A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2024

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ 14 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΒΛΑΧΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΔΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΤΑΜΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ


Θαυμαστὴ μεταστροφὴ στὸ Πάτριο ἑορτολόγιο 14 οἰκογενειῶν Βλάχων τσοπάνηδων στοὺς Ποταμοὺς Δράμας.

Σ
τοὺς Ποταμοὺς Δράμας ζοῦσε ὁ μακαριστὸς π. Ἀνδρέας Ἀνδρεάδης ἀπὸ τὸν Πόντο, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ μόνος ποὺ παρέμεινε μὲ τὸ Παλαιὸ ἡμερολόγιο, ἐνῶ τὸ ποίμνιό του στοὺς Ποταμοὺς τὸν ἐγκατέλειψε σύσσωμο καὶ ἀκολούθησε τὸ Νέο ἡμερολόγιο, μὲ νέο ἐφημέριο. Διαβάζουμε ἀπὸ τὰ Πάτρια:  

«Ὁ παπᾶ Ἀνδρέας ἀπεσύρθη στὸ σπίτι του καὶ ἐκεῖ διάβαζε τὶς Ἀκολουθίες τῶν Κυριακῶν καὶ τῶν Ἑορτῶν, ἐξυπηρετώντας 3-4 μόνο ποὺ δὲν δέχτηκαν τὸ νέο ἡμερολόγιον. Ἀργότερα, κατὰ τὸ 1930 προσετέθηκαν στὸ μικρὸ ποίμνιό του καὶ ἄλλες 14 οἰκογένειες, Βλάχοι τσοπάνηδες, ποὺ εἶχαν τὶς καλύβες τους καὶ τὰ μαντριά τους πιὸ ἔξω ἀπὸ τοὺς Ποταμούς.
Ἡ ἐπιστροφὴ τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν ἔγινε κατὰ θαυμαστὸν τρόπον, δηλαδὴ μὲ θαῦμα! τὴν παραμονὴ τῶν χριστουγέννων, μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιον, οἱ 14 οἰκογένειες τῶν Βλάχων ἑτοιμάζοντο γιὰ τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν χριστουγέννων. τὸ χιόνι ἐκάλυπτε ὁλόκληρη τὴν περιοχή. Ἡ νοικοκυρὰ μιᾶς οἰκογενείας ἔστειλε τὸ κορίτσι της μὲ ἕνα σταμνὶ νὰ φέρη νερὸ ἀπὸ τὴν πηγή, ποὺ ἦταν πιὸ κάτω ἀπὸ τὶς καλύβες τους. Ἡ κοπελλιὰ χαρούμενη καὶ ξέγνοιαστη πήγαινε στὴ πηγὴ σιγοψάλλοντας τὰ κάλαντα τῶν χριστουγέννων. Στὸ δρόμο συνάντησε ἕναν σεβάσμιο γέροντα μὲ λευκὰ γέννεια καὶ μαλλιά, ὁ ὁποῖος τὴν σταμάτησε καὶ τὴν ρώτησε:
-Τὶ ψάλλης, κόρη μου;.
-Τὰ κάλαντα, παπούλη! Καὶ μὲ τὴν ἁπλότητα καὶ τὸν αὐθορμητισμὸ τοῦ παιδιοῦ τοῦ εἶπε:
-Ξέχασες, παπούλη, ὅτι αὔριο ἔχουμε χριστούγεννα;
 Κόρη μου, τῆς λέγη ὁ ἄγνωστος Γέροντας, χριστούγεννα θὰ ἔχετε μετὰ 13 ἡμέρες καὶ τότε νὰ τὰ γιορτάσετε γιὰ νἄχετε τὴν εὐχή μου.
Ἡ κοπελλιὰ προσπέρασε τὸν Γέροντα καὶ πῆγε στὴν πηγή, καὶ ἀφοῦ γέμισε τὸ σταμνί της γύρισε πίσω, ψάχνοντας γιὰ τὸν παράξενο Γέροντα ποὺ εἶχε χαθῆ. Φθάνοντας στὴν καλύβα της ρώτησε τὴ μάννα της ἂν εἶδε τὸν Γέροντα. Στὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τῆς μάννας της, διηγήθηκε τὴν συνάντησή της μὲ τὸν ἄγνωστο Γέροντα καὶ ὅσα ἀκριβῶς τῆς εἶπε.
Βγῆκαν τότε μαζὶ καὶ ἀπὸ καλύβα σὲ καλύβα ρωτοῦσαν ἂν κανεὶς εἶδε τὸν σεβάσμιο Γέροντα, λέγοντάς τους τὶ ἀκριβῶς εἶπε στὴ κοπελλιά. Βγῆκαν τότε ὅλοι μαζὶ ψάχνοντας στὸ χιόνι μήπως ἀνακαλύψουν πατημασιές, πρᾶγμα ποὺ δὲν βρῆκαν. τότε κατάλαβαν πὼς ὁ ἄγνωστος Γέροντας ἦταν κάποιος Ἅγιος ἢ ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὁ ὁποῖος τοὺς καλοῦσε νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὶς Ἱερὲς Παραδόσεις της».

Περιοδικό:''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'', του αειμνήστου Μητροπολίτη Πενταπόλεως κ.Καλλιοπίου της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

(Τόμος Θ΄, 1993, σελ. 37-39).

Πηγή ἀπό τό περιοδικό ''ΑΡΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ'' μέ τίτλο: «Ἡ διὰ Θαυμάτων Ἔγερση τοῦ Ἱεροῦ μας Ἀγώνα» τεῦχος 4 / ἔτους 2016, (σελ.34-37, θαύμα ΚΒ).

Τρίτη 25 Απριλίου 2023

ΠΑΠΑ - ΑΡΣΕΝΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1873-1938)

 


+ ΠΑΠΑ ΑΡΣΕΝΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ 


ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ


(1873-1938)


ΜΕΡΟΣ 1ον


Στην ευλογημένη φάλαγγα των αγωνιστών ιερέων ανήκει και ο πατήρ Αρσένιος. Είδε το φως του ήλιου το 1873 στο χωριό Τσούκα Σπερχειάδος της Φθιώτιδας. Το κατά κόσμον όνομά του ήτο Αθανάσιος, ενώ οι γονείς του ονομάζοντο Δημήτριος και Χαρίκλεια. Είχε την ευκαιρία να πάρει, όχι απλώς την στοιχειώδη μόρφωση, αλλά και να τελειώσει και το Σχολαρχείον της εποχής εκείνης. Εν συνεχεία υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και μετά, μέχρι τέλος της ζωής του, υπηρέτησε την στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία! Υπακούοντας την φωνή της καρδιάς του εγκατέλειψε τον κόσμο και ήρθε το 1897 στο Άγιο Όρος για να παραμείνει επί δέκα ολόκληρα χρόνια στο κάθισμα της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας ''Άγιος Σίμων'', στην υποταγή του ενάρετου γέροντα Πνευματικού Δανιήλ. Μετά από δοκιμασία δύο ετών, το 1899 δηλαδή, εκάρη Μοναχός ενώ στις 22 Ιουλίου (της Αγίας Μαγδαληνής) του 1901 εχειροτονήθη Διάκονος υπό του πρώην Καρπάθου, Νείλου. Στις 14 Μαρτίου (Ε Κυριακή των Νηστειών) εχειροτονήθη ιερεύς υπό του ιδίου Επισκόπου. 


Οι συγχωριανοί του, 

που γνώριζαν από παιδί τον ενάρετο π. Αρσένιο, 

έχοντας τώρα ανάγκη από ιερέα, 

έκαναν προσπάθειες να τον φέρουν κοντά τους, 

στην Τσούκα. 

Συγκέντρωσαν υπογραφές και ζήτησαν 

από την μονή της μετανοίας του να του επιτρέψει, 

αν φυσικά και ο ίδιος το ήθελε, 

να κατέβει στο χωριό του, στους πατριώτες του 

που είχαν ανάγκη από έναν πνευματικό στυλοβάτη.

 Η μονή έδωσε πρόθυμα την έγκρισή της και όπως το μαρτυρεί και το απολύτηριό του, 

το 1907 ο υπερζηλωτής Αρσένιος επανήλθε ως ιερεύς στο χωριό του. 

Μέχρι το 1914 

φρόντισε με αγάπη και στο στοργή το πρώτο ποίμνιό του, 

που προς μεγάλη του χαρά αποτελείτο από συγχωριανούς του. 


Το 1914 ο πατήρ Αρσένιος παρεχώρησε την ενορία του στον νεοχειροτονηθέντα εξάδελφό του. 

Εκείνος απεσύρθη στο μοναστήρι Ακτινίτσης Φθιώτιδος, 

όπου και έζησε με ησυχία και αυτοσυγκέντρωση για δύο χρόνια. 

Η ανάπαυσή του αυτή του έδωσε νέες δημιουργικές πρωτοβουλίες. 

Ξεκίνησε ένα θεάρεστο έργο, 

το κτίσιμο ενός Ιερού Ναού στο νέο χωριό Βίτωλη 

(στο οποίο εν τω μεταξύ είχαν μετοικήσει συγγενείς του και πολλοί συγχωριανοί του), 

του ναού της Ζωοδόχου Πηγής. 

Κυριολεκτικά θυσιάστηκε για την ανέγερση αυτού του ναού 

που αποτέλεσε αργότερα κέντρο των Γ.Ο.Χ. 

Εφημέριο στο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, 

τον βρήκε η αλλαγή του ημερολογίου. 


Γνωρίζοντας καλά τη σημασία που θα είχε στην Εκκλησία, μια τέτοια καινοτομία αντέδρασε ζωηρά και άρχισε τη διαφώτιση προς στερέωση των πιστών στις Πάτριες Παραδόσεις. Και αυτό όχι μόνο στη Βίτωλη, αλλά και στο γειτονικό χωριό Πύργος και οπουδήποτε βρισκόταν. Η θαρραλέα του αυτή στάσις είχε συνέπειες, όχι άγνωστες στους Πατέρες της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Η Σύνοδος των Καινοτόμων, αφού παρανόμως και ερήμην τον καθήρεσε, διέταξε κάποια μέρα να τον συλλάβουν και να τον αποσχηματίσουν για πρώτη φορά.  Με τους κατωτέρω τίτλους περιγράφει τα γεγονότα του πρώτου αποσχηματισμού του π. Αρσενίου το ''Σκριπ'' της 28ης -4- 1928.


ΟΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΙΣ 

ΙΕΡΕΥΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

ΚΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΑΣ ΚΟΥΡΕΥΕΤΑΙ


Είναι γνωστό το πείσμα μετά του οποίου ο πρωτουργός της αυθαιρέτου, μονομερούς και αντορθοδόξου μεταβολής του εκκλησιαστικού ημερολογίου Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επιμένει να καταδιώκει αγριότατα και μέχρι  χ ύ σ ε ω ς  α ί μ α τ ο ς τους μη δεχομένους να αναγνωρίσουν την αντικανονικήν, αντισυνταγματικήν και παράνομον εκκλησιαστικήν καινοτομίαν του νέου ημερολογίου, ιδιαίτερα δε τους ιερείς. Είναι γνωστά τα προκληθέντα, αιματηρά επεισόδια της Μάνδρας, Λιόπεσι, Μενιδίου, Σαλαμίνος κ.λπ., ο προκληθείς άδικος φόνος μιας γυναικός, η καταδίωξις των προσκυνητών της Τήνου, η σύλληψις και φυλάκισις παλαιοημερολογητικών ιερέων και τόσα άλλα βίαια και αυθαίρετα μέτρα κατά των ''παλαιοημερολογιτών'', άτινα κατέρριψαν τελείως το κύρος του αρχηγού της εκκλησίας εμφανιζομένου, ως αρχηγού νέας ιεράς εξετάσεως. 


Το τελευταίον όμως συμβάν της Λαμίας 

εκορύφωσεν την αγανάκτησιν των Χριστιανών όλης της επαρχίας της Φθιώτιδος 

οίτινες ευρίσκονται εις αναστάτωσιν. 

Αι λεπτομέρειαι του συμβάντος τούτου, 

του οποίου αγριότερον και αντιχριστιανικότερον δεν εγένετο ποτέ, 

έχουσιν ως εξής: 

Ο Ιερομόναχος Αρσένιος Σακκελλάρης, 

εφημέριος των συνοικισμών Πύργου και Βιτώλης της επισκοπής Φθιώτιδος, 

πιστός των παραδόσεων της Εκκλησίας τηρητής, 

αγαπώμενος δε και τιμώμενος απ΄όλους τους Χριστιανούς της Περιφερείας, 

δεν είχε δεχθεί την άνομον μεταβολή του ημερολογίου. 

Διά τούτο καταγγελθείς κατά το 1926 εδικάσθη υπό της Συνόδου 

και ως ήτο επόμενον κατεδικάσθη εις καθαίρεσιν 

διά της υπ΄αριθμ. 2049 του 1926 αποφάσεις της Συνόδου. 

Αλλ΄ο ευσεβής ιερεύς έχων την συνείδησιν, 

ότι η τιμωρία ήτο παράνομος κατά τους εκκλησιαστικούς κανόνας και άκυρος, 

εξηκολούθει ανεπισήμως να ιερουργεί συμφώνως 

προς το παλαιόν ημερολόγιον.



Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ


Κατηγγέλθη λοιπόν τη μηνύσει του Μητροπολίτου Φθιώτιδος, ενεργούντος κατά διαταγήν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών επί  α ν τ ι π ο ι ή σ ε ι  α ρ χ ή ς (!!), η δε δίκη αυτού ορίσθη διά την 5ην Μαίου 1928. Φαίνεται όμως, ότι η δίκη αύτη μόνη και η προβλεπομένη ίσως καταδίκη ή το πιθανότερον η αθώωσις του ανωτέρω Ιερομονάχου, δεν ικανοποιεί ούτε τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, ούτε τον ευτελές θεράποντα της επιθυμίας αυτού Μητροπολιτην Φθιώτιδος κ. Ιάκωβον. Έπρεπε λοιπόν να επινοηθεί πρακτικοτέρα κάπως τιμωρία του Ιερομονάχου Αρσενίου προς πλήρη μεν εκδίκησιν του πείσματος των προισταμένων του, προς ελπιζόμενον δε παραδειγματισμόν αυτού δυναμένου ούτω να εκβιασθεί εις υποχώρησιν και αποδοχήν του νέου ημερολογίου. Η διαταγή εδόθη και το απόγευμα της 9ης Απριλίου, ο Ιερομόναχος Αρσένιος συλλαμβάνεται εν Λαμία υπό του χωροφύλακος και οδηγείται εις το αστυνομικόν κατάστημα Λαμίας, άνευ ουδενός εννοείται εντάλματος. Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος εν συννενοήσει ασφαλώς μετά του Αρχιεπισκόπου Αθηνών είχε δώσει εντολήν να γίνει ''επίσημος, πραγματική και πανηγυρική καθαίρεσις'' του Ιερομονάχου, διότι φαίνεται κατά το ιδιαίτερον, κανονικόν δίκαιον της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Μητροπόλεως Λαμίας, η απαγγελθούσα υπό της Συνόδου καθαίρεσις δεν ήτο πλήρης και έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ψ α λ λ ί ς  ή  ξ υ ρ ά φ ι ο ν  διά να γίνει πλήρης!...


''ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΛΙΑ''


Φαίνεται ακόμη ότι κατά την παράδοξον αντίληψιν και ε υ ρ υ μ ά θ ε ι α ν της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η διατήρησις μαλλιών και γεννείου ενός καθαιρέντος υπό της Συνόδου ιερέως είναι έγκλημα! Διά τούτο ο συλληφθείς Ιερομόναχος εμάνθανεν έκπληκτος εις το κατάστημα της Αστυνομίας Λαμίας, ότι πρόκειται '' να του κόψουν τα  γ έ ν ε ι α  και  τα  μ α λ λ ι ά''. Αλλά όσον άπειρος και όσον βάνδαλος και αν ήτο ο Αστυνόμος Λαμίας εδίσταζε να εκτελέσει το διαταχθέν  βανδαλικόν μέτρον και εζήτει έγγραφον προς τούτο εντολήν του Μητροπολίτου Φθιώτιδος. Αλλ΄ούτος απέφευγε να δώσει έγγραφον. Εμεσολάβησεν ούτω διάστημα πλέον των σαράντα οκτώ ωρών. Διότη καθ΄όλην την εσπέραν και την νύχτα της 9ης Απριλίου, ο συλληφθείς Ιερομόναχος έμεινεν εις το Αστυνομικόν κατάστημα διατελών υπό παράνομον κατακράτησιν. Έμεινεν εκεί και όλην την επομένην (10 Απριλίου)  και μόλις την 10ην νυκτερινήν ώραν της αυτής ημέρας, επελθούσης φαίνεται πλήρους συννενοήσεως Μητροπολίτου και αστυνόμου, απεφασίσθη η... θανατική ποινή της  κ ό μ η ς και των γ ε ν ε ί ω ν  του συλληφθέντος.


ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΑΣ


Προ του συλληφθέντος ενεμφανίσθη εις ενωματάρχης, 

όστις ως είπεν εις τον Ιερομόναχον, 

ονομάζετο Αραποστάθης Ευστάθιος και εις χωροφύλαξ ονομαζόμενος Τσούνης 

και ούτοι αφού πρώτον έθεσαν χειροπέδας επί του συλληφθέντος, 

ώστε να ματαιώσουν πάσαν αντίστασιν, επελήφθησαν του αρχιεπισκοπικού έργου της  κ ο υ ρ ά ς  του Ιερομονάχου... 

Ο μεν ενωμοτάρχης τον εκράτει σφικτά, 

ο δε χωροφύλαξ με μίαν πελωρίαν ψαλλίδα και προσθέτως 

με ψιλήν κουρευτικήν μηχανήν 

του έκοψαν και τα γένεια και τα μαλλιά εν χορώ. 

Και μετά ταύτα ήσυχοι πλέον ότι εξεπλήρωσαν το καθήκον των, τον αφήκαν ελεύθερον! 

Και οι  μεσαιωνισμοί αυτοί και οι άγριοι βανδαλισμοί γίνονται εν έτει 1928 αρχιεπισκοπούντος εν Ελλάδι του Μακαριωτάτου κ. Χρυσοστόμου του Ημερολογιάρχου και Μητροπολιτεύοντος εν Φθιώτιδι, 

του σεβασμιωτάτου και ερατεινοτάτου κ. Ιακώβου. 

Ερωτάται όμως: 

Οι αστυνόμοι και οι χωροφύλακες του Κράτους, τινος είναι όργανα και ποιον έχουν προιστάμενον; 

Τους Μητροπολίτας Αθηνών και Φθιώτιδος ή τον Υπουργόν των Εσωτερικών; 

Ο δε κ. Υπουργός των Εσωτερικών έλαβεν άραγε γνώσιν των διαπραχθέντων; 

Και τι ενήργησεν;

 Εις ποιον κανονισμόν της Χωροφυλακής αναφέρεται, ως σωφρονιστικόν μέσον 

και το κούρευμα και το ξύρισμα των ιερέων; 

Διά τον κ. Θεόδουλον του Υπουργείου της Παιδείας δεν ερωτώμεν, 

διότι ούτος κατέστη πράγματι δούλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, 

άνευ γνώμης και άνευ βουλήσεως, αστοιχείωτος δε εκκλησιαστικών και διοικητικών πραγμάτων. 

Να αποταθώμεν στην Ιεράν Σύνοδον; 

Αλλά ποιος των Συνοδικών τολμά να έχει ιδίαν γνώμην και να ασκήσει έλεγχον; 

Ποίος αναμάρτητος να βάλει τον λίθον; 

Αποτεινώμεθα όμως και θα εξακολουθώμεν να αποτεινώμεθα εις τον Λαόν, 

του οποίου δεν θα αργήσει να έλθει η σειρά ίνα να θέσει αυτός χειροπέδας εις ελευθεριαζούσας χείρας 

και ψαλλίδα και ξυράφιον 

εις αντιχριστιανικάς και εντεκκλησιαστικάς κόμας και γενειάδας! 

Υπάρχει εκτός της Εκκλησιαστικής και Λαική καθαίρεσις! 

Αυτή δε είναι τρομωτέρα! 


Εφημερίς ''Σκριπ'' 28 -4- 1928



Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου 
Εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού 
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' 
του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 
κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
αριθ. τεύχους 7,
 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 1977,
 σελίδες 78-82.
Μέρος 1ον. 
Συνεχίζεται...

Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''

Τετάρτη 12 Απριλίου 2023

ΔΙΩΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ Μ. ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΙ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ 1928


Το δεύτερον επεισόδιον εγένετο την Μεγάλην Πέμπτην του έτους 1928. Αυτή την φορά οι Γ.Ο.Χ. Σαλαμίνιοι εόρταζον την Μεγάλην Εβδομάδα εις το εξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου, που ευρίσκεται έξωθεν από το χωρίον Μούλκι ή Αιάντειο. Η Θρησκευτική Κοινότης των Γ.Ο.Χ. Αθηνών τους είχε στείλει δια να τους λειτουργήσει τον Πρόεδρον των Αγιορειτών Πατέρων, τον αείμνηστον Αρχιμανδρίτην π. Γεδεών Παπανικολάου, Προηγούμενον της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους. Μεγάλη Πέμπτη 1928. Το παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου έξω από το χωριό Μούλκι ήταν γεμάτο από πιστούς, καθώς και άρκετός χώρος έξωθεν αυτού που παρακολουθούσαν με κατάνυξιν την Θείαν Λειτουργίαν της Μεγάλης Πέμπτης. 


Επίσης πλήθος πολύ μικρών παιδιών, τα οποία επερίμενον να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων ήσαν τριγύρου του Ναού με τα γιορτινά τους. Ενώ οι ψάλται έψαλλον το Δοξαστικόν του Εσπερινού της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου, το ''Γέννημα εχιδνών αληθώς ο Ιούδας,...κ.λ.π.'', θόρυβος και διαμαρτυρίαι των Πιστών διέκοψαν την Θείαν Λειτουργίαν. Να, τι είχε συμβεί. Αστυνομική δύναμις με επικεφαλής έναν ανθυπομοίραρχον, ονόματι Σταθόπουλον, έσπρωχναν τους πιστούς διατάσσοντάς τους να διαλυθούν. Ο ίδιος μάλιστα ασεβών προς την ιερότητα της ημέρας και του χώρου, εισήλθεν εις τον Ναόν διατάζοντας τον Λειτουργούντα Ιερέα, να διακόψει την Θείαν Λειτουργίαν και να τον ακολουθήσει.  


Οι πιστοί όμως είχον αντίθετον γνώμην. Συσπηρωθέντες γύρωθεν του Ναού εδήλωσαν ότι, ούτε Ιερέα θα επιτρέψουν να τους πάρουν, αλλ' ούτε και θα διαλυθούν, εάν δεν τελειώσει η Θεία Λειτουργία. Παρά τας απειλάς του ανθυπομοιράρχου, ότι θα κάμει ακόμη και χρήσιν των όπλων, εάν δεν διαλυθούν, οι πιστοί παρέμενον ατάραχοι και αμετακίνητοι αποκαλούντες αυτόν ασεβή και αντίχριστον. Όταν σε κάποια στιγμή ο ανθυπομοίραρχος έκαμε να κινηθεί εναντίον των πιστών, είδε με τρόμον, το τι θα επακολουθούσε. Δι' αυτό παρέμεινε με τους άνδρες του εις μίαν άκρην του αυλογύρου του Ναού και επερίμενε να τελειώσουν ''βράζοντας στο ζουμί του'' ... από το κακό του! Σαν τελείωσε η Θεία Λειτουργία και όλοι οι Πιστοί εκοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, κανείς εξ' αυτών δεν έφυγεν, αλλά περίμεναν τον Λειτουργόν δια να τον υπερασπισθούν. 


Ο π. Γεδεών, αφού ετελείωσε , εβγήκε από τον Ναόν συνοδευόμενος από όλους τους άνδρες του εκκλησιάσματος. Τότε επλησίασε ο ανθυπομοίραρχος και του εζήτησε να τον ακολουθήσει εις το Αστυνομικόν Τμήμα. - Συρ' απ' εδώ!... τον απώθησε ο π. Γεδεών με την βροντώδη Κοζανίτικη προφορά του. - Μα, έχω εντολή... - Συρ' απ' εδώ!... μη με ζηγώνεις... θα καείς!... Και ο π. Γεδεών προχωρούσε προς το χωριό και από κοντά του οι αστυνομικοί και σχεδόν όλοι οι Πιστοί. Όταν έφτασαν εις το πρώτο σπίτι γύρισε και είπε εις τον υπομοίραρχον... - Περίμενε εδώ.. θα μπω για λίγο μέσα... δια ανάγκην μου... Τι να κάμει ο αστυνόμος, θέλοντας και μη επερίμενε... Αλλά εις μάτην επερίμενε αρκετήν ώραν. 


Τελικά εμπήκε μέσα εις το σπίτι, αλλά ο π. Γεδεών δεν ήτο μέσα. Έψαξαν παντού, άνοιξαν ντουλάπια, κατέβηκαν στο υπόγειον από την καταπακτή, ''αλώνισαν'' τα δωμάτια, έψαξαν κάτω... από τα κρεβάτια, αλλά ''πουθενά''! Λες και... ''άνοιξε η γη και τον κατάπιε'', κατά την λαικήν παροιμίαν. Ανέκρινεν βαναύσως τους οικείους, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Να, τι είχε γίνει. Ο π. Γεδεών μπαίνοντας εις το σπίτι εβγήκε κατά συμβουλήν των οικείων από την πίσω πόρτα και απ' εκεί επέρασεν εις τον κήπον και εχάθηκε μετά μέσα εις το πευκοδάσος του Μουλκίου. Τότε οι αστυνομικοί εξοργισθέντες δια την γελοιοποίησιν που τους έκαμε ο Ιερεύς, να τους φύγει μέσα από τα χέρια των, εξέσπασαν τον θυμόν των εις τους πιστούς, κτυπήσαντες πολλούς αδίκως. 


Προσπάθησαν δε, να συλλάβουν τους επικεφαλής των Γ.Ο.Χ., τον Χρήστον Θ. Μπούκην και τον Ευθύμιον Σ. Μπούτση, που όμως και αυτοί διέφυγον την σύλληψιν και με ''μπεζίνα'' πέρασαν εις τον Πειραιά. Αφού ο αστυνόμος δεν κατάφερε να συλλάβει, ούτε τον Ιερέα, ούτε τους επικεφαλής των Γ.Ο.Χ., συνέλαβε κατά το εσπέρας της Μεγάλης Πέμπτης  τους μοναχούς π. Αρσένιον Ξηρουχάκην και π. Νεκτάριον Κουκουλάκην. Τους κράτησε όλη την νύκτα της Μ. Πέμπτης προς την Μ. Παρασκευήν εις το κρατητήριον του τμήματος. Αυτοί εις την φυλακήν έψαλλον όλη την νύκτα τα Άγια Πάθη του Χριστού. Την άλλην ημέραν τους συνόδευσε... θριαμβευτικά και τους έφερε εις το Μητροπολιτικόν Μέγαρον των Αθηνών, την ώραν που οι κώδωνες των Ναών εκτυπούσαν πενθίμως, καλώντας τους πιστούς δια την Ιεράν Ακολουθίαν της Αποκαθηλώσεως του Σταυρωθέντος Ιησού. 


Σαν έφθασαν κάτωθεν του μεγάρου, ο π. Αρσένιος άρχιζε να φωνάζει προκαλώντας την περιέργειαν των διερχομένων: - Άρειε!... Κακοχρυσόστομε!... Σχισματικέ!... κατέβα να χαρείς τα θύματά σου... και άλλα. Ακούοντας τις φωνές ο Μητροπολίτης Παπαδόπουλος, ο οποίος ετοιμαζόταν να μεταβεί εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν... και πληροφορηθείς, τι ακριβώς συνέβαινε, καταφοβισμένος διέταξε να τους αφήσουν ελευθέρους. Ο π. Γεδεών, αφού διέφυγε των Αστυνομικών, παρέμεινε κρυμμένος εις το πευκοδάσος μέχρι του Μεγάλου Σαββάτου. Μαζί του ήτο και  ο ψάλτης Μάρκος Μπούτσης. 


Την ώραν που οι καμπάνες των Ναών κτυπούσαν καλώντας τους πιστούς δια την Ανάστασιν, ο π. Γεδεών μετά του ψάλτου και με πολλές προφυλάξεις μπήκαν εις το χωριό και επήγαν εις το σπίτι του Δ. Περδικάρη. Αυτός μαζί με τον ανεψιόν του, τον Αναστάσιον Δερμεντζή και με μια βάρκα, κωπηλατούντες επέρασαν εις το Κερατσίνι. Απ' εκεί πεζοί, ο π. Γεδεών και ο Περδικάρης ήλθον εις τον Ναόν του Αγίου Παύλου εις την Π. Κοκκινιά και παρηκολούθησαν την Θείαν Λειτουργίαν, όπου ιερουργούσε ο π. Αρτέμιος ο Ξενοφωτεινός. Εν τω μεταξύ εις την Σαλαμίνα είχε ξεσπάσει βία και τρομοκρατία εναντίον των Γ.Ο.Χ. υπό των Αστυνομικών οργάνων, τα οποία παρακολουθούσαν κάθε αυτών κίνησίν των. Η εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' των Αθηνών, ιδού πως περιγράφει τους διωγμούς εις την Σαλαμίνα την Μεγάλην Παρασκευήν:



ΑΙ ΧΘΕΣΙΝΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ
Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΗΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΑ ΙΕΡΕΑ
ΖΗΤΗΣΑΤΕ ΤΟΝ... ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΕΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙ ΔΙΑ ΤΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ
ΘΑ ΕΛΘΕΙ ΣΥΣΣΩΜΟΝ ΙΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ


Εις το Μούλκι της Σαλαμίνος (το μετονομασθέν εσχάτως Αιάντειον) συνέβησαν χθες την πρωίαν θλιβερώταται σκηναί, ένεκα των οποίων το χωρίον ήτο ανάστατον καθ' όλην την ημέραν. Ο αστυνόμος Σαλαμίνος, ανθυπομοίραρχος, μετέβη μετά χωροφυλάκων όπως συλλάβει τον ιερουργούντα εις τον εκεί Ναόν Ιερέα. Εισελθών εντός του Ναού διέκοψε την Λειτουργίαν επί τινα λεπτά, ζητών να απαγάγει τον Ιερέα. Τούτο προκάλεσε την εξέγερσιν των εκκλησιαζομένων, οίτινες διεμαρτύροντο δια την αδικαιολόγητον και ασεβή ενέργειαν του αστυνόμου εννοούντος να διαλύσει το εκκλησίασμα δια να συλλάβει ιερουργούντα Ιερέα, αι γυναίκες εφώναζον διαμαρτυρόμεναι, οι δε χωροφύλακες ώθουν ταύτας και εδημιουργήθη αναστάτωσις εντός του Ναού. 


Ένεκα όμως της επιμονής των εκκλησιαζομένων εσυνεχίσθη η Λειτουργία, μετά την οποίαν ο αστυνόμος επέμενε δια την σύλληψιν του Ιερέως. Το πλήθος όμως δεν ηννόει να επιτρέψει την σύλληψιν του Ιερέως και ως εκ τούτου τα αστυνομικά όργανα ώθουν τον κόσμον και ηπείλουν να κάμουν χρήσιν των όπλων των. Εν μέσω της γενικής ταύτης αναστατώσεως, ο Ιερεύς κατόρθωσε να διαφύγει. Συνελήφθη μόνον εις μοναχός διατελών εν αδεία. Επεχειρήθη δε η σύλληψις και δύο εκ των κατοίκων, των Χρήστου Δ. Μπούκη και Ευθυμ. Σ. Μπούτση, οίτινες και ούτοι διέφυγον, ελθόντες εις Αθήνας και διαμαρτυρηθέντες δια τας αστυνομικάς ταύτας αυθαιρεσίας, ένεκα των οποίων διατελεί εν εξεγέρσει ολόκληρον το χωρίον, απειλούν να λάβει τα όπλα. 


Σήμερον μεγάλη επιτροπή των κατοίκων ή και σύσσωμον το χωρίον πρόκειται να έλθει ενταύθα, όπως παρουσιαζομένη εις τους αρμοδίους διαμαρτυρηθεί δια τα συμβάντα. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών πρέπει να υπερηφανεύεται, διότι εις τοιαύτας αγίας ημέρας κατορθώνει να ενσπείρει μεταξύ του λαού την διχόνοιαν, να εμποδίζει αυτόν από του να εκκλησιάζεται και να συλλαμβάνει και φυλακίζει ιερείς ιερουργούντας, διότι είναι από το Άγιον Όρος. Η ιεροεξέτασις αληθώς θα τον εζήλευε δια την... καταδιωκτικήν του μανίαν.


(''ΣΚΡΙΠ'' 13/4/1928)

Την μεθεπομένην ημέραν, Κυριακήν της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Χριστού (Πάσχα 3/16 Απριλίου 1928), 

η εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' των Αθηνών 

περιέγραφε τας διώξεις των Γ.Ο.Χ. κατά την Μεγάλην Εβδομάδα 

υπό του Μητροπολίτου Αθηνών Παπαδοπούλου με καυστικούς τίτλους, 

όπως αντί του ''ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ ΑΓΡΙΑΙ ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΚΑΙ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙΣ''. 

Μεταξύ των άλλων έγραφε και τα εξής: 

''Δια τας αγρίας ταύτας και άνευ νομίμου λόγου καταδιώξεις 

εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εις τοιαύτας ημέρας, 

οι εν Σαλαμίνι όπως και το Μενίδιον είναι ανάστατοι. 

Άδηλον δε ποιαν έκβασιν θα έχει η συνεχιζομένη καταδίωξις φιλησύχων πολιτών, 

ηναγκασμένων αυτάς τας ημέρας να πλανώνται εις τα όρη 

μακράν των οικογενειών των, 

διότι θέλουν να είναι... χριστιανοί. 

Όλοι αποκαλούν τον Αρχιεπίσκοπον χριστιανομάχον. 

Σκέψις δε γίνεται περί γενικής εξεγέρσεως όλων των χωρίων της Αττικής 

εννοούντων να αμυνθούν υπέρ της θρησκευτικής των ελευθερίας. 

Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Πηγή : ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Τρίτη 11 Απριλίου 2023

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΛΙΟΠΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟ 1929


Το Πάσχα του 1929 η Κοινότης των Γ.Ο.Χ έστειλε τον π. Παρθένιο να εξυπηρετήσει τα χωριά Λιόπεσι και Κορωπί, όπου ναός των Γ.Ο.Χ δεν υπήρχε και οι πιστοί κατέφευγαν στα γύρω εξωκκλήσια. Πιο τακτικά συγκεντρώνοντο στο εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, που βρίσκεται στη θέση Καρελά. Ήταν χωμένο μέσα στο δάσος, μα πάντοτε κατάμεστο από τους πιστούς, που με λαχτάρα έτρεχαν να εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αυτό φυσικά δεν περνούσε απαρατήρητο από τους νεοημερολογίτες Ιερείς. Ειδοποιούσαν λοιπόν την Αστυνομία και η εντολή, που βασικός στόχος ήταν ο εκάστοτε Ιερουργός, εδίδετο: να συλληφθεί ο Ιερέας. Κάτι παρόμοιο έγινε και με τον π. Παρθένιο. 


Ήταν Μέγα Σάββατο και αφού τέλειωσε την Λειτουργία του Μ. Βασιλείου ετοιμαζόταν να πάει να κοινωνήσει μερικούς ασθενείς στα χωριά. Δεν πρόλαβε όμως να φύγει, κι ένας χωροφύλακας τον κάλεσε να τον ακολουθήσει στον σταθμό χωροφυλακής. -Δυστηχώς, παιδί μου, μου είναι αδύνατο. Καθώς βλέπεις, φεύγω για να μεταλάβω ασθενείς... του απάντησε ατάραχος. Ο χωροφύλακας δεν επεχείρησε άλλη ενέργεια, γιατι ήδη οι πιστοί είχαν περικυκλώσει τον Ιερέα τους. Σαν τέλειωσε με τους ασθενείς ο π. Παρθένιος θεώρησε σωστό να κρυφθεί μέσα στο δάσος, για να μην δημιουργηθούν καταστάσεις μια τέτοια ημέρα. Μάταια οι χωροφύλακες που έφτασαν προς ενίσχυση, τον περίμεναν στο εξωκκλήσι. 


Αργά το βράδυ, την νύχτα δηλαδή της Αναστάσεως, οι χωρικοί συνόδευσαν για ασφάλεια τον Ιερέα στην Αγία Παρασκευή. Εκεί εκατοντάδες πιστοί τον περίμεναν για να κάνουν Ανάσταση, μα και αρκετοί χωροφύλακες για να εκτελέσουν διαταγές. Οι πιστοί έσπευσαν να υποσχεθούν στους χωροφύλακες, ότι θα οδηγήσουν οι ίδιοι τον Ιερέα στον σταθμό μετά την Λειτουργία. Έτσι κι έγινε κατά το μεσημέρι της Κυριακής. 


Ο αστυνόμος εξήγησε στον π. Παρθένιο, ότι δεν θα τον ξαναενοχλούσαν, αν εξασφάλιζε ένα χαρτί από τον Μητροπολίτη Αθηνών, και ο Γέροντας απάντησε: -Όταν κατορθώσω να τον κάνω Παλαιοημερολογίτη κυρ Αστυνόμε, τότε θα σου φέρω το χαρτί που ζητάς! Κι αυτό όμως το επεισόδιο είχε το θετικό του αποτέλεσμα: να προστεθεί ένας ναός στον αγώνα. Οι Λιοπεσιώτες έκτισαν δικό τους ναό προς τιμή των 318 Θεοφόρων Πατέρων.

Πέμπτη 6 Απριλίου 2023

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 1924


Η 9η Μαρτίου του 1924 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για την Εκκλησία μας,

αφού είναι η τελευταία ημέρα,

που το ποίμνιό της ήταν ενωμένο σε μία Εκκλησία.

Ακολούθως,η ημέρα που ανέτειλε, 

για άλλους ήταν η 10η Μαρτίου,

για άλλους όμως ήταν η… 23η Μαρτίου.

Την παραμονή της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, 15 ημέρες δηλαδή,

μετά την αλλαγή του ημερολογίου,

αναφέρεται το απόλυτα περιγραφικό κείμενο των ιστορικών ''ΠΑΤΡΙΩΝ''

του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου, πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.


Γ. Δ.

Άπό τήν ήμέραν πού έφηρμόσθη τό παπικόν ήμερολόγιον, μέ τήν βοήθειαν τοϋ στρατιωτικοΰ νόμου τής επαναστάσεως,

ούδεμία άντίστασις έπεχειρήθη ύπό τίνος.

Οι Ρασσοφόροι-δράσται τοΰ έκκλησιαστικού πραξικοπήματος,

ασφαλώς "έτριβον" καταχαρούμενοι τάς χεϊράς των,

διότι ένόμιζον,ότι ό Λαός έδέχθη τήν μεταρρύθμισιν.

Διά τούς Κληρικούς των δέν ανησυχούσαν,

διότι ύπήρχε, ώς "δαμόκλειος σπάθη" άνωθέν τους, ή "καθαίρεσις", ή "έξορία" καί ό "...χωροφύλακας"!

Όλαι αι ήμέραι περνούσαν μέσα είς μίαν "βουβαμάρα" των Λαϊκών,

ώσπου μετά 13 ήμέρας ήλθεν ή 25 Μαρτίου μέ τό Πάτριον Έορτολόγιον, 

δηλαδή ή 7 ’Απριλίου μέ τό νέον.

Ό 'Ιερός Ναός τής Μητροπόλεως που τιμάται είς τόν Εύαγγελισμόν τής Θεοτόκου ήτο κλειστός.

Τήν παραμονήν 24 Μαρτίου παλαιόν έορτολόγιον (6 Άπριλίου ν.ήμ.),

κατά τάς απογευματινός ώρας,

πλήθος Πιστών άπ’όλας τάς συνοικίας των ’Αθηνών,μέ λαμπάδας καί "τάματα" 

έπλημμύρισαν γύρωθεν τόν Ναόν τής Μητροπόλεως.



Αλλά, άς άφήσωμεν νά μάς τά περιγράφουν οΐ έφημερίδες τής έποχής έκείνης. Ή "Βραδυνή" έγραφε: ΣKHNAI ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΝΑΟΝ ΕΓΕΝΟΝΤΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ. Είς τούς διαφόρους ναούς έγένοντο χθές τό άπόγευμα διάφορα επεισόδια, διότι κατόπιν διαταγής τού ’Αρχιεπισκόπου, ό έσπερινός έψάλη ένωρίς, ίνα μή προσέλθουν οί πιστοί έπειδή σήμερον έδει νά έορτασθή ό Εύαγγελισμός τής Θεοτόκου κατά τό καταργηθέν έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον. ’Επίσης ύπό τοΰ άρχιεπισκόπου άπηγορεύθη έπί ποινή  κ α θ α ι ρ έ σ ε ω ς  είς τούς ιερείς νά λειτουργήσουν σήμερον ή νά ψάλλουν τά τροπάρια τοΰ Εύαγγελισμοΰ. Έξ άλλου άπηγορεύθη ή κροΰσις τών κωδώνων τοΰ Ρωσσικοΰ ναού, ώς καί ή διά σήμερον τέλεσις τής λειτουργίας είς τό Μετόχιον τοΰ Παναγίου Τάφου μολονότι τό Πατριαρχεΐον Ιεροσολύμων δέν άπεδέχθη τό νέον ήμερολόγιον.


Παρ’ όλα τά ληφθέντα μέτρα πλήθη πιστών κατέκλυσαν άπό τοΰ άπογεύματος μέχρι βαθείας νυκτός τόν Μητροπολιτών Ναόν,τή έπιμόνω δέ άπαιτήσει αυτών έδέχθη είς τών ιερέων νά ψάλη παράκλησιν "ύπείκων ώς έλεγε,εις τάς άπειλάς τοΰ κόσμου". Οί έπίτροποι ήθέλησαν νά κλείσουν τήν έκκλησίαν, άλλά πρό τοΰ θρησκευτικού φανατισμού ό ναός παρέμεινεν άνοικτός μέχρι νυκτός. Εις τήν Μητρόπολιν ένένοντο εφέτος καί τρία θαύματα. Τήν 5ην απογευματινήν ό 7ετής Στασινόπουλος,έκ γενετής παράλυτος καί κωφάλαλος, μεταφερθείς ύπό τής μητρός του πρό της είκόνος τής Θεοτόκου κατελήφθη ύπό σπασμών καί μετά πάροδον ολίγης ώρας έν μέσω γενικής κατανύξεως ήγέρθη καί έπρόφερε τάς λέξεις: "μαμά-γιαγιά-μπαμπά," συγχρόνως ήρχισε νά περπατή. ’Ολίγον άργότερον ίάθη μία 17έτις νεάνις παράλυτος καί τήν 7ην έσπερινήν εις έργατικός κωφάλαλος. Τά ονόματα των δύο τελευταίων οί έπίτροποι του ναοϋ μολονότι τά γνωρίζουν, άρνοΰνται νά τά ανακοινώσουν, ίσχυριζόμενοι, ότι δέν έγένοντο θαύματα, ένώ τούναντίον ύπό όλοκλήρου τού έκκλησιάσματος όμολογούνται ταϋτα.


Επίσης η "Νέα ’Ημέρα" έγραφε: ΑΙ ΧΘΕΣΙΝΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΒΙΑΙΑ ΕΚΔΙΩΞΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. Εις τόν Μητροπολιτικδν Ναόν έσημειώθησαν χθές σκηναί, ήκιστα κολακευτικοί διά τήν αξιοπρέπειαν τής Δημοκρατικής Κυβερνήσεως. ’Αστυνομικά όργανα έπέδραμον κατά των πολυπληθών προσκυνητών, τούς όποιους έξεδίωξαν βία τής ’Εκκλησίας, δηλώσαντα, ότι απαγορεύεται ή είσοδος! Καί όταν ό κόσμος κατηνανακτισμένος έζήτησε νά μάθη τήν αιτίαν, έλάμβανε τήν άπάντησιν, ότι παρήλθεν ή έορτή τοΰ Ευαγγελισμού...’Εν τούτοις παρά τά μέτρα ταΰτα τής αστυνομίας, ό κόσμος μέ άληθή θρησκευτικόν φανατισμόν κατώρθωσε νά είσέλθη εις τήν έκκλησίαν καί νά διεξαγάγη μόνος του τήν έωθινήν άκολουθίαν. Συγκινητικόν ήτο το θέαμα· όμάδες δεσποινίδων, αί όποιοι, έλλείψει ιερέων, έψαλλον μόναι διάφορα τροπάρια έκ τοΰ Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου.


ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Εις τάς λαϊκάς τάξεις έκράτει ζωηρά δυσφορία κατά τής Κυβερνήσεως, άπαγορευσάσης σήμερον εις τούς Ιερείς νά λειτουργήσουν. Έτονίζετο, ότι αί θρησκευτικοί μεταρρυθμίσεις δέν έπιβάλλονται, άλλά ωριμάζουν παρά τή λαϊκή συνειδήσει. Τέλος τό "Σκρίπ" έγραφε: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ - ΕΝ ΚΩΦΑΛΑΛΟΝ ΠΑΙΔΙΟΝ ΑΝΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ - ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟΝ. Ό 'Ελληνικός Λαός, ό κατ’ έξοχήν Χριστιανικός Λαός τοϋ κόσμου, ό άνακτήσας τήν έλευθερίαν του από τόν Τουρκικόν ζυγόν, διότι διετήρησε άλώβητον τήν θρησκείαν του, καί τους Αγίους Κανόνας τής ’Εκκλησίας, δέν έπαυσε νά πιστεύη εις τόν θεόν. Καί ή άπόπειρα, ή γενομένη από τήν κρατοΰσαν δημοκρατικήν ολιγαρχίαν πρός βεβήλωσιν τής άγιας τοϋ θεοϋ ’Εκκλησίας, μετατροπήν των ύμνων και μετακίνησιν των Άγιων 'Εορτών, άπήχησε κακώς παρά τοϊς Χριστιανοΐς, οί όποιοι,οϋτε νά άκούσουν ήθέλησαν, ό'τι είναι δυνατόν ν’άφήσουν τά παλαιό έθιμα, νά λησμονήσουν τόσων έτών χριστιανικήν ιστορίαν, καί νά φραγκέψουν, διότι έτσι τό ήθέλησαν οί Παπαναστασίου καί Κονδύλης.


Συνεπώς οί ’Ορθόδοξοι καί Γνήσιοι "Ελληνες,πιστοί εις τάς άρχάς αύτάς,δέν ήταν δυνατόν, παρά νά έορτάζουσι σήμερον τήν άγίαν ήμέραν τού Ευαγγελισμού. Ό Μητροπολίτης, όμως έχει τήν δύναμιν νά κλείση τόν ναόν... Οί προσερχόμενοι κατέκλυσαν μετ’ άλλων τόν Ναόν ολόκληρον καί ή κυκλοφορία έντός αύτοϋ κατέστη άδύνατος. Οί Πιστοί ήκουσαν τόν Εσπερινόν, καί μετά δυσφορίας συνεζήτουν μετά τήν άπόλυσιν, έπί τής άλλαγής τοϋ θρησκευτικού ημερολογίου και τής μετακινήσεως τής Εορτής τοϋ Εύαγγελισμοϋ. Εύλαβεϊς δισχίλιοι πιστοί, άναμίξ μετά γυναικών καί παίδων, εις μίαν γενικήν όμοφωνίαν διαδήλωνον τήν έμμονήν των εις τά Άγια Δόγματα τής θρησκείας, τά όποια ήλθον νά μάς άλλάξουν οί Δημοκρατικοί, καί μία φωνή ήκούετο: "’Εμείς δέν θά φραγγέψουμεν! Είμεθα ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί,καί θά παραμείνουμεν ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί!". Έν τω μεταξύ, οί έπίτροποι τοϋ Ναοΰ δέν ήνοιγον τάς πύλας τοϋ Ναού, κατ’ έντολήν τοϋ ’Αρχιεπισκόπου. -Δέν θά φύγωμεν! -θά μείνωμεν όλην τήν νύκτα! -Είμεθα Χριστιανοί καί μάς άνήκει ή ’Εκκλησία. Οι ’Επίτροποι πρό τής έπιμονής αύτής τοϋ Χριστεπώνυμου πληρώματος, ήνανκάσθησαν νά ύποχωρήσουν καί νά άφήσουν τούς χριστιανούς νά έκτελέσουν τά καθήκοντά των. Δέν ήτο δέ δυνατόν νά πράξωσι καί άλλως, διότι κύματα Λαού διαρκώς προσήρχοντο, προσφέροντες τά κηρία των εις τήν Θεοτόκον καί προσκυνοϋντα τήν θείαν Εικόνα τής θεομήτορος.


Εις μίαν στιγμήν, ένώ συνέβαινον, όσα άφηγήθημεν, κραυγαί θριαμβευτικής χαράς ήκούσθησαν άπό τόν πρό τοϋ ίεροΰ Βήματος, ένώ άπό χίλια στόματα έπανελαμβάνετο ώς ήχώ ή λέξις: θαύμα! θαΰμα!" Εκπληκτοι οί κατορθώσαντες νά πλησιάσωσι Χριστιανοί πρός στό μέρος, όπου ήκούοντο εΐσέτι αί ευχαριστήριοι καί χαρωπαί φωναί, μιας γυναικός κραχούσης άπό τής χειρός πενταετές παιδίον ήκουσαν: -Μίλησε τό παιδί μου. "Ητο μουγκό άπό τόν καιρό πού γεννήθηκε. Σ’ ευχαριστώ Παναγία μου!'' Ρίγη συγκινήσεως διέδραμον τούς πάντας. Ή δεξιά τών Χριστιανών ύψώθη καί τό σημεΐον τού Σταυρού, μετ’εύλαβείας άρρήτου έσημειώθη επανειλημμένως. Κατ’ έκείνην τήν στιγμήν όμως, μέσα εις έκεϊνο το περιβάλλον τών πιστευόντων χριστιανών,ή άνθρωπίνη φύσις, ή άμφιβάλλουσα, ή άνθρωπίνη φύσις, πού εις πάσαν στιγμήν τού Μαρτυρίου τού Κυρίου ήμών 'Ιησού Χριστού έφάνη έπιτακτική καί διατάσσουσα, ή άνθρωπίνη φύσις πού έκαμε τόν θωμά νά θέλη" νά θέση τόν δάκτυλόν του έπί τον τύπον τών ήλων ίνα πιστεύση", ή άνθρωπίνη φύσις ή άμφιβάλλουσα και, όταν ακόμη πιστεύει, έξεδηλώθη, όχι βεβαίως έτοιμος νά άμφισβητήση το θαύμα, άλλά διά νά πεισθή:


Νά ίδοϋμε το παιδί. Βέβαια δέν το είπε κανείς, άλλ’ ή συγκέντρωσις πάντων προς το μέρος, όπου εύρίσκετο το άποκτήσαν τήν φωνήν του Χριστιανόπαιδον, ή προσπάθεια όπως τό ίδοϋν, όπως το ακούσουν, αύτό έσήμαινεν. Κανείς,όμως δέν έμεινεν άμφιβάλλων. Το παιδί ώμιλοϋσε. Καθαρά-καθαρά, σάν κρύσταλλο ή φωνοΰλά του έκύλα. Καί έκάλει τήν μητέρα του: -Μαμά, μαμά. Καί κατόπιν ένα τά χεράκια του, έθώπευαν τον πατέρα του, τού έλεγε: -Μπαμπά μου, μπαμπά μου. Οί γονεϊς του ήσαν έξαλλοι άπό χαράν. Δέν ήμποροϋσαν νά ομιλήσουν. Τά δάκρυα κατελείφοντο τών παρειών των άφθονα. Τούς άπέτεινον τον λόγον, μά αύτοί δέν ήμποροϋσαν νά ομιλήσουν. ’Έκαμον μόνον τον Σταυρόν των καί τά βλέμματά των έστρέφοντο προς τήν Εικόνα τής θεομήτορος, γεμάτα εύχαριστώ. Οί Χριστιανοί, πού είδαν τήν γραφικήν αύτήν εικόνα, δέν ήμποροϋσαν νά μή δοθούν ολόκληροι προς τον θεόν, τον ζώντα. Καί δέν ήμποροϋσαν νά μή ένθυμηθούν, ότι ή Πίστις σέσωκέ τους. Καί, ότι καλώς είχον τήν γνώμην, ότι δέν πρέπει νά άφήσουν νά μεταρρυθμισθοΰν τά ιερά καί δσια καί νά άπομακρυνθώμεν άπό τά θεσπισθέντα ύπό τών Ιερών Πατέρων τής ’Εκκλησίας καί ύφ’ ήμών έπί χιλιετηρίδας άκολουθηθέντα πιστώς.


 Ο ίερεύς, ό όποιος έτέλει τήν παράκλησιν διά το άλαλον παιδίον, μάς είπε λίαν συγκεκηνημένος τά έξής:

-Άνεγίνωσκον τήν παράκλησιν  έπάνω εις το άλαλο παιδί, ότε εις μίαν στιγμήν ήκουσα τήν μητέρα του νά φωνάζη,

ότι " ώμίλησε το παιδί της" καί το άκουσα κι’έγώ νά λέγει εύδιακρίτως: 

"Μαμά, μαμά".

Ή συγκινησίς μου ήτο άπερίγραπτος διά τό θαύμα. Τόσον μεγάλη ήτο ή συγκινησίς μου,  ώστε δέν ήμπόρεσα νά άντιληφθώ περισσότερα.

Ο Ιερευς λέγεται Παπα-Γεώργης, είναι πρόσφυξ, τό έπίθετόν του δέν ήθέλησε νά μάς τό είπή,διότι έφοβήθη  μήπως τού συμβή κανέν κακόν.

Επίσης τό θαύμα μάς τό έβεβαίωσαν oι παριστάμενοι κατά τήν ώραν έκείνην  εις τήν Μητρόπολιν κυρίαι Σοφία Παναγουλοπούλου ή Καλισκώτου έκ Πατρών, ’Ελένη Μπακοπούλου κατοικούσα εις τήν Λεωφόρον ’Αλεξάνδρας,

Γιανούλα Μανταριώτου καί άλλαι.

Απόσπασμα κειμένου από τον
 6ο Τόμο του ιστορικού περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' 
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου,
πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως 
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών