδίωξή του. Νέος Επίσκοπος Αλεξανδρείας τοποθετήθηκε ο Γεώργιος ο οποίος ενθρονίστηκε στις αρχές του 357. Ο πιστός λαός, που ΔΕΝ κοινωνούσε με τον Γεώργιο, αλλά αναγνώριζε τον Αθανάσιο ως γνήσιο Ποιμενάρχη του, επαναστάτησε και κατάφερε τον Οκτώβριο του 358 να εκδιώξει τον Γεώργιο από την πόλη.
   9. Όπως παρατηρούμε (βλ. Πίνακα), το 358 ο Μέγας Αθανάσιος ΔΕΝ κοινωνούσε με ΚΑΜΙΑ επίσημη Εκκλησία στον κόσμο, διότι όλοι οι Προκαθήμενοί τους ήταν Αρειανόφρονες, ενώ η πλειοψηφία των Ορθοδόξων Επισκόπων ήταν στην εξορία!
  10. Το 361 ο νέος Αυτοκράτορας Ιουλιανός, οπαδός της εθνικής θρησκείας, με διάταγμά του όρισε την επιστροφή των εξορίστων Επισκόπων, αλλά άφησε και τους αιρετίζοντες στην θέση τους, με σκοπό να δημιουργηθούν έριδες, μάχες και σύγχυση, ώστε να υπάρχει σκανδαλισμός και επιστροφή του λαού στην ειδωλολατρεία.
    11. Το 362 δημιουργείται στην Αντιόχεια το γνωστό Σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων που έχουν πλέον δύο Επισκόπους, τον Άγιο Μελέτιο και τον Παυλίνο. Ο Μέγας Αθανάσιος κοινωνεί με τον Παυλίνο, διότι έχει την εσφαλμένη εντύπωση πως ο Μελέτιος είναι Αρειανόφρονας. [Τελικά ο Μέγας Βασίλειος με πολύ κόπο θα καταφέρει να πείσει τον Μέγα Αθανάσιο, ότι ο Άγιος Μελέτιος είναι Ορθόδοξος, αλλά λίγο προτού να υπάρξει εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ τους ο Μέγας Αθανάσιος θα κοιμηθεί].
  12. Το 365 διατάσσεται από τον Αρειανόφρονα Αυτοκράτορα Ουάλη, νέα εξορία του Αγίου, αλλά μπροστά στην επανάσταση του λαού, ο Αυτοκράτορας αναγκάζεται να την ανακαλέσει και το 366 ο Άγιος επιστρέφει από την τελευταία εξορία του. Προσπάθεια των Αρειανοφρόνων το επόμενο έτος να τοποθετήσουν τον Αρειανόφρονα Λούκιο, ως Επίσκοπο Αλεξανδρείας, δεν ευδοκίμησε. 
   13. Στις 2 Μαΐου 373 (Ιουλιανό Ημερολόγιο) κοιμήθηκε ο Μέγας αυτός Ομολογητής και Αγωνιστής Άγιος Αθανάσιος. Είναι δε λίαν επίκαιρη και η, συμπεριληφθείσα στο «Πηδάλιον», επιστολή του προς τον Ρουφιανιανό. Αξίζει να μελετηθεί και να αξιολογηθεί, διότι πραγματεύεται το ζήτημα της κατάκριτης εκκλησιαστικής κοινωνίας των Ορθοδόξων μετά των αιρετιζόντων και τον τρόπο θεραπείας αυτής. Κλείνοντας πρέπει να ειπωθεί πως ειλικρινά αξίζει να εντρυφήσει κανείς στην αφορώσα την μεταξύ των δύο πρώτων Οικουμενικών Συνόδων Εκκλησιαστική Ιστορία (μία περίοδο που έχει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ κοινά με την εποχή μας), διότι θα λάβει σημαντικότατα διδάγματα.

Νικόλαος Μάννης

ΠΗΓΕΣ
MIGNE, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΜ. 25 και 67
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
ΖΑΧΑΡΙΑ ΜΑΘΑ, ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΕΞΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΠΗΔΑΛΙΟΝ
(Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ PDF ΕΔΩ: https://drive.google.com/file/d/0B3tuH122XTsxT2IzS044aVFnVzA/view )