A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Ἒχω ἒνα ραντεβοῦ μέ τόν Θεό

10498131_727189960673678_2210176164001881063_o

Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίμονα, ζητώντας να συναντηθεί με τον Θεό.

Επιτέλους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού μαζί του.

Αύριο, πάνω στο όρος” του είπε ένας άγγελος. Την επόμενη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα.

Ξεκίνησε , λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού.

Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια.

-Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω ραντεβού με τον Θεό, απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε τον δρόμο του.

Λίγο πιο κάτω συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της

-Βοήθησε με σε παρακαλώ.

-Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού.

Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε ένα ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί

-Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω.

-Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω!

Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα:

Συγχώρεσε με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου”.



Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν στην φυλακή λόγω σχέσεως τους με την κλοπή, με το λαθρεμπόριο, με την αναρχία, με το ποικίλο έγκλημα. Αυτοί μπαίνουν δίκαια και δεν μπορούν να διαμαρτύρονται, αφού οι ίδιοι με την άνομη ζωή τους οδήγησαν τον εαυτό τους στην φυλακή.

Υπάρχουν άλλοι που μπαίνουν στις φυλακές, γιατί συκοφαντήθηκαν άδικα ότι έχουν σχέση με έκνομες ενέργειες, όπως ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο υιός του Ιακώβ στην Παλαιά Διαθήκη. Κατηγορήθηκε από την γυναίκα του Πετεφρή ότι δήθεν επιχείρησε να την βιάσει, ενώ συνέβηκε το αντίθετο. Κι έτσι ο Ιωσήφ έμεινε δέκα τέσσερα χρόνια στην φυλακή χωρίς να φταίει σε τίποτα, πονώντας για την άδικη φυλάκιση, χωρίς όμως να κατηγορεί κανένα για ότι έγινε.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που μπαίνουν στην φυλακή, γιατί τολμούν και διακηρύττουν την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς φόβο και πάθος.

Ένας από αυτούς ήταν και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ο άνθρωπος που έζησε σαν επίγειος άγγελος ή σαν επουράνιος άνθρωπος, ο άνθρωπος που γεννήθηκε από θαύμα και έζησε θαυμαστά, ο μεγαλύτερος που γεννήθηκε από γυναίκα μέχρι την εποχή του Χριστού. Αυτός βγήκε και προφήτεψε ότι έρχεται η βασιλεία των ουρανών και συνεπώς ο βασιλιάς ο ουράνιος και πρέπει συνεπώς όλοι να προετοιμαστούν δια της μετανοίας να τον υποδεχθούν. Άρχισε να βαπτίζει, προετοιμάζοντας έτσι τους ανθρώπους δια το βάπτισμα της Εκκλησίας. Έδειξε τον Χριστό ότι αυτός είναι ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου, αλλά και τον βάπτισε, συντελώντας έτσι στο να αποκαλύψει ο Θεός Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα την θεότητα του Χριστού και να αποκαλυφτεί στον κόσμο επίσημα ότι ο Θεός είναι Τριαδικός.

Αλλά ο Ιωάννης προχώρησε και πιο πέρα και αποκάλυψε ποιο είναι το θέλημα του  Θεού, για το πως πρέπει να ζουν οι άνθρωποι. Ξεγύμνωσε την υποκρισία και την ψεύτικη θρησκευτικότητα αρχόντων και λαού. Τους αποκάλυψε ότι είναι γεννήματα εχιδνών. Σαν οχιές δηλητηρίασαν τους πνευματικούς τους πατέρες συκοφαντώντας τους με ανυπόστατες κατηγορίες, ενώ συγχρόνως κόμπαζαν για το ότι ήταν απόγονοι του Αβραάμ και των άλλων μεγάλων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης. Τους είπε ότι δεν αρκεί να είναι σαρκικά τέκνα του Αβραάμ, αν δεν είναι και πνευματικά. Ότι μόνο αν κάνουν καρπούς άξιους μετανοίας ο Θεός δεν θα τους αποκληρώσει και δεν θα τους αποπαιδώσει. Διότι μπορεί και από πέτρες να κάνει παιδιά του Αβραάμ. Δεν τους έχει ανάγκη ούτε δεσμεύεται από τις υποσχέσεις που έδωσε στον Αβραάμ, εάν αυτοί δεν έχουν την ζωή, την πίστη και την  υπακοή  του Αβραάμ.

Ο Ιωάννης απάντησε και σ’ αυτούς που ήρθαν με ευλάβεια και συντριβή για να μάθουν το θέλημα του Θεού για αυτούς.
Είπε στους όχλους ότι όποιος έχει δύο χιτώνες ή πολλά τρόφιμα να δώσει στους μη έχοντες. Δεν είπε να δώσουν μόνο οι πλούσιοι ή οι οικονομικά ισχυροί αλλά ο καθένας που έχει διπλά πράγματα. «Αυτός που αγαπά τον πλησίον σαν τον εαυτό του, λέγει ο Μ. Βασίλειος, δεν έχει τίποτα παραπάνω από τον πλησίον». Αν έχει κάτι ο πλησίον ας έχω κι εγώ, αν δεν έχει ας μη έχω κι εγώ. Συνεπώς όλοι έχουμε καθήκοντα προς τους άλλους, όχι μόνο οι πλούσιοι. Ο Χριστός θα πει στους μαθητές του ότι «Αυτά που σας λέγω εσάς τους αποστόλους σε όλους τα λέγω» (Μαρκ. 13, 37). Η χήρα που φιλοξένησε τον προφήτη Ηλία, στα Σαρεπτά της Σιδωνίας, είχε μόνο μια φούχτα αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έκανε την υπέβαση να τα δώσει στον προφήτη και όχι στα παιδιά της.

Είπε στους τελώνες να μη παίρνουν τίποτα παραπάνω από ότι πρέπει. Οι φόροι μαζευόταν τότε με διαδοχικές δημοπρασίες μέσα από τις οποίες έπρεπε να πάρουν τους φόρους τους οι Ρωμαίοι αλλά και να κερδίσουν στο έπακρον οι εταιρείες που διοργάνωναν την είσπραξη των φόρων και έτσι καταντούσε η είσπραξη τους ληστρική και εξοντωτική πράξη, απάνθρωπή πέρα για πέρα. Κανείς όμως δεν τολμούσε να ελέγξει τους τελώνες, οι οποίοι είχαν την απόλυτη κάλυψη των αρχών και αποτελούσαν μέλη της ανωτέρας κοινωνίας.
Είπε στους στρατιωτικούς να μη λαφυραγωγούν τον κόσμο ούτε να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να πετυχαίνουν οικονομικά οφέλη παράνομα και αντικανονικά. Να αρκούνται στο μισθό τους και να μη παίρνουν τίποτα επιπλέον.

Αλλά ο Ιωάννης δεν σταμάτησε εδώ. Προχώρησε και στην ανώτατη κορυφή. Τον Ηρώδη Αντίπα, τον υποτελή στους Ρωμαίους βασιλιά,τον τετράρχη της Γαλιλαίας. Αυτός ήταν υιός του Ηρώδη, που έσφαξε τα νήπια για να φονεύσει τον Χριστό, και έδιωξε την νόμιμιμη σύζυγό του και πήρε την γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου και έκανε και άλλα πονηρά και ασεβή (Λκ. 3,19-20).

Το σκάνδαλο ήταν μεγάλο αλλά κανένας δεν μιλούσε, γιατί φοβόταν την εξουσία του. Ακόμη και οι Φαρισαίοι και οι ιερείς οι οποίοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι έκανε θαύματα την ημέρα του Σαββάτου, ή τους μαθητές του, επειδή έτρωγαν χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους, ή λιμασμένοι από την πείνα και θεονήστικοι ξεψύρισαν στάχια και φάγανε τους χλωρούς κόκκους του σιταριού ημέρα Σάββατο, δεν τόλμησαν να μιλήσουν για το κραυγαλέο σκάνδαλο του βασιλιά τους. Ο Ιωάννης όμως μίλησε και τον ήλεγξε δημόσια, ότι δεν επιτρέπεται να ζει όπως ζούσε.

Ο Ηρώδης, ο οποίος τον σεβότανε και τον άκουγε ευχάριστα όταν κήρυττε και κάποια από αυτά που άκουε τα εφάρμοζε (Μαρκ. 6,20), πιεζόμενος από την γυναίκα του στην αρχή τον φυλάκισε και αργότερα, όταν στα γενέθλιά του χόρεψε η κόρη της Ηρωδιάδος Σαλώμη και ενθουσίασε τους πάντας, αποσπώντας τον έπαινο και του πατέρα της, ο οποίος της υποσχέθηκε να κάνει ό,τι του ζητήσει, τον έσφαξε κατά την επιθυμία της κόρης του, η οποία συμβουλεύθηκε την μητέρα της στο τι να ζητήσει. Έτσι ο μεγαλύτερος και αγιώτατος άνδρας του Ισραήλ σφαγιάστηκε κατά τον χειρότερο τρόπο, επειδή τόλμησε να πει την αλήθεια του Θεού προς το αμαρτωλό ζευγάρι που διοικούσε τότε την Γαλιλαία. Το ιερατικό κατεστημένο που τόσα κατηγορούσε τον Χριστό και τους μαθητές του και σιωπούσε μπρος στην ανομία του βασιλιά, σιώπησε και στο δεύτερο σκαναλώδες ανόμημά του. Ένιωσε χαρά και αγαλλίαση που ο Ηρώδης τους απάλλαξε από ένα μεγάλο αντίπαλο και ελεγκτή τους.

Λοιπόν ο τίμιος Πρόδρομος μαρτύρησε, γιατί κήρυξε την αλήθεια. Την αλήθεια που τόσο επιζητεί ο Θεός αλλά και η ανθρώπινη ηθική, την διώκει απηνώς η παραπαίουσα και δαιμονοκρατούμενη κοινωνία των ανθρώπων. Η ιστορία όμως αργά ή γρήγορα δικαιώνει τους μάρτυρες της αληθείας. Η Εκκλησία μας ειδικά γιορτάζει στον άγιο Ιωάννη όλες τις στιγμές της ζωής του· σύλληψη, γέννηση, σύναξη Θεοφανείων, αποτομή κεφαλής του και γιορτάζει και τις τρεις φορές που χάθηκε και βρέθηκε η τιμία του κεφαλή. Τιμά τον Ιωάννη μαζί με την Παναγία μας ιδιαίτερα από όλους τους αγίους.


ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Ο ΒΟΣΚΟΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ



Τόν βλέπανε,πού δέν πάταγε στήν γη,αλλά περπατούσε στόν αέρα μέχρι,πού χάθηκε απ' τά μάτια τους.

...Αυτός ό τσοµπάνος, πού πήγε στόν Παράδεισο, τόν λέγανε Μαυρογένη, γιατί είχε µαύρα γένια καί ζούσε µέ τήν γυναίκα του απ” τόν κόσµο µακρυά, µέ τά ζωντανά του καί δέν κατέβαινε στό χωριό, παρά µονάχα γιά νά πουλήση τά τυριά του καί νά ψουνίση τά χρειαζούµενα, ξεκίνησε νά λέη ό Προκόπης.

Μιάν ήµέρα τό λοιπόν, όπου βρέθηκε στό χωριό γιά τίς δουλειές του, πήγε νά άνάψη ενα κερί στήν εκκλησιά, γιατί ήτανε θεοφοβούµενος καί καλής ψυχής άνθρωπος.Εκεί µιλούσεν ό παπάς στούς χωριανούς του καί τούς έλεγε τό κήρυγµα γιά τόν ίσιον δρόµο του Θεού, πού πάει όλόϊσια στόν Παράδεισον, αν δέν στρίβουµε δεξιά κι αριστερά. Πρέπει νά τραβούµεν ίσια καί νά είµαστε συµπονετικοί γιά κάθε άνθρωπον, όταν εχει τήν ανάγκην µας. Νάµαστεν δηλαδή ψυχηκάρηδες καί νά έλεούµε, γιατί τό ίδιο κάνει καί ο Θεός καί έλεεί τόν κόσµον όλον γιά νά ζη καί νά πορεύεται. Κι όποιον δει πώς κάνει κι αυτός τό ίδιο, τόν συµπαθα πολύ καί τόν παίρνει στόν Παράδεισον, όπου είναι ή ζωή µεγαλείο άτελείωτον! «Ετσι τά έλεγεν ο παπάς κι ετσι πρέπει νά είναι, κατά τήν γνώµην µου.


Ή Έκκλησία δέν λέγει ποτέ της ψέµατα καί γιατί νά τά πη, µαθές;“Όλοι ακούγαµε τόν άπλοϊκόν τσοµπανο, πού µιλούσε µέ τόν δικό του παραστατικόν τρόπο καί κάθε λίγο σκούπιζε τά µουστάκια του, άγνωστον γιατί, καί δέν εδειχνε δυσκολία στό νά έκφραστή αυθόρµητα καί νά πη τήν πίστη του. Ό φίλος µου, πού είχε ένθουσιασθή, ρώτησε, συντοµεύοντας τήν µικρή παύση στήν διήγηση του Προκόπη:Καί µετά τί έγινε:Πως πήγε στόν Παράδεισον;“Όταν γύρισε στό καλύβι του, τό είπε στήν γυναίκα του χαρούµενος αυτό τό ευχάριστο µαντάτο καί της είπε πώς θά πάει τήν άλλη µέρα νά συναντήση τόν Θεό. “Ετσι κι έγινε.

Τήν άλλη µέρα πηρε ψωµοτύρι µαζί του, χαιρέτισε τήν κυρά του καί ξεκίνησε γιά τόν Παράδεισο. Πήρε τόν ίσιον δρόµο καί προχωρούσε ανάµεσα στά χωράφια, χωρίς νά στρίβη δεξιά τι αριστερά, όπως είπεν ο παπάς καί τό βραδινό κοιµήθηκε κάτω από ένα δέντρο καί συνέχισε τήν άλλη µέρα τόν ίσιο δρόµο γιά τόν Παράδεισο.“Εφαγε καί τό ψωµοτύρι, που είχε µαζί του καί συνέχισε καί τήν τρίτη µέρα καί τήν τέταρτη.Τό ένα βουνό ανέβαινε, τό άλλο κατέβαινε.Τήν πέµπτη µέρα πείνασε πολύ καί σκέφτηκε τί νά κάνη καί που νά βρη τροφή. Κι όταν άνέβηκε τό βουνό, πού ηταν µπροστά του, είδε στήν απέναντι πλαγιά ένα Μοναστήρι. “Έσυρε λοιπόν καί πήγε.Χτύπησε τήν πόρτα καί ζήτησε βοήθεια. Ευτυχώς τό Μοναστήρι βρισκόταν πάνω στόν δρόµο του.Τόν βάλανε λοιπόν µέσα στήν εκκλησιά του Μοναστηριού νά περιµένη, ώσπου νά του φέρουνε τίποτε φαγώσιµο.Κι έβλεπε ολόγυρα τίς εικόνες καί τίς θαύµαζε, όλες του φαινότανε ζωντανές, όλοζώντανες. Μόνο, πού δεν µιλούσανε. Κι όντας έστρεψε τό µάτι του καί εΙδε στόν σταυρό σταυρωµένον κι όλόγυµνο καί µατωµένον τόν Χριστό, άναφώνησε:“Ωχου, τό παλληκάρι, τό λαβώσανε οί άτιµοι! “Ωχου καί τόν έχουν κρεµασµένον ακόµα!

Τήν ίδια στιγµή, ένας καλόγερος του εφερε λίγα φαγώσιµα, τάβαλε πάνω στον πάγκο καί τούπε νά φάη, συνέχισε ο Προκόπης. Ό καλόγερος όµως µπαίνοντας τόν άκουσε,πού µιλούσε στόν σταυρωµένον καί τόν ρώτησε:Μιλούσες µέ κανέναν, άδερφέ;Ό Μαυρογένης, πού υποψιάστηκε τόν καλόγερον, πώς είναι απ” αύτούς, πού τόν σταυρώσανε, δέν είπε τίποτα. Κι όταν έφυγε ο καλόγερος φώναξε στόν σταυρωµένον:“Έ, παλληκάρι! Μπορείς νά κατεβεις; από κεί πάνω, νά “ρθης νά φαµε µαζί αυτά, πού µου φέρανε; Θές νά “ρθώ νά σέ κατεβάσω εγώ;“Οχι. Μπορώ καί µόνος µου νά κατέβω. “Ερχοµαι.Κατέβηκε τό λοιπόν ο Σταυρωµένος κάτω, συνέχισε ο Προκόπης τήν άφήγησή του, καθησε στον πάγκο κι έφαγε κι έπιασε κουβέντα µέ τόν τσοµπάνο. “Εκείνος τούπε νά τόν πάρη µαζί του,τώρα πού πάει νά συναντήσει τόν Θεό.Θέλεις νά σέ πάρω κι εσένα; Ό Θεός είναι καλός καί θά σε λυπηθή καί θά σέ βάλη καί σένα στόν Παράδεισο.“Εγώ γι” αυτό πάω στόν Θεό. “Ερχεσαι µαζί µου; Δέν πρόλαβε όµως ο Σταυρωµένος ν” άποκριθή, γιατί ακούστηκε νά ερχεται ο καλόγερος.Τότε ο Σταυρωµένος ξανανέβηκε γρήγορα πάνω στόν σταυρό κι έµεινε µέ ανοιγµένα χέρια.Καί ο καλόγερος ρώτησε τόν τσοµπάνο:Τώρα µή µου πης πώς δέν µίλαγες µέ κανέναν.Σ” ακουσα µέ τά ίδια µου τ” αυτιά.Λέγε µέ ποιόν µιλούσες;Ό Μαυρογένης φοβήθηκε στήν αρχή, δίστασε καί στό τέλος είπε στόν καλόγερο πώς μιλούσε μέ τό κρεμασμένο αυτό παλληκάρι, πού τό λυπήθηκε καί τό κάλεσε νά φάνε μαζί τό βρισκάμενο.Καί είπε στόν καλόγερο:Μή μέ μαρτυρήσεις, άγιε καλόγερε, αλλά θέλω νά πάω στόν Παράδεισο καί ό παπάς του χωριού μας είπε νά πάρουμε τόν ίσιο δρόμο καί νά είμαστε ψυχοπονιάρηκα;Κατάλαβες;Τό λυπήθηκα λοιπόν τό παλληκάρι καί τό κάλεσα νά πάρη κι αυτό μιά μπουκιά ψωμί.Κακό εκανα;“Οχι, όχι, καλά εκανες καί πάντα νά συμπονας τούς άναγκεμένους, αποκρίθηκε κατάπληκτος ό καλόγερος μέ τά όσα του είπε ό τσομπανος.Κι ετρεξε καί τά φανέρωσε όλα στόν Ήγούμενό του.

“Ύστερα, λέγει η ιστορία, φτάσανε όλοι οί καλόγεροι μέ τόν Ήγούμενο στήν εκκλησιά καί βάλανε μετάνοια στόν τσομπανο,πού έφαγε μαζί με τόν Σταυρωμένο Χριστό καί τόν παρακαλέσανε νά πει καμμιά καλή κουβέντα καί γι” αύτούς, όταν συναντήσει τόν Θεό.Άμα τόν δω τόν Θεό, θά του πω καί γιά σας, αλλά γιατί τό κρατατε σταυρωμένο τό παλληκάρι; Τί σας εκανε; Κατεβάστε το νά φάη καί νά ντυθη,πού είναι όλόγυμνος καί πληγωμένος.Κι αν δέν τόν θέλετε έσεις εδώ, τόν παίρνω εγώ μαζί μου.

 Έκείνοι κοκκαλώσανε απ” τήν καλωσύνη καί τήν αθωότητα τοϋ Μαυρογένη καί, άφού του δώσανε όλα τα χρειαζούμενα, τόν συνόδεψαν κάμποσο στόν ίσιο δρόμο, πού ακολουθούσε κι,όταν έκείνος απομακρύνθηκε,τόν βλέπανε πού δέν πάταγε στήν γη, αλλά περπατούσε στόν αέρα μέχρι, πού χάθηκε απ” τά μάτια τους.Αυτός ό καλός άνθρωπος γιά μένα θά πήγε στόν Παράδεισο τό δίχως άλλο.Γιατί λυπότανε όλους τούς πονεμένους, όπως κάνει κι ό Θεός.Έγώ γράμματα δέν ξέρω γιά νά τά πώ πιο όμορφα,αλλά θυμάμαι τόν παππού μου τόν Χαραλάμπη,πού έλεγε πώς ό,τι κάνεις σ” αυτήν τήν ζωή τά ίδια θά σου κάνουνε κι εσένα στήν άλλη. Κι αυτό τό πιστεύω. Αυτή εναι n Ιστορία, πού άκουσα.

Από το βιβλίο του Π.Μ.Σωτήρχου «Οι εραστές του παραδείσου»,Εκδόσεις Αστήρ.Πηγή.Άγια Μετέωρα.Τίτλος,επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.


Περιοδικό Χειραψία « ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ »

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Εὐχετήριο μήνυμα πρός μελλονύμφους καὶ Συμβολισμοὶ Γάμου


 Αποτέλεσμα εικόνας για Συμβολισμοὶ Γάμου


Ἀγαπητοί μου,

Σὲ λίγο θὰ σταθῆτε μπροστὰ στὸ ἱερὸ θυσιαστήριο γιὰ νὰ ἑνώσετε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὶς ψυχὲς καὶ τὰ ὄνειρά σας, νὰ ξεκινήσετε μιὰ νέα πορεία, νὰ ἀρχίσετε μιὰ καινούργια ζωή, νὰ θεμελιώσετε μιὰ εὐλογημένη οἰκογένεια. Ἀνθισμένα στεφάνια θὰ στεφανώσουν τὰ μέτωπά σας καὶ θὰ σᾶς συνοδεύσουν σ᾿ αὐτὴ τὴν νέα πορεία σας καὶ τὴν καινούρια ζωή σας οἱ εὐλογίες τῶν λειτουργῶν της Ἐκκλησίας, ἡ ἀγάπη καὶ οἱ εὐχὲς τῶν γονέων σας, τῶν ἀδελφῶν, τῶν συγγενῶν, τῶν φίλων σας ὅλων ἐκείνων ποὺ σᾶς ἀγαποῦν. Ὅλοι θὰ σᾶς καμαρώνουν καὶ θὰ στηρίζουν σὲ σᾶς μεγάλες προσδοκίες καὶ ὄνειρα. Εὐχὴ καὶ προσευχὴ ὅλων θὰ εἶναι ἡ πορεία ποὺ ἀρχίζετε νὰ εἶναι γαλήνια καὶ εἰρηνική. Νὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἐπιτυχία. Στὴν ἐκπλήρωση τῶν ὀνείρων σας καὶ στὴν πραγμάτωση τῶν προσδοκιῶν σας.

Ὅμως πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι στὴ ζωὴ δὲν εἶναι πάντα ὅλα ρόδινα. Ἔρχονται συχνὰ προβλήματα καὶ δυσκολίες. Τὴν θάλασσα τοῦ βίου πολλὲς φορὲς ἀναστατώνουν θύελλες καὶ καταιγίδες. Κάποτε τὰ ὄνειρα σβήνουν καὶ οἱ ἐλπίδες διαψεύδονται. Αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες γιὰ νὰ σταθῆτε ὄρθιοι καὶ νὰ μὴ λυγίσετε, στηριχθῆτε στὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ «τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ». Θὰ παίρνετε τότε δύναμη καὶ ὑπομονή. Θὰ διατηρῆτε ἀμείωτη τὴν ἀγάπη σάς, ἀταλάντευτο τὸν ἀλληλοσεβασμό σας, ἀρραγῆ τὴν ἑνότητά σας.

Ὅπως κατὰ τὴν Ἱεροτελεστία τοῦ Γάμου σας πίνετε τὸ ἴδιο κρασὶ ἀπὸ κοινὸ ποτήρι, ἔτσι νὰ μοιράζεσθε ἀπὸ κοινοῦ στὴν ὑπόλοιπη ζωή σας τὶς χαρὲς καὶ τὶς πίκρες τοῦ βίου. Καὶ τότε οἱ λῦπες θὰ μειώνονται καὶ οἱ χαρὲς θὰ πολλαπλασιάζονται. Οἱ καρδιές σας θὰ θερμαίνονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἑνωμένοι καὶ δυνατοὶ θὰ διασχίζετε τὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Θὰ παλεύετε καὶ θὰ νικᾶτε. Ὁ Θεὸς θὰ σᾶς προστατεύει καὶ ἡ Παναγία θὰ σᾶς σκεπάζει. Κανένας καὶ τίποτα δὲν θὰ μπορεῖ νὰ σᾶς ὁδηγήσει στὸ ναυάγιο. Καὶ νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι θὰ φτάσετε ἀσφαλεῖς στῆς χαρᾶς τὸ λιμάνι. Θὰ ζήσετε στερωμένοι καὶ εὐτυχισμένοι καὶ θὰ καμαρώσετε παιδιά, ἐγγόνια καὶ δισέγγονα «ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σας». Αὐτὸ σᾶς εὔχομαι ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου.
Μὲ ὅλη μου τὴν ἀγάπη


ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ


1. Οἱ ἀναμμένες λαμπάδες φέρουν στὴ μνήμη μας τὶς πύρινες φλόγες τῆς Πεντηκοστῆς. Ἔτσι οἱ μελλόνυμφοι προσκαρτεροῦν τὴν κάθοδο τῆς Θείας Χάριτος γιὰ τὴν δική τους Πεντηκοστή. Ἒρχονται σβησμένες στήν Εκκλησία, καί φεῦγουν ἀναμμένες. Βρίσκονται πάντοτε μπροστά ἀπό τό ζευγάρι, συμβολίζοντας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ποῦ παίρνουν ἀπό τό Μυστήριο ποῦ θά φωτίζει τό δρόμο τους, στήν καινούργια τους ζωῆ.

2. Τὸ δακτυλίδι, συμβολίζει τὸν δεσμὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας καθὼς καὶ τὴν εὐλογία ποὺ παίρνει τὸ ζευγάρι ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα γιὰ νὰ θεμελιώσει μιὰ νέα οἰκογένεια.

3. Τὸ κοινὸ ποτήριο συμβολίζει τὴν κοινὴ ἀντιμετώπιση τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ ζευγάρι. Θὰ γευθοῦν καὶ θὰ μοιρασθοῦν τὶς ἴδιες χαρὲς καὶ τὶς ἴδιες λῦπες, ποὺ τοὺς ἐπιφυλάσσει ὁ βίος, ἀφοῦ οἱ δρόμοι τους ἑνώθηκαν σὲ ἕνα. - Μετά τό «Πάτερ ἡμῶν» καί τήν εὐχῆ τοῦ κοινοῦ ποτηρίου, ὁ ἰερέας δίδει στοῦς νεόνυμφους νά πιοῦν ἀπό 3 φορές ὁ καθένας ἀπό τό κοινό ποτήριο. Ἡ πράξη αὐτή ἒχει τήν ἒννοια νά μᾶς θυμίζει ὂτι ῶς τήν ἐποχή τῆς Τουρκοκρατίας, ὀ γάμος γινόταν μέσα στῆ Θεία Λειτουργία καί οί νεόνυμφοι κοινωνούσαν. Μέ τήν κρίση πού διέρχεται σῆμερα ὀ γάμος, καθίσταται ἐπιτακτική ἠ ανάγκη νά ξανασυνδεθεί μέ τή Θεία Εὐχαριστία. Ὁ εὐχαριστιακός τρόπος ζωῆς σπάει τό φράγμα τοῦ εγωισμοῦ καί ἐμπνέει τήν ἀγάπη ποῦ ἐνῶνει, καί ἀντί τοῦ Εγῶ τοῦ κάθε συζύγου δημιουργεί τό συζυγικό Ἐμεῖς.

4. Ὁ κυκλικὸς χορός, γύρω ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο ἐκφράζει τὴ χαρὰ τῶν νεόνυμφων καὶ τὴν ὑπόσχεση νὰ περιστρέφεται ἡ ζωή τους γύρω ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἰερέας «εἰσοδεύει» τοῦς νεόνυμφους 3 φορές γύρω ἀπό τό τραπέζι, σέ σχῆμα κύκλου ψάλλοντας μαζί μέ τοῦς ψάλτες 3 τροπάρια: «Ἡσαΐα χόρευε...», «Ἅγιοι μάρτυρες...» καί «Δόξα σοι Χριστέ...». Ὁ παράνυμφος κρατά ἀπό πίσω τά στέφανα. Ὁ κυκλικός χορός συμβολίζει τή νοσταλγία τοῦ παραδείσου καί τήν ἀναζήτηση τῆς αἰωνιότητας. Ἐκφράζει τή φυσική χαρά καί τό πανηγυρικό αἲσθημα. Τό ρύζι ἒχει τήν ἒννοια τῆς εὐχής γιά τό ρίζωμα τῶν νεονήμφων.

5. Οἱ στέφανοι εἶναι τὰ ἔπαθλα τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ἁγνότητας ποὺ ἔφτασαν ὡς τὴν κατάκτηση τῆς νίκης.



Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Ἐάν κατακρίνεις ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σέ ἐγκαταλείπει.




Ήταν κάποιος Γέροντας που έτρωγε καθημερινά τρία παξιμάδια. Τον επισκέφθηκε κάποιος αδελφός και όταν κάθησαν να φάνε, έβαλε και για τον αδελφό τρία παξιμάδια. Είδε κατόπιν ο Γέροντας ότι ο αδελφός είχε ανάγκη να φάει περισσότερο και τού ’φερε άλλα τρία. Αφού χόρτασαν και σηκώθηκαν, κατέκρινε ο Γέροντας τον αδελφό και του είπε: «Δεν πρέπει, αδελφέ, να υπηρετούμε τη σάρκα μας». Ο αδελφός έβαλε μετάνοια στον Γέροντα και έφυγε.

Την επόμενη ημέρα όταν έφθασε η ώρα για φαγητό, έβαλε ο Γέροντας τα τρία παξιμάδια για τον εαυτό του. Αλλά αφού τα έφαγε, αισθάνθηκε πάλι να πεινά αλλά συγκρατήθηκε. Την άλλη μέρα πάλι το ίδιο έπαθε και άρχισε να αισθάνεται εξάντληση. Κατάλαβε τότε ο Γέροντας ότι τον εγκατέλειψε ο Θεός και ρίχνοντας τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, άρχισε να παρακαλεί μετά δακρύων για την εγκατάλειψη που του έγινε.

Και βλέπει έναν άγγελο που του είπε: «Αυτό σου συνέβη, επειδή κατέκρινες τον αδελφό. Να ξέρεις λοιπόν ότι αυτός που μπορεί να εγκρατεύεται ή να κάνει κάποιο άλλο καλό, δεν το κάνει με δική του δύναμη, αλλά η αγαθότητα του Θεού είναι που ενισχύει τον άνθρωπο».


agiosharalabos.blogspot.

www.hristospanagia.gr

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Η καλημέρα από τρεις γέροντες


Μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού.
Παρ' όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε:
Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι.
Αυτοί την ρωτάνε: 

- Ο άντρας σου είναι στο σπίτι;
- Όχι, δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη.
- Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες.
Όταν επιστρέφει ο σύζυγος, η γυναίκα του περιγράφει το περιστατικό.
- Ας έρθουν τώρα που επέστρεψα! ........


Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί.
- Δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι μαζί, της λένε οι τρεις γέροντες.
Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί !
Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται:
Είμαι ο Πλούτος, της λέει.
Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία.
Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη.
Τώρα, της λένε, πήγαινε στον άντρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.
Ο άντρας ενθουσιάζεται και λέει:
-Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε!
Η σύζυγός του όμως δε συμφωνούσε:
-Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας;
Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει:
-Δε θα'ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη; Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη!
-Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας, λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του.
-Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας.


Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά:
-Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας.
Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι...
...και οι δύο άλλοι να την ακολουθούν!
Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία:
-Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς;!;!;
Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί:
- Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απ' έξω. Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη... όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!

Δεν έχει σημασία πού! Όπου υπάρχει Αγάπη, θα υπάρχει επίσης Πλούτος κι Ευτυχία!


Πηγή: www.agioritikovima.gr

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΛΥΒΙΟΥ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ)




Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς;
Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις
είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι
αυτό.

Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει
πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας
άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου.
Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την
ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό.
Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο
άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να
σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι
απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο
ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις
πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, 
η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι.
Έτσι, λοιπόν,να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης. 

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Ποιος νηστεύει; Αυτός που τρώει δύο πιάτα φασολάδα άλαδη ή αυτός που τρώει μόνο ένα αυγό;




Ποιος νηστεύει καλύτερα, πάτερ, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασουλάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;

Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας απάντησε:

-Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα.

Και το αιτιολογούσε:
-Η νηστεία έχει δύο στόχους: την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών, και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας, που αποτελεί άσκηση για την ψυχή.

Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας.

Σαν αυτούς που επιδιώκοντας να έχουν για λόγους καλής διατροφής ένα ποικίλο διαιτολόγιο τρώνε Τρίτη και Πέμπτη όσπρια και λαχανικά, ενώ Τετάρτη και Παρασκευή αρτύσιμα.

Η περιφρόνηση αυτή προς την Εκκλησία είναι προκλητική, δεδομένου ότι η συμμόρφωση προς τα καθιερωθέντα από αυτήν είναι και ανέξοδη και εύκολη.
Να τρώνε δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη αρτύσιμα και Τετάρτη και Παρασκευή τα νηστίσιμα. Έτσι και το αποτέλεσμα από απόψεως διατροφής θα ήταν το ίδιο και δεν θα γινόταν καταπάτηση της νηστείας. Είναι προφανές ότι υπάρχει παχυλή άγνοια και αδιαφορία για ό,τι έχει θεσπίσει η Εκκλησία, αν δεν υπάρχει το ακόμη χειρότερο, εωσφορική οίηση.

Εννοείται ότι ο Γέροντας δεν ευνοούσε την πολυφαγία σε νηστήσιμες τροφές ή τα πολυτελή και εξεζητημένα εδέσματα κατά της περιόδους της νηστείας, έστω κι αν αυτά κατατάσσονται στις νηστίσιμες τροφές.

Πάντοτε συνιστούσε λιτότητα, ανεξαρτήτως αν υπήρχε νηστεία ή όχι, και σε μοναχούς και σε λαικούς. Προέβαλλε μάλιστα συχνά προς έλεγχον τον βασανιστικό αυτοπεριορισμό περί το φαγητό, στον οποίο υποβάλλονται τακτικά κοσμικοί άνθρωποι για να διατηρούν τη σιλουέττα τους, και βέβαια όχι από λόγους υγείας αλλά επιδείξεως....

“ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ “

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Σχετική εικόνα


1. Ανίατες Ασθένειες: Άγιοι Ανάργυροι, Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Εφραίμ, Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Άγιος Νεκτάριος, Άγιος Παντελεήμων, Όσιος Σαμψών.
2. Αρθριτικά - Ρευματισμοί: Αγία Βαρβάρα, Άγιος Γεώργιος, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός.
3. Γονιμότητα: Αγία Άννα, Αγία Δόμνα, Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Ευθύμιος, Αγία Μαρίνα, Άγιος Νεκτάριος, Όσιος Ρωμανός.
4. Γυναικολογικά Προβλήματα: Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Αγία Λουκία, Αγία Μαρίνα, Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα.
5. Δερματικά: Αγία Βαρβάρα, Αγία Θέκλα, Αγία Μαύρα, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Συμεών, Άγιος Τιμόθεος.
6. Δηλητηριάσεις: Αγία Αναστασία, Άγιος Δονάτος ο Επίσκοπος.
7. Εγκυμοσύνη: Αγία Μαρίνα, Αγία Βαρβάρα, Άγιοι Σαράντα, Όσιος Στυλιανός, Άγιος Συμεών, Άγιος Τρύφων.
8. Εγχειρήσεις - Ακρωτηριασμός: Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος, Αγία Λουκία, Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.
9. Ενίσχυση - Προστασία: Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, Οσία Μαρκέλλα, Οσία Ματρώνα, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Μύρων ο Θαυματουργός.
10. Επιδημίες: Όσιος Αλέξιος, Άγιος Βησσαρίων (πανούκλα), Άγιος Δημήτριος, Άγιος Ρηγίνος (ελονοσία), Άγιος Σπυρίδων (χολέρα), Άγιος Χαράλαμπος (πανούκλα).
11. Επιληψία: Άγιος Ελευθέριος, Αγία Μαρίνα, Άγιος Ρηγίνος.
12. Καρδιολογικά: Άγιος Ελευθέριος, Άγιος Ιγνάτιος.
13. Καρκίνος: Αγία Αγάθη (μαστός), Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Εφραίμ, Άγιος Πατάπιος, Άγιοι Ραφαήλ (Νικόλαος και Ειρήνη), Άγιος Σάββας.
14. Κήλη: Άγιος Αρτέμιος
15. Λοιμώδη Νοσήματα: Αγία Βαρβάρα (ευλογιά), Άγιος Βησσαρίων (πανούκλα), Όσιος Δαβίδ, Άγιος Δονάτος ο Επίσκοπος, Προφήτης Ελισαίος (λύσσα), Όσιος Ζωτικός (λέπρα), Προφήτης Ηλίας (λέπρα), Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος (ελονοσία), Άγιος Ρηγίνος (ελονοσία), Άγιος Σπυρίδων (χολέρα).
16. Οφθαλμολογικά: Άγιος Ανανίας, Άγιος Αρτέμιος, Αγία Λουκία, Αγία Παρασκευή, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Σπυρίδων, Αγία Φωτεινή, Άγιος Άνθιμος ο νέος, Άγιος Φιλήμωνας ο μουσικός.
17. Παιδιατρικά: Άγιος Αιμιλιανός (προβλήματα ομιλίας), Άγιος Ακίνδυνος (γενικοί κίνδυνοι), Προφήτης Άμως (ασθενικά παιδιά), Άγιος Γεώργιος, Όσιος Ευστράτιος, Άγιος Θεόδωρος ο στρατηλάτης, Άγιος Κήρυκος (κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις), Αγία Μαρίνα (για ασθενικά παιδιά, και εξανθήματα), Άγιοι Ραφαήλ (Νικόλαος και Ειρήνη) (σοβαρές νόσοι).
18. Προστασία σε ταξίδια: Όσιος Ευστράτιος (οδοιπόρους), Άγιος Νικόλαος (ναυτικούς), Άγιος Χριστόφορος (οδηγούς).
19. Στοματικές παθήσεις: Άγιος Αντίπας.
20. Σωματικές Αναπηρίες: Άγιος Εφραίμ, Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Χριστόφορος.
21. Τοκετός: Αγία Δόμνα, Άγιος Ελευθέριος, Άγιος Τρύφων, Άγιος Φανούριος.
22. Ψυχοπαθολογικά: Άγιος Αντώνιος, Άγιος Αθανάσιος, Άγιος Αρτέμιος, Άγιος Γεράσιμος, Αγία Θέκλα, Όσιος Θεόδουλος ο σαλός, Ευαγγελιστής Ιωάννης, Ευαγγελιστής Λουκάς, Άγιοι Κυπριανός και Ιουστίνα, Όσιος Αναστάσιος ο Ναυπλιώτης.
23. Ωτορινολαρυγγολογικά: Άγιος Βλάσσιος (λαιμό), Άγιος Ιάκωβος (κώφωση), Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και Ιωάννης (λαιμό), Άγιος Σπυρίδων (αυτιά), Άγιος Αββακούμ (αυτιά), Ζαχαρίας (κωφαλαλία).
Η ΑΓΊΑ Τριάδα 

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ




Φως μοναχοίς άγγελοι. Φως δε πάντων ανθρώπων και μοναδική πολιτεία είνα η ζωή κατά μίμηση των Αγγέλων. Αυτή στήριξε την οικουμένη.

Ο Χριστιανός που ενδύεται το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα είναι άξιος πολλών επαίνων και μακαρισμών. Όταν λοιπόν κάποιος προσέρχεται για να αφιερώσει τη ζωή του εξ όλης της ψυχής και την διάνοια του στο Νυμφίο Χριστό, τότε χαίρεται και αγάλλεται ο Ουρανός και πανηγυρίζει ο κόσμος των Αγγέλων γιατί ένας ακόμη άνθρωπος τάχτηκε να μιμηθεί τη ζωή τους.

Ο μοναχός και η μοναχή ζουν και κινούνται σε μια πνευματική όαση με το νοσταλγικό λόγο «ελθέτω χάρις και παρελθέτω ο κόσμος ούτος» και ... μαζί με τον κόσμο παρέρχεται το όνομα του παλιού και λαμβάνει νέο όνομα διότι εγκαταλείπει τον παλιό άνθρωπο και ενδύεται το νέο άνθρωπο.

Την ώρα την μοναχικής κουράς προσέρχεται ο δόκιμος μοναχός ανυπόδητος, ασκεπής, φορώντας μόνο ένα απλό λευκό χιτώνα, και δηλώνοντας έτσι ότι όλα τα περιττά και κοσμικά τα απέρριψε και είναι έτοιμος να ενδυθεί το τιμημένο ράσο και τα άγια ρούχα του μοναχού.

Κατ την μοναχική κουρά ο δόκιμος μοναχός η μοναχή ενδύεται το λέντιον η ζωστικό ,η αντερί το οποίο είναι μαύρο χρώματος και συμβολίζει το χιτώνα της ευφροσύνης και της αγαλλιάσεως αντί της γυμνώσεως και της καταισχύνης την οποία φορέσαμε με την παρακοή μας και αντί της φθοράς και του θανάτου που μας προξένησε αυτή η παρακοή και την οποία φθορά αναιρεί το μοναχικό σχήμα με την υπακοή και τον ενάρετο βίο.

Ο χιτώνας αυτός ονομάζεται χιτώνας δικαιοσύνης γιατί η λέξη δικαιοσύνη σημαίνει κάθε αρετή, και ο μοναχός φορώντας το οφείλει να γίνει πρόθυμος για κάθε αρετή.

Μάλιστα το μαύρο χρώμα του σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι πάντοτε οχυρωμένος με το πένθος για την αμαρτία και την ξενιτιά του κόσμου.

Έπειτα ο μοναχός .η, η μοναχή ενδύεται τον ανάλαβο- το πολυσταύρι- ο οποίος φοριέται από τους ώμους μπροστά και πίσω σταυροειδώς και σχηματίζει το σημείο του σταυρού, όχι μια, αλλά πολλές φορές.. εικονίζει το σημείο του Σταυρού και σημαίνει ότι ο μοναχός αναλαμβάνει το σταυρό του επί των ώμων του και ακολουθεί το Δεσπότη Χριστό.

Καθώς το πολυσταύρι περιέχει πολλούς σταυρούς και περιβάλλει μπροστά και πίσω το σώμα του μοναχού και της μοναχής το περιφράσσει και το οχυρώνει από τις προσβολές του διαβόλου και από κάθε κακή επιθυμία.

Έπειτα ζώνεται γύρω από την μέση του δερμάτινη ζώνη «εις νέκρωσιν σώματος και ανακαίνισιν πνεύματος».

Η ζώνη αποτελεί σημείο σωφροσύνης, καθαρότητας και νεκρώσεως των κινήσεων της σάρκας κι επίσης σημείο ισχύος εναντίων των παθών και παράλληλα στήριξη στις πράξεις των εντολών.

Κατόπιν ο μοναχός ή η μοναχή φορά τα σανδάλια με τα οποία ετοιμάζεται να εφαρμόσει και να διαδώσει με τα οποία ετοιμάζεται να εφαρμόσει και να διαδώσει το Ευαγγέλιο της ειρήνης. Επίσης τα σανδάλια αυτά τον προφυλάγουν για να μην προσκρούσουν τα πόδια του και να μην δαγκωθεί από το νοητό οφι, αλλά να επιβαίνει πάνω σε αυτούς και να καταπατεί λέοντα και δράκοντα (δηλαδή τα κρυφά και φθονερά θηρία της κακίας). Με τα σανδάλια αυτά θα τρέχει κατευθείαν την οδό του Ευαγγελίου μέχρι, ότου φτάσει στους Ουρανούς εκεί που είναι το πολίτευμα των μοναχών ,κατά τον Απόστολο Παύλο.

Κατόπιν ενδύεται το πάλλιον- εξώρασο- του μεγάλου και αγγελικού σχήματος και όπως λέγει στην μοναχική κουρά το ενδύεται ως στολή αφθαρσίας και σεμνότητας και ως σημείο της σκέπης του Θεού για την ευλαβή του ζωή αποτελεί τη θεια περιβολή που του χαρίζει το Άγιο Πνεύμα.

Κατόπιν ενδύεται το κουκούλιον της ακακίας ως περικεφαλαία ελπίδος για τη σωτηρία μέσω της εκ Θεού επισκιάσεως της χάριτος, αλλά και για την ύψωση του νου του μέσω της ταπεινοφροσύνης και της ακακίας, όπως ακριβώς είναι τα άδολα νήπια, αλλά και για τη θεού φύλαξη και περίθαλψη της κεφαλής με όλα τα αισθητήρια. Το κουκούλιο κρέμεται μπροστά και πίσω όπου βρίσκεται το λογιστικό και η καρδιά.

Τελευταία ενδύεται το μανδύα, ο οποίος θεωρείται το τελειότατο ένδυμα και το περιεκτικό όλων σημαίνει δε τη φυλακτική και σκεπαστική δύναμη του θεού, ταυτόχρονα το συνεσταλμένο ευλαβές και ταπεινό της Μοναχική ζωής, ενώ το ότι δεν έχει μανίκια σημαίνει ότι καθ` όλη τη ζωή του όλα τα μέλη του είναι νεκρά για κάθε κοσμική εργασία και αμαρτία.

Αφήνει μόνο ελεύθερο το κεφάλι το οποίο βλέπει προς το Θεό και φρονεί τα θεία και ανατρέχει μόνο προς το Θεό. Αλλά, όπως είπαμε, και πριν ακόμη και το κεφάλι του μοναχού η της μοναχής είναι σκεπασμένο με το κουκούλιο, για να θεωρηθεί ότι έχει ασκεπή και ακάλυπτα τα αισθητήρια.

Στο σύνολο τους, όλα τα ρούχα του μοναχού εικονίζουν την νέκρωση του Χριστού μας. Ως τάφος εικονίζεται ο μανδύας και ως εντάφια τα υπόλοιπα ρούχα ο ανάλαβος και το Μεγάλο Σχήμα δηλώνουν ότι είναι εσταυρωμένος ο μοναχός για τον κόσμο όπως άλλωστε το υποσχέθηκε. Το κουκούλιο του εικονίζει το σουδάριο κι έτσι ο μοναχός μιμείται με το σχήμα του τον σταυρωθέντα Δεσπότη του, ο οποίος πέθανε και τυλίχτηκε στα σπάργανα και το σουδάριο.

Σε όλη του τη ζωή πλέον, ότι φορά θα του υπενθυμίζει ότι συνεσταυρώθηκε με τον Χριστό και συνεκρώθηκε μαζί του και οφείλει να αγωνιστεί και να συναναστηθεί και να συνανυψωθεί και να αναφανεί συγκληρονόμος της πατρικής Βασιλείας και των αγαθών των ετοιμασμένων προ καταβολής κόσμου…

Η ΑΓΊΑ Τριάδα 

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ ( Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης )


Αποτέλεσμα εικόνας για ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ ( Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης )


Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά;


Στ' αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον
 γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά·

διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και 
μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χο­ρούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρι­κούς και τους ιερωμένους·

διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέ­θη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διό­τι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το απο­κτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνε­ται ο φόβος του Θεού και ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πεν­θεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.
"Ω, και ποι­ός να μη κλάψη; και ποιός να μη χύση καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέ­ποντας την απώλεια και την ανοησία αυτών των Χριστιανών;
Aυτοί είναι τόσο ανόητοι, που αντί να κερδίσουν από την νηστεία της αγίας Τεσσαρακοστής, περισσότερο ζημιώνονται από τις απόκριες, και, για να κερδίσουν ένα, χάνουν εκατό· και κάνουν οι άθλιοι σαν τους ανόη­τους εμπόρους, τρέχοντας σε ζημία και όχι σε κέρδος· διότι ασύγκριτα μεγαλύτερη είναι η βλάβη που δέχονται κατά τις απόκριες, παρά η ω­φέλεια που λαμβάνουν από την Τεσσαρακοστή που έρχεται· ίλεως, ίλε­ως, ίλεως να γίνη ο Θεός. Και μακάρι αυτός να φωτίση τους άγιους Αρχιερείς και τους πνευματικούς και τους διδασκάλους, να εμποδί­σουν αυτά τα κακά με αφορισμούς και με επιτίμια, όπως ορίζει και ο ξβ' Κανόνας της αγίας και Οικουμενικής ς’ Συνόδου.


(Πηγή: «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Λόγος Β’, Μεταφραστής: Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης, Εκδότης: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, Έτος έκδοσης: 2010)  

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Η στάση των Αγίων απέναντι στις αιρέσεις




«Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι άκουσαν τον Άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης να λέει ότι ο Ιωάννης, ο μαθητής του Κυρίου, όταν πήγε στην Έφεσο να λουστεί και αφού είδε μέσα τον Κήρινθο (αιρεσιάρχη), βγήκε από τα λουτρά χωρίς να λουστεί, λέγοντας επ' ευκαιρία: Ας φύγουμε, μήπως καταπέσει και το λουτρό, αφού είναι μέσα ο Κήρινθος, ο εχθρός της αλήθειας.

Ο Άγιος Πολύκαρπος προσωπικά όταν είδε κάποτε το Μαρκίωνα 
(αιρεσιάρχη) να έρχεται προς αυτόν και να λέει,«ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς»
 δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ» δηλαδή  αναγνωρίζω, αναγνωρίζω τον πρωτότοκο του Σατανά.Τόση προσοχή έδειχναν οι απόστολοι και οι μαθητές τους στο να μην επικοινωνούν με κάποιον από αυτούς που παραχάρασσαν την αλήθεια ούτε απλώς με λόγο...» (Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία Δ 14,6-7) 

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

«῾Ο λόγος ὁ καλὸς» ῾Η θεραπευτικὴ δύναμίς του (Ο Άγιος Μακάριος ο Μέγας)





Μνήμη: 19η Ἰανουαρίου


«῾Ο λόγος ὁ καλὸς»
Η θεραπευτικὴ δύναμίς του

Κάποτε ὁ ᾿Αββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος
μαζὶ μὲ τὸν ὑποτακτικό του
ἀνέβαιναν ἀπὸ τὴν Σκήτη τῆς Αἰγύπτου
στὸ ῎Ορος τῆς Νιτρίας.
Σὰν πλησίαζαν στὸν προορισμό τους,
εἶπε στὸν μαθητή του νὰ προπορευθῆ.
῾Ο ὑποτακτικός, καθὼς προχωροῦσε,
συνάντησε ἕναν εἰδωλολάτρη...
῏Ηταν ἱερέας καὶ περπατοῦσε βιαστικά,
κρατώντας ἕνα ξύλο.

— Αἴ, σατανᾶ, ποῦ τρέχεις;...
τοῦ φώναξε ἀπερίσκεπτα ὁ καλόγερος.


Τότε ἐκεῖνος ἐθύμωσε τόσο πολύ,
ὥστε στράφηκε ἐναντίον τοῦ Μοναχοῦ
καὶ τὸν ἐκτύπησε ἀδυσώπητα...



Τελικά, τὸν ἄφησε μισοπεθαμένο...
Κατόπιν, πῆρε τὸ ξύλο
καὶ ἔσπευσε νὰ ἀπομακρυνθῆ...
Μετὰ ἀπὸ λίγο, τὸν εἶδε ὁ ᾿Αββᾶς Μακάριος...
᾿Αμέσως, ἄρχισε νὰ τὸν εὔχεται
μὲ βαθειὰ καλωσύνη:

— ῾Ο Θεὸς νὰ σὲ εὐλογῆ, προκομμένε ἄνθρωπε!...
Νὰ εἶσαι καλὰ ἄνθρωπε τοῦ μόχθου!...
Εἴθε νὰ σωθῆς!... Νὰ σωθῆς!...


῾Ο εἰδωλολάτρης ἐσάστισε...
Πλησίασε τὸν ῞Οσιο καὶ τὸν ἐρώτησε:
— Τί καλὸ εἶδες σὲ μένα, ᾿Αββᾶ, καὶ μοῦ εὔχεσαι νὰ σωθῶ;...
— Σὲ βλέπω νὰ μοχθῆς καὶ νὰ τρέχης...,
τοῦ ἀπάντησε ὁ ῞Οσιος. ...Καὶ δὲν γνωρίζεις, εὐλογημένε,
ὅτι στὰ χαμένα κοπιάζεις...
— Μαλάκωσε καὶ γλύκανε ἡ ψυχή μου ἀπὸ τὸν χαιρετισμό σου...,
εἶπε ἤρεμος πιὰ ὁ ἱερέας τῶν εἰδώλων...
Κατάλαβα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ...
Κάποιος ἄλλος ὅμως, ἄθλιος
καλόγερος, μὲ ἔβρισε ὅταν πρὶν ἀπὸ λίγο μὲ συνάντησε...
Κι ἐγὼ ὅμως τὸν ἐσυγύρισα καλά...
Τὸν ἄφησα μισοπεθαμένο ἀπὸ τὰ κτυπήματα...



Καὶ ἀμέσως, πέφτει στὰ πόδια τοῦ ᾿Αββᾶ Μακαρίου, τὰ
ἀγκαλιάζει καὶ τοῦ λέει:
— ῍Αν δὲν μὲ κάνης Μοναχό, δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ φύγης!...
῾Ο ῞Οσιος τὸν ἀνεσήκωσε καὶ πῆγαν μαζὶ
ἐκεῖ ποὺ ἦταν κατάκοιτος ὁ μαθητής του...
Τὸν ἐσήκωσαν καὶ τὸν μετέφεραν
στὴν ᾿Εκκλησία τοῦ ῎Ορους τῆς Νιτρίας...
῞Οταν οἱ Μοναχοὶ εἶδαν τὸν εἰδωλολάτρη ἱερέα
μαζὶ μὲ τὸν ᾿Αββᾶ, κατεπλάγησαν!...
Τελικά, ἀφοῦ τὸν ἐβάπτισαν, τὸν ἔκαναν Μοναχὸ
καὶ ἐξ αἰτίας του πολλοὶ εἰδωλολάτρες ἔγιναν Χριστιανοί.

Καὶ ἔλεγε λοιπὸν ὁ ᾿Αββᾶς Μακάριος: ὁ λόγος ὁ κακὸς
καὶ τὸν καλὸ τὸν κάνει κακό... ᾿Ενῶ ὁ λόγος ὁ καλὸς καὶ τὸν
κακὸ τὸν μεταβάλλει σὲ καλό....


«῾Ο λόγος ὁ κακὸς
καὶ τοὺς καλοὺς ποιεῖ κακούς·
καὶ ὁ καλὸς λόγος
καὶ τοὺς κακοὺς ποιεῖ καλούς»

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα στα Αναγνωστικά 1920 - 1980

Διαβάστε τι έγραφαν τα παλιά Αναγνωστικά του Δημοτικού για τα Χριστούγεννα. Ένα αφιέρωμα από τη Βιλβιοθήκη του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.).

κλικ στις εικόνες
PicturePicture
1929                                                      1946
PicturePicture
                                    1952                                                         1956
PicturePicture
    1961                                                        1965

PicturePicture
                                   1967                                                         1972


Picture
                                                                      1977

ΠΗΓΗ:ΑΚΤΙΝΕΣ


Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Γιατί οι ευσεβείς και οι φτωχοί αδικούνται;



Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο.

Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει.. Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.

Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει γρήγορα.

Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί. Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται και ο πλούσιος και πέφτει πάνω στο φτωχό κα του λέει με θυμό: « Γρήγορα, δος μου τα φλουριά που βρήκες». Ο φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Τότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνειμε τη βίτσα του λουριού του αλόγου του και με ένα χτύπημα τον σκότωσε. Και άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού,και επειδή δε βρήκε τίποτε έφυγε πολύ λυπημένος.

Ο αββάς βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Κύριο έλεγε: «Κύριε, ποια είναι η βουλή Σου και πως υπομένει αυτά η αγαθότητα Σου; Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος και του είπε: μη λυπάσαι, Γέροντα, διότι όλα με το θολή του Θεού γίνονται, αλλά κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση και άλλα για οικονομία. Μάθε, λοιπόν, ότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε. Ο δεύτερος είχε περιβόλι αξίας εκατό φλουριών, αυτό δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε δικαστικώς μόνο για πενήντα φλουριά. Κι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης το Θεό να κάνει εκδίκηση, οικονόμησε ο Θεός έτσι και τα έδωσε διπλά αντί πενήντα φλουριά, εκατό.

Εκείνος δε ο άνθρωπος που φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει φόνο, επειδή, όμως, είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα, για να σωθεί η ψυχή του. Αυτός δε, ο πλεονέκτης, που έκανε το φόνο, έμελλε να κολασθεί από την πλεονεξία του, γι αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει μετάνοια. Και να τώρα, αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός.

Λοιπόν πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, διότι είναι ανεξερεύνητες, και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση, και δεν φθάνει ο νους και η δύναμη της γνώσεως του ανθρώπου να κατανοήσει τα θεία μυστήρια. Γι αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει: «δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις Σου» και από την απόλυτη πίστη του θα σωθεί, καθώς λέγει η Γραφή: «ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται».

Αφού άκουσε αυτά από τον άγγελο ο Αββάς, δόξαζε το Θεό.


Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Ο γάιδαρος που έπεσε στο πηγάδι



Μια μέρα ο γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει...
Στο τέλος αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να τον θάψει ζωντανό.
Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά, ούρλιαξε. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.
Λίγα φορτία χώμα είχαν πέσει στο πηγάδι, όταν ο γεωργός κοίταξε κάτω και έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. Ήταν κάτι καταπληκτικό! Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο και αυτό κάθε φορά τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι που έχει φτάσει πια στην επιφάνεια του πηγαδιού.

Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές "φτυαριές" από χώμα μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως ότι το καθένα από τα προβλήματά σας αυτά, είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω!