A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Ὁ «ἐχθρός» ΔΕΝ εἶναι...ἀνίκητος (τοῦ πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία του Eythimios Bardakas.


.................Εἶναι στό χέρι μας νά διορθώσωμε τά κακῶς ἒχοντα, ὃπως ἐμεῖς οἱ ἲδιοι τά...καταντήσαμε..!
Ἀρκεῖ νά κατανοήσωμε πώς ἡ σωτηρἰα τῶν ψυχῶν μας, εἶναι ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ζήτημα πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί πώς ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, μετά ἀπό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ καί μετά ΔΑΚΡΥΩΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, μπορεῖ νά διορθώση ΤΑ ΠΑΝΤΑ καί νά κτυπήση στήν καρδιά τά διδάγματα πού θέλουν νά μᾶς «περάσουν» οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας, κυρίως μάλιστα οἱ ἐξ αὐτῶν ...ρασοφόροι, οἱ ΑΝΑΞΙΩΣ φέροντες τό τιμημένο καί εὐλογημένο ...!


Ζοῦμε σέ μία ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἡ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ τῶν ἀνθρώπων ἒφθασε στό μή περαιτέρω..
Οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες, καί μάλιστα οἱ λεγόμενες καί ἐμφανιζόμενες ὡς «προηγμένες» καί .. «προοδευμένες»...! εἶναι ὃ,τι πιό ΣΑΠΙΟ μπορούμε νά δοῦμε...!
Αὐτοί πού προπαθοῦν μέ «νύχια καί μέ δόντια» νά μᾶς ἐπιβάλουν τήν παγκοσμιοποίηση καί τόν ἐπάρατο οἰκουμενισμό, αὐτοί πού προωθοῦν τήν, σατανικῆς ἐμπνεύσεως ... «πανθρησκεία», αὐτοί πού ἐβαλαν σκοπόν τῆς ὑπάρξεώς των νά καταστρέψουν κάθε Ἠθικήν βάσιν καί κάθε Ἰδανικό, ἒχουν πλέον... «ξεσπαθώσει» καί χωρίς τήν παραμικράν ἀναστολήν ἢ τύψιν, μάχονται τήν Ἁγίαν μας Πίστη, τήν Λατρευτή μας Ὀρθοδοξία καί Τόν Κύριον καί Θεόν μας Ἰησοῦν Χριστόν...!
Ὁ Λαός μας, Λαός πού ΠΑΝΤΟΤΕ ἐπιζητοῦσε τό νά εὑρίσκεται κάτω ἀπό Τήν Ἁγίαν Σκέπη Τῆς Παναγίας μας, κατάντησε νά γίνη φερέφωνο τῶν ΣΑΠΙΩΝ καί ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ Εὐρωπαίων καί ἀπεσκύρτησε ἀπό τήν Πίστη του, ἀρνούμενος πλέον νά ἐπικαλῆται Τήν Χάριν Της, καθ’ ὃσον οἱ... ταγοί του τόν διδάσκουν τήν ἀθεϊαν καί τίς ἀντίχριστες θέσεις των, κτυπῶντας κυρίως τίς τρυφερές παιδικές ψυχοῦλες, χωρίς ΔΥΣΤΥΧΩΣ νά ἀντιδροῦν Γονεῖς καί Δάσκαλοι, ἀνεχόμενοι τό ἒγκλημα πού συντελεῖται μπροστά στα μάτια τους καί μάλιστα μέ τήν ΕΝΟΧΗ ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ, γινόμενοι καί αὐτοί «μοντέρνοι» καί «προοδευτικοί»...!
Καί τό κακό δέν σταματᾶ έδῶ.
Καθημερινῶς, βλέπομε σεισμούς, νά ταρακουνοῦν τήν γῆ, καταρράκτες οὐρανίους νά τήν πνίγουν, καιρικά φαινόμενα καταστρεπτικά .. «περίεργα» καί πρωτοφανῆ, καί ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΝ ΜΥΑΛΟ...! οἱ ἂνθρωποι, ὣστε νά ξυπνήσουν καί νά ἐπιστρέψουν στον σωστό δρόμο...!
Οἱ σεισμοί καί οἱ καταστροφές ἀπό τά οὐράνια ὓδατα καί τά ἂλλα σημάδια πού ἂφθονα βλέπομε καθημερινῶς, ταράζουν μέν γιά λίγο τίς άνθρώπινες καρδιές, ἀλλά ΔΕΝ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΡΑΖΟΥΝ στόν βαθμό πού πρέπει, ὣστε νά ἀφυπνισθοῦν οἱ κοιμισμένες συνειδήσεις καί νά ἐπιστρέψουν στις Ήθικές Άξίες καί τά ὑψηλά Ἰδανικά πού κάποτε ὑπῆρχαν...!
Μή νομίσωμε πώς Ὁ Πανάγαθος Θεός θέλει νά...καταστρέψη τήν Πλάση Του, τό δημιούργημά Του...!
Κάθε ἂλλο μάλιστα.
Προσπαθεῖ νά τό ἀφυπνίση, νά τό διορθώση καί νά τό ξαναφέρη στήν Ὀρθή Πίστη...!
Αὐτό, ὃμως, πρέπει νά γίνη μέ τήν θέληση τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν Μετάνοιά τους, τήν Προσευχή τους καί τίς Ἰκεσίες τους πρός Τόν Οὐράνιον Πατέρα ...!
Θά μποροῦσε Ὁ Κύριός μας, μέ μόνον ἓναν Λόγο Του, νά ἐπιβάλλη τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στήν Πίστη πού ἒχασαν, ἀλλά αὐτό δέν θά εἶχε τόσην ἀξία, ὃση ἒχει τό νά μετανοήση καί νά Ἰκετεύση ὁ ἲδιος ὁ ἂνθρωπος Τόν Δημιουργό καί Θεό του, ἀναλογιζόμενος καί συναισθανόμενιος τήν ἀνομία του καί τήν πτώση του...!
Αὐτή ἡ κατάστασις δημιουργεῖ Τεράστιες εὐθῦνες καί νά δίδη μίαν Ἀποστολήν πού ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΕΘΑ νά φέρωμεν εἰς πέρας, σέ ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι ἒχομε τήν ΕΥΛΟΓΙΑ νά ἀνήκωμε στους Ὀρθοδόξους καί γεννηθήκαμε μέσα σέ ἓναν κόσμο μέ Χριστιανικές ἀρχές, μέ τίς Ἐκκλησίες μας, τούς Ἱερεῖς μας καί τό περιβᾶλλον μας τό Σωτήριον. Γιά σκεφθῆτε τό νά εἲχαμε γεννηθεῖ σέ ἂλλους λαούς, μέ σκοταδιστικές παραδόσεις καί χωρίς Τήν Θείαν Χάριν Τοῦ Κυρίου μας νά μᾶς παραστέκη καί νά μᾶς στηρίζη...!
Καί αὐτή ἡ ἀποστολή, δέν εἶναι ἂλλη, ἀπό τό νά ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΕΘΑ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ γιά τήν σωτηρίαν τήν δική μας ἀλλά καί ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ὁλοκλήρου, τοῦ ἒχοντος ἀποσκυρτήσει καί ἐγκαταλείψει τήν Πίστιν μας....!
Ὁ Λαός μας, ἒχει μεγάλην ἀνάγκην ἀπό τήν ἐπιστροφήν του εἰς τίς ἀξίες τῆς Πίστεώς μας, ὣστε νά καταστῆ ἂξιος νά προσευχηθῆ διά τήν σωτηρίαν καί τῶν ἂλλων παραπαιόντων στα σκοτάδια τῆς ἀθείας, τῶν αἱρέσεων καί τῶν πάσης φύσεως σατανικῶν παγίδων...!
Δέν χάθηκε τίποτα.
Εἶναι στό χέρι μας νά διορθώσωμε τά κακῶς ἒχοντα, ὃπως ἐμεῖς οἱ ἲδιοι τά...καταντήσαμε..!
Ἀρκεῖ νά κατανοήσωμε πώς ἡ σωτηρἰα τῶν ψυχῶν μας, εἶναι ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ζήτημα πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί πώς ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, μετά ἀπό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ καί μετά ΔΑΚΡΥΩΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, μπορεῖ νά διορθώση ΤΑ ΠΑΝΤΑ καί νά κτυπήση στήν καρδιά τά διδάγματα πού θέλουν νά μᾶς «περάσουν» οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας, κυρίως μάλιστα οἱ ἐξ αὐτῶν ...ρασοφόροι, οἱ ΑΝΑΞΙΩΣ φέροντες τό τιμημένο καί εὐλογημένο ...!
ΜΕΤΑΝΟΙΑ λοιπόν καί ΘΕΡΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ εἶναι τά ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΑ «ΟΠΛΑ» μέ τά ὁποῖα μποροῦμε νά ἀντιδράσωμε ἀποτελεσματικά καί νά φέρωμε εἰς πέρας τήν Ἀποστολή ἡ ὁποία πίπτει ἐπί τῶν ὣμων ἡμῶν τῶν ἐχόντων τήν δυνατότητα νά ἀντιδράσωμε διά τῶν Προσευχῶν μας πρός τόν Οὐράνιον Πατέρα μας, μέ τήν Ἱκεσίαν ὃπως μᾶς λυπηθῆ, μᾶς στηρίξη καί μᾶς συγχωρήση, χαρίζοντάς μας Τήν Θείαν Σκέπη Του...!
Ὁ «ἐχθρός» ΔΕΝ εἶναι...ἀνίκητος.

Εἶναι ΠΟΛΥ ΑΔΥΝΑΜΟΣ μπροστά στήν Προσευχή καί τοῦ τελευταίου Πιστοῦ.
Σκεφθῆτε τήν δύναμιν πού μποροῦν νά ἒχουν οἱ χιλιάδες Προσευχές τῶν Ὀρθοδόξων.
Ἂς πέσωμεν ΟΛΟΙ εἰς τά γόνατα καί τότε, ἂν οἱ Προσευχές μας εἶναι εἰλικρινεῖς, θά δοῦμε, μέ τήν καρδιά μας γεμάτη ἀπό εὐτυχίαν, νά κατασυντρίβωνται οἱ υἱοί τοῦ σκὀτους πού ἐμεῖς τούς ἐπιτρέομε νά μᾶς καταδυναστεύουν...!


Π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ (π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία του Eythimios Bardakas.

Ὃλοι οἱ ἂνθρωποι, ἀπό τά τρυφερά τους παιδικά χρόνια μέχρι καί τά βαθειά γηρατειά τους, ψάχνουν γιά «πρότυπα», γιά παραδείγματα τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά ἀντιγράψουν ἢ νά ἀποφύγουν, ἀναλόγως τοῦ ἐάν τά κρίνουν «καλά» ἢ «κακά».
Καί ὃσοι, ὃμως, δέν «ψάχνουν», θέλουν δέν θέλουν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς γύρω τους καί ἀναλόγως μέ κάποια «κριτήρια» πού ἒχουν, ἀκολουθοῦν ἢ ἀπορρίπτουν τίς ἐνέργειες ἢ τά «πιστεύω» πού προέρχονται ἀπό τό περιβᾶλλον τους...!
Καί ἐδῶ, παρεμβαίνει ἓνας παράγων, ὁ ὁποῖος ἒχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία καί ἐπιδρᾶ εὐθέως στήν κρίση τοῦ καθ’ ἑνός ..!
Μέ ποῖα κριτήρια ἓνα πρότυπο, ἓνα παράδειγμα, τό τοποθετεῖ ὁ οἱοσδήποτε στά «καλά» ἢ στά «κακά», ὣστε νά τό ἀποδεχθῆ ἢ νά τό ἀπορρίψη;
Ὁ σωστός, ὁ πραγματικά ΠΙΣΤΟΣ χριστιανός, ἒχει ὡς βάση τῶν κανόνων μέ τούς ὁποίους ἀξιολογεῖ τό κάθε παράδειγμα, αὐτό τό ὁποῖο ὁ Ἱερέας, παρακαλᾶ Τόν Κύριόν μας σέ κάθε Λειτουργία...!
«...Τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν...» αἰτεῖται γιά λογαριασμό τοῦ Ποιμνίου του ὁ Ἱερεύς...!
Καί τήν παράκλησή του αὐτή, συμπληρώνει το «...Παράσχου Κύριε...» τοῦ Ἱεροψάλτου...!
Καί ὡς ἐδῶ, τά πράγματα βαίνουν καλῶς.
Ὑπάρχουν, ὃμως, καί ΔΥΣΤΥΧΩΣ στίς ἡμέρες μας ἐμφανίζονται ὃλο καί πιό συχνά, πολλές περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες, παραδείγματα ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ, προέρχονται ἀπό «θεσμούς» καί πρόσωπα τά ὁποῖα θά ἒπρεπε νά εἶναι ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ...!
Καί τέτοιες «πηγές» παραδειγμάτων, πού δροῦν κατά τρόπον ἀρνητικόν γιά τίς ψυχές τῶν πιστῶν, ἒχουν καταστεῖ καί οἱ ἲδιοι οἱ «πνευματικοί ἡγέτες», αὐτοί πού ΚΑΘΗΚΟΝ καί ΑΠΟΣΤΟΛΗ τους ἒπρεπε νά ἒχουν τήν καθοδήγησιν καί τήν θωράκισιν τῶν ψυχῶν τοῦ Ποιμνίου των ἀπό κάθε κακή σκέψη, ἀπό κάθε κακή ἐνέργεια, ἀπό κάθε φθοροποιό τῆς ψυχῆς πράξη.!
Καί πρῶτοι-πρῶτοι σ’ αὐτήν την κατηγορίαν προσώπων, εἶναι οἱ ἲδιοι οἱ Κληρικοί, οἱ Ρασοφόροι παντός βαθμοῦ, ἀπό Πατριᾶρχαι ἓως Διάκονοι και Μοναχοί, οἱ ὁποῖοι, ἀναδεικνυόμενοι ΑΝΑΞΙΟΙ τῆς ἀποστολῆς των καί ΕΠΙΟΡΚΟΙ ἐνώπιον Τοῦ Ἰδίου Τοῦ ΘΕΟΥ μας, πράττουν τά φαῦλα, καί ἐμφανίζονται ὂχι μόνον ὡς ἀδύναμα καί βυθισμένα στήν ἁμαρτία «σκουλίκια», ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο, γίνονται άφορμή ὣστε πολλά μέλη της Εκκλησιας, νά εὑρίσκουν τήν «κάλυψιν» πού ἐπιζητοῦν προκειμένου νά καθυποτάξουν τήν συνείδησίν των καί νά πέσουν στήν ἁμαρτία, ἒχοντες ὡς ...«δικαιολογίαν» τό σαθρόν καί ἐντελῶς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ ἐπιχείρημα :
«...ἀφοῦ τό κάνει ὁ Δεσπότης, ο Παπᾶς, ο Καλόγερος γιατί νά μή τό κάνω καί έγώ; Θά πάω , θά τό ἐξομολογηθῶ καί θά μέ συγχωρήση, ἀφοῦ δέν θά μπορῆ νά μοῦ φέρη ἀντίρρηση διότι καί ὁ ἲδιος κάνει τά ἲδια...!»
Αὐτά, βεβαίως, τά σκέπτονται καί τά «μηχανεύονται» οἱ θέλοντες νά βροῦν δικαιολογίας προκειμένου νά πέσουν στήν ἁμαρτίαν καί παραλλήλως νά τά ἒχουν...«καλά καί μέ τόν Κύριόν μας»...!, δηλαδή οἱ.. ἀποζητοῦντες τήν ἁμαρτίαν ἀλλά μέ τήνΤΥΠΙΚΗΝ ...«κάλυψίν» των ἒναντι τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί οἱ «χλιαροί» καί ΜΗ συνειδητοποιημένοι «Πιστοί»...!
Καί ἐδῶ, πέραν τοῦ ὃ,τι ἡ ὃλη σκέψις εἶναι ἀφ’ ἑνός μέν ἀστήρικτος ἀλλά ἀφ’ ἑτέρου ἀπό τήν βάσιν της δεμμένη μέ τήν ἁμαρτία καί τήν ἐκτροπήν ἐκ τῆς ἀληθοῦς ΠΙΣΤΕΩΣ, γίνονται καί δύο ἀκόμα ΤΡΑΓΙΚΑ σφάλματα.!
Τό πρῶτον εἶναι αὐτό πού νομίζουν οἱ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ αὐτοί «πιστοἰ» τό ὃ,τι δηλαδή, οἱ Ἱερωμένοι πού πράττουν τά φαῦλα (ἀνηθικότητες, φιλαργυρίαν, μή τήρησιν νηστειῶν καί ἂλλων Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσέβειαν πρός τά Ἃγια Μυστήρια ἀφοῦ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΟΛΑΣΙΑ ΤΩΝ καί τό Ἃγιον Μυστήριον τῆς Ἱερωσύνης μέ τό ὁποῖον τούς ἒχει ΤΙΜΗΣΕΙ ὁ Κύριός μας κ.λπ.) μετά τήν τέλεσιν τῶν ΦΡΙΚΤΩΝ αὐτῶν παραπτωμάτων τους ... «θά...σωθοῦν, θά.. συγχωρηθοῦν»..!
Στήν πραγματικότητα, γίνεται τό ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ.
Φρικτές καί ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ τιμωρίες ἀναμένουν τούς ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ αὐτούς Ἱερωμένους..! Τιμωρίες, ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΩΣ πιό σκληρές ἀπό αὐτές πού θά ἒχη ὁ οἱοσδήποτε Λαϊκός πού θά ἒπραττε τά ἲδια..!
Καί τό δεύτερο, ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος εἶναι αὐτό πού πιστεύουν οἱ ἐπιδιώκοντες τήν ἀτιμωρησίαν των ἒναντι τῶν ἁμαρτιῶν των «πονηροί...θνητοί», περί συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν των ἀπό τόν Ἱερέα...!
Δέν εἲμεθα εἰς τήν βρώμικη «ἀγκαλιά» τοῦ Παπισμοῦ ὁ ὁποῖος δηλώνει πώς ὁ...Πάπας, μέ «συγχωροχάρτια» ἢ μέ τήν ΔΙΚΗ του θέληση καί ἀπόφαση, συγχωρεῖ κάθε ΑΚΟΛΑΣΙΑ...!
Τήν συγχώρηση τήν δίδει ΜΟΝΟΝ ὁ Ἲδιος Ὁ Κύριός μας, μετά ἀπό ἁπλῆν ΕΙΣΗΓΗΣΙΝ τοῦ Πραγματικά ΑΞΙΟΥ Ἐξομολόγου καί ΟΧΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ...!
Ἂς σταματήσουν, λοιπόν, οἱ...«πονηροί» πού ζητοῦν «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» (ἐδῶ ταιριάζει ἀπολύτως ἡ φρᾶσις αὐτή) νά ἐπικαλοῦνται τήν φαυλότητα τῶν Ἱερωμένων, γιά νά δικαιολογήσουν τά ἰδικά των τά χάλια..!
Μοῦ ἦλθε στό μυαλό μιά εἰκόνα, ἡ ὁποία, κατά τήν γνώμη μου, ἀποδίδει ἀκριβῶς τήν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ νοοτροπία αὐτῶν πού ζητοῦν προφάσεις και καλύψεις πίσω ἀπό τήν ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑ καί τήν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ζωή κάποιων ἐξ ἡμῶν τῶν θελόντων νά ὀνομαζώμεθα «Ἱερωμένοι»...!
Μία φράση, ἀποδίδει αὐτήν τήν εικόνα..!
« ..Αὐτό πού σέρνεται, δέν κινδυνεύει νά...πέση...!»
Γιά νά ὑπαρξη ΠΤΩΣΙΣ, πρέπει νά εὑρίσκεται κάτι ἢ κάποιος σέ κάποιο ὓψος..!
Γιατί, λοιπόν, παίρνει ὡς πρότυπο, ὡς παράδειγμα, ὁ οἱοσδήποτε, κάποιον (Ἱερωμένον ἢ μή) ὁ ὁποῖος ΣΕΡΝΕΤΑΙ στήν ἁμαρτία;
Ἐάν θέλη ὁ πονηρός ανθρωπος νά μοιάση πρός τά ΕΡΠΕΤΑ, εἶναι δικαίωμά του.
Εἲπαμε πώς ΟΛΟΙ μας ἐπλάσθημεν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ νά ἀκολουθήσωμε αὐτό πού ἐπιλέγομε.
Ὃμως, ὁ ἂνθρωπος, ἐπλάσθη γιά νά κοιτάζη ψηλά, νά βλέπη τό μέλλον του στούς Οὐρανούς καί ΟΧΙ στίς λάσπες τῆς ἁμαρτίας πού τόν κάνουν νά σέρνεται σάν ΕΡΠΕΤΟ, δηλαδή σάν τό εἶδος στό ὁποῖο θέλησε νά παρουσιασθῆ στόν ἂνθρωπο γιά νά τόν πλανήση, ὁ «πονηρός»..!
Εἶναι δεδομένο, πώς ὃσο πλησιάζομε πρός τίς ἐσχατολογικές ἡμέρες, τόσο καί περισσότερο θά πληθαίνουν οἱ ΑΝΑΞΙΟΙ Πνευματικοί «ταγοί(;)»..
Μακριά, λοιπόν, ἀπό τό νά τούς μιμηθῆ ὁ κάθε Πιστός.
Καί ἐπειδή άνεφέρθημεν κυρίως στούς «πονηρούς» ἐπιδόξους ἁμαρτωλούς πού ζητοῦν κάλυψιν, πρέπει νά ἀναφερθοῦμε καί σέ μιά ἂλλη, μικρή μέν ἀλλά ὑπαρκτήν κατηγορίαν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι δυνατόν νά παρασυρθοῦν, κινούμενοι ἀπό ἀφέλειαν...!
ΠΡΟΣΟΧΗ...
ΜΑΚΡΙΑ ἀπό τό κακό παράδειγμα κάποιων ΑΝΑΞΙΩΝ καί ΕΠΙΟΡΚΩΝ Ρασοφόρων...!
Ἡ ἐποχή μας, ἐποχή ἐμφανίσεως μέ πολλούς τρόπους τῶν συνειδητῶν (ἢ μή) ὑπηρετῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, θέλει μεγάλη προσοχή.
ΜΗ γίνεστε ΕΡΠΕΤΑ σερνόμενοι στίς λάσπες τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά γίνετε περήφανοι ΑΕΤΟΙ πού μέ τά μάτια στούς Οὐρανούς, θά ἀποζητᾶτε τά ΥΨΗΛΑ καί ὂχι τά φαῦλα..!
Καί μή δίνετε σημάσια στήν φαυλότητα «Ἱεραρχῶν» τῆς ἐποχῆς μας.!
Αὐτοί ἀκόμα καί «συνόδους» σχεδιάζουν, προκειμένου νά ἐπιτύχουν τήν ΔΙΑΛΥΣΙΝ τῆς Ὀρθοδοξίας και της ηθικής διδασκαλίας του Ευαγγελιου.
ΚΡΑΤΗΘΗΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ καί μή τούς ἒχετε ὡς παράδειγμα πρός Μίμησιν ἀλλά ὡς ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ...!
Π. Ευθύμιος

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ (π.Εὐθύμιος Μπαρδάκας)

Αποτέλεσμα εικόνας για Άγιος Νεκταριος\

(Τό αφιερώνω στόν Μακαριστόν Ποιμενάρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατακτητήν της καρδιάς μου καί Αστέρα Μέγιστον της Ορθοδοξίας, Αγιον Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον εκ Μαδύτου!!!



…………Ἡ ἐγκυρότης, εἶναι κάτι τό ὁποῖο ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ἀπό τόν Πιστό, ὁ ὁποῖος διά τῆς συμπεριφορᾶς του καί τῆς ἐν γένει παρουσίας του στό περιβᾶλλον του, κερδίζει τήν ἐκτίμηση καί τήν ἀποδοχή τῶν γύρω του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἒχη θετική ἐπίδραση ἐπάνω τους καί νά «μετροῦν» ο λόγος του καί αἱ θέσεις του.
Τό ἲδιο, φυσικά, συμβαίνει καί μέ τόν ὃρο «ἐπίδρασις».
Αἱ ἰδιότητες αὐταί, ἐνυπάρχουν στον ἀληθινά Πιστό, καί ἀποτελοῦν ΔΩΡΑ τῆς ἰδίας του τῆς Πίστεως (π.Ευθύμιος).


Ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, μεταξύ τῶν πολλῶν Προσευχῶν καί Διδαχῶν τίς ὁποῖες μᾶς ἂφησε, μᾶς ἒδωσε καί ἓνα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ κείμενο, στό ὁποῖο μᾶς ὁδηγεῖ κατά τρόπο, ὂχι μόνον γλαφυρό ἀλλά καί μέ καταπληκτικῆς ἐπιτυχίας στόχευση, στήν ΟΥΣΙΑ τοῦ θέματος τό ὁποῖον θίγει.
Εἶναι τό περί ΠΙΣΤΕΩΣ κείμενό του, τό ὁποῖο πρέπει νά μελετήσωμε καί νά άναλύσωμε ὃσο καλλίτερα μποροῦμε.
Μᾶς λέγει:
«Ἡ Πίστις εἶναι τό ὑπό τοῦ Χριστοῦ ἐν τῆ καρδία τῶν πιστῶν φυτευμένον δένδρον, τοῦ ὁποίου οἱ καρποί εἶναι το ΘΑΡΡΟΣ, ἡ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ, ἡ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΙΣ, ἡ ΥΠΟΜΟΝΗ, ἡ ΚΑΡΤΕΡΙΑ, ἡ ΙΣΧΥΣ και ἡ ΒΟΥΛΗΣΙΣ.
Την ἀλήθειαν ταύτην, μαρτυροῦσι τά κατορθώματα τῶν Ἁγίων και ἐνδόξων Πατέρων μας, οἳτινες τοιαῦτα καί τηλικαῦτα ἒργα εἰργάσαντο καί ἠγωνίσαντο Βασιλείας…… Και κατώρθωσαν διά τῶν μεγάλων ἐκείνων ἀγώνων να ἐπικρατήση ἡ Ὀρθοδοξία»
Ὃλες αὐτές οἱ ἰδιότητες τίς ὁποῖες χαρίζει στον Πιστό ἡ ΠΙΣΤΙΣ, ἂν τίς προσέξωμε θά δοῦμε πώς τόν καθιστοῦν ΑΤΡΩΤΟΝ σέ κάθε ἐπίθεση τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί τοῦ δίδουν τήν δυνατότητα νά άντιμετωπίση κάθε εἲδους ἐπιβουλή.
Εἰδικῶς στίς ἡμέρες μας, δηλαδή στήν σημερινή πραγματικότητα στήν ὁποία ΚΥΡΙΟΣ στόχος τῶν πάσης φύσεως σκοτεινῶν δυνἀμεων εἶναι ἡ Χριστιανωσύνη καί εἰδικῶς ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, αὐτά τά «ὃπλα» μᾶς εἶναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.
Γιά νά ἀξιοποιηθοῦν, ὃμως, πλήρως, εἶναι φυσικόν νά πρέπη νά τά γνωρίζωμε πολύ καλά.
Ἂς προσπαθήσωμε, λοιπόν, νά γνωρίσωμε καλλίτερα αὐτά τά «ὃπλα», ἐμβαθύνοντας, κατά τό δυνατόν, στα νοήματα τά ὁποῖα, ἓκαστον ἐξ αὐτῶν ἐκφράζει, ἐξετάζοντας κατ’ἀρχήν τήν σημασίαν ἑκάστης λέξεως κατά τήν καθαρῶς «γλωσσικήν» της διάστασιν καί ἐν συνεχεία προσπαθῶντας νά «εἰσέλθωμε» στό νόημα μέ τό ὁποῖο ὁ Ἃγιος Νεκτάριος τήν Χρησιμοποιεῖ.

ΘΑΡΡΟΣ:
Εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν ἡ λέξις Θάρρος, σημαίνει κυρίως : «ἀφοβία», «κουράγιο», «τόλμη πρός πρᾶξιν τινά ἢ ἐναντίον κάποιου».
Ἡ Πίστις λοιπόν, μᾶς ὁπλίζει μέ τίς ἀνωτέρω ἰδιότητες καί δυνάμεις, πού, ὃπως γίνεται εὐχερῶς ἀντιληπτὀν, εἶναι γιά κάθε Πιστό, «ὃπλα» πολύ ἰσχυρά
Τό δένδρον, λοιπόν,τῆς Πίστεως, καθιστᾶ τόν Πιστόν ἱκανόν νά ΜΗ ΦΟΒΑΤΑΙ τούς κινδύνους πού τοῦ παρεμβάλλουν στον δρόμο του αἱ σκοτειναί δυνάμεις, τόν ἐφοδιάζει μέ τό κουράγιο πού ἀπαιτεῖται νά ἒχη προκειμένου νά ἀντιμετωπίση τίς δυσκολίες αἱ ὁποῖαι λυγίζουν τούς, μακρᾶν τῆς Πίστεως, ἀνθρώπους καί τόν καθιστᾶ ἱκανόν νά μή διστάζη νά προβαίνη εἰς ἐνεργείας ἀκόμα καί ἐνεργητικῆς ἀντιδράσεως ἒναντι κακοδόξων, αἱρετικῶν καί προσπαθούντων νά διασπάσουν καί νά βλάψουν τάς Ὀρθοδόξους διδασκαλίας καί Ἀρχάς.
Εἶναι τό ὃπλον μέ τό ὀποῖον οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας ἀντιμετώπισαν ἀπειλάς, βασανιστήρια ἀκόμα καί τόν σωματικόν θάνατον πού τούς ἐπέβαλαν οἱ παντεῖοι διῶκται των.
Εἶναι ἡ ἐσωτερική ἐκείνη δύναμις ἡ ὁποία ὣπλισε τούς ΠΑΙΔΑΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ καί τούς κατέστησε ἀτρώτους ἀπέναντι τῶν παμφάγων πυρίνων γλωσσῶν.
Εἶναι ἡ δύναμις ἡ καθιστῶσα τούς ΑΛΗΘΩΣ Πιστούς Ἱερωμένους (ἀλλά καί Λαϊκούς), ἱκανούς νά μή φοβοῦνται νά ἐλέγξουν τάς ἀντιορθοδόξους καί αἱρετικάς θέσεις ρασοφόρων καί μή, κατεχόντων ἐξεχούσας θέσεις εἰς τήν Ἱεραρχίαν διαφόρων κακοδόξων ὁμάδων ἀτόμων, ἀνεξαρτήτως τῶν συνεπειῶν.
Καί τό θάρρος αὐτό, ἒρχεται ὡς φυσική συνἐπεια τῆς ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ πώς Ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἀνά πᾶσαν στιγμήν εἰς τό πλευρόν τοῦ Πιστεύοντος μέ ΖΕΟΥΣΑΝ καί ΕΝΕΡΓΟΝ πίστιν.
ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ :
Μέ τόν ὃρον αὐτόν, ἡ Ἑλληνική Γλῶσσα, ἀποδίδει τό «μεγαλεῖον τῆς ψυχῆς», τήν «μεγαλοφροσύνην», τήν «γενναιοδωρίαν» (ἀλλά καί ἀρνητικές ἰδιότητες ὃπως π.χ. «ψευτοπαλληκαριά», «ὑπεροψίαν», «καυχησιολογίαν», πού, ὃπως εἶναι φυσικόν, δέν ἒχουν σχέσιν μέ τήν ἒννοιαν τἠν ὁποίαν προσδίδει εἰς τόν ὃρον Ὁ Ἃγιος Νεκτάριος)
Κυρίως, ἐδῶ, ὁ ὃρος χρησιμοποιεῖται γιά νά ἐπισημάνη τήν ὓπαρξιν γενναιοδωρίας, τόσον εἰς ὑλικά θέματα ὃσον καί εἰς θέματα ἁπτόμενα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων καί τῆς ἀνεκτικότητος ἒναντι τῶν κακοτήτων τῶν ἐκδηλουμένων ὑπό συνανθρώπων μας.
Ἡ μεγαλοψυχία, ἒχει ἂμεσον σχέσιν μέ τό νά μή «ξεσυνεριζόμαστε» (ὃπως λέει ὁ Λαός μας) τίς ἐπιβουλές, τίς κακόβουλες, καθ’ἡμῶν, ἐνέργειες καί τίς πάσης φύσεως βλαπτικές ἐνέργειες, τίς προερχόμενες ἀπό συνανθρώπους μας καί ἀντί νά τούς «καταρώμεθα» νά παρακαλοῦμε Τόν Κύριο νά τούς συνετίση καί νά μή τούς καταμετρήση τίς ἐχθρικές των ἀντιδράσεις, ενῶ ἐμεῖς τούς ἒχωμε συγχωρήσει άπό μέσα τήν καρδιά μας.
ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ
Ἡ αὐταπάρνηση, εἶναι ταυτόσημος μέ τήν αὐτοθυσία καί σημαίνει, κατά βάσιν, τήν «πιστή ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος».
Σημαίνει, ὃμως, πολύ περισσότερα.
Εἶναι ἡ ἑδραία ἀπόφασις τοῦ ἀνθρώπου, νά μή «λογαριάση» οὒτε τήν ἲδια του τήν ζωή, προκειμένου νά παραμείνη πιστός στις ἐντολές τῆς Πίστεώς του καί νά σταθῆ στό πλευρό κινδυνευόντων συνανθρώπων του, γιά νά τούς βοηθήση ὃσο μπορεῖ.
Ἡ ἀδιαφορία γιά τά ταπεινά, γήινα καί ὑλικά συμφέροντα, μέσα στα ὁποῖα συμπεριλαμβάνεται καί ἡ ἲδια του ἡ ζωή, προκειμένου νά μή γίνη ἐπίορκος καί περιφρονήση τά νάματα τῆς Πίστεώς του, πρέπει νά γίνη βίωμα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, ἂν θέλη νά εἶναι πραγματικά μέλος τοῦ ποιμνίου Τοῦ Κυρίου μας.
Πρέπει νά ἐνθυμούμεθα πάντοτε, πώς οἱ παντεῖοι ἐχθροί πού κατέκτησαν καί βασάνισαν τόν Λαό μας, τό ΠΡΩΤΟ πού ζητοῦσαν ἦτο τό νά ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΩΜΕ...! μέ τήν ἀπειλή Βασανιστηρίων καί θανάτου...!
Καί ἐκεῖ ἡ αὐταπάρνησις πρέπει νά θριαμβεύση. Ὃταν ὁ Λαός μας εἶχε ὡς προμετωπίδα του «ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ», οὐδείς ἐδέχετο αὐτόν τόν ταπεινωτικόν καί προδοτικόν συμβιβασμόν, ἀλλά προτιμοῦσε ἀκόμα καί αὐτόν τόν θάνατον, προκειμένου νά μή προδώση τήν Ἁγίαν του Πίστιν (μέ τάς ἀπαραιτήτους, πάντοτε, ἐξαιρέσεις).
Καί ὃταν οἰ δυνάστες ἒβλεπαν τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν δύναμιν πού ἒκρυβαν στά στήθη των οἱ «ραγιάδες» πού ἒδειχναν τόσην αὐταπάρνησιν, πολλές φορές, λύγιζαν οἱ ἲδιοι, καί μάλιστα, ἀρκετοί μετεστράφησαν καί ἂλλαξαν αὐτοί...!
Τό παράδειγμα αὐτῶν πού διέθεταν αὐτήν τήν δύναμιν στούς νεωτέρους, ἦτο πάντοτε καταλυτικόν καί εὐεργετικόν, καθ’ὃσον ἀτσάλωνε τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν αὐταπάρνησιν καί τῶν νεωτέρων.
ΥΠΟΜΟΝΗ - ΚΑΡΤΕΡΙΑ
Ἡ ὑπομονή, ἡ ὁποία εἶναι σχεδόν ταυτόσημος μέ τήν καρτερίαν, εἶναι ἡ ἐγκαρτέρησις καί ἡ ἀνεκτικότης.
Ὃ,τι καί νά μᾶς συμβαίνη, δέν πρέπει νά ἀπελπιζώμεθα.
Μέ τά μάτια μας στραμμένα στον Οὐρανό, μέ τήν θερμή καί μετά οὐσιαστικῆς Πίστεως Προσευχή μας, καί μέ τήν ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ πώς, ἐκεῖ ψηλά, Ὁ Κύριός μας μᾶς ἀκούει καί εἶναι πάντοτε ἓτοιμος νά μᾶς παράσχη τήν ἀμέριστη βοήθειά Του, δέν δικαιούμεθα νά ἀγωνιοῦμε ὑπερμέτρως, νά ἀπελπιζώμεθα καί νά καταρρέωμε, μή ἒχοντες ὑπομονήν καί καρτερίαν.
Ὃλες οἱ δυσκολίες παρέρχονται καί τό μόνο πού ἀφήνουν πίσω τους εἶναι ἡ πικρή γεύση τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ὀλιγοπιστίας μας.
Οἱ δοκιμασίες, πάσης φύσεως, πρέπει νά γίνωνται ΜΑΘΗΜΑΤΑ καί νά μᾶς φέρνουν πιό κοντά στήν Προσευχή, τήν Ἱκεσία μας πρός τόν Οὐράνιον Πατέρα μας καί τήν διάθεσίν μας νά ὑπομείνωμεν τά πάντα μέ τήν ΕΛΠΙΔΑ νά μή λείπη ἀπό τήν ψυχή μας, διότι ἡ ἀπελπισία εἶναι ἓνα ἀπό τά σατανικά ὃπλα πού χρησιμοποιοῦν αἱ σκοτειναί δυνάμεις γιά νά ποδηγετήσουν τούς ἀνθρώπους...!
Στό μυαλό τῶν ἀνθρώπων, «μπαίνουν» σκέψεις (ὂχι ἀπό μόνες τους βέβαια), ὃπως «χάθηκαν ὃλα», «δέν ὑπάρχει ἐλπίδα», «καταστροφή», κ.λπ., πού μεταβάλλουν τό ἂτομο σέ μία καταρρακωμένη προσωπικότητα, πού ὁδηγεῖται σταδιακῶς στόν μαρασμό, τήν ἀπομόνωσή του καί τελικῶς στήν ἀπελπισία καί τήν καταφυγή του σέ ψυχιάτρους καί ἀρρωστημένες καταστάσεις.
Ἡ Ἁγία Ὑπομονή, περιμένει τήν ἐπίκλησή μας, προκειμένου νά σταθῆ δίπλα μας καί νά μᾶς στηρίξη σέ ΚΑΘΕ μας δύσκολη στιγμή.
Καί αὐτήν τήν δυνατότητα τήν «κερδίζει» ὁ κάθε Πιστός Χριστιανός, αὐτομάτως μέ τό νά ἒχη ΖΕΟΥΣΑ καί ΕΝΕΡΓΟ πίστιν...!
ΙΣΧΥΣ
Πολλές οἱ σημασίες πού ἒχει αὐτή ἡ λέξις. «σωματική δύναμις, ρώμη», «στρατιωτική δύναμις», «ἐξουσία», «δύναμις ἐπιβολῆς», «ὑλική βία», «ἐπίδρασις», «ἐγκυρότης», φυσικά, μποροῦμε εὐχερῶς νά ἀπορρίψωμε τάς σημασίας αἱ ὁποῖαι δέν συνάδουν μέ τό νόημα τῆς «γραφῆς» τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, («στρατιωτική δύναμις- ἐξουσία-δύναμις ἐπιβολῆς- ὑλική βία), ὁπότε μᾶς μένουν αἱ σημασίαι «ἐπίδρασις» καί «ἐγκυρότης».
Ἡ ἐγκυρότης, εἶναι κάτι τό ὁποῖο ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ἀπό τόν Πιστό, ὁ ὁποῖος διά τῆς συμπεριφορᾶς του καί τῆς ἐν γένει παρουσίας του στό περιβᾶλλον του, κερδίζει τήν ἐκτίμηση καί τήν ἀποδοχή τῶν γύρω του, μέ ἀποτέλεσμα νά ἒχη θετική ἐπίδραση ἐπάνω τους καί νά «μετροῦν» λόγος του καί αἱ θέσεις του.
Τό ἲδιο, φυσικά, συμβαίνει καί μέ τόν ὃρο «ἐπίδρασις».
Αἱ ἰδιότητες αὐταί, ἐνυπάρχουν στον ἀληθινά Πιστό, καί ἀποτελοῦν ΔΩΡΑ τῆς ἰδίας του τῆς Πίστεως.
ΒΟΥΛΗΣΙΣ
Τά «Πιστεύω» καί τά «Θέλω» τοῦ κάθε Πιστοῦ, δέν εἶναι δυνατόν νά διαφοροποιοῦνται ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Πίστιν του καί κατά συνέπειαν, πρέπει νά συνειδητοποιηθῆ ἀπό ΟΛΟΥΣ, πώς ἡ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΛΗΣΙΣ μέ τήν ὁποίαν μᾶς «ὣπλισε» Ὁ Πανάγαθος, πρέπει νά κατατεθῆ εἰς τούς πόδας Του, μέ τήν θερμή παράκληση, τήν ΙΚΕΣΙΑ θά λέγαμε, νά μᾶς κατατάξη στό ποίμνιό του.
Ἡ Βούλησις αὐτή, σημαίνει πώς ὁ Πιστός ὑλοποιεῖ καί ἀκολουθεῖ τό «ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ», δέν πειθαναγκάζεται καί δέν ἐκβιάζεται νά ἀκολουθήση τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά μέ τήν θέλησή του ἀκολουθεῖ τόν δύσκολο δρόμο τῆς Ἀρετῆς καἰ ὂχι τόν, φαινομενικῶς, «εὒκολον» καί γεμᾶτον «διασκέδασιν» καί «γλέντι» δρόμον τῆς ἁμαρτίας.
Ὃλα αὐτά, τά κλείνει μέσα στό μικρό του κείμενο ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, καί μᾶςἐπισημαίνει τήν δύναμίν των, μέ τό νά μᾶς θυμίζη πώς μέ αὐτά τά «ὃπλα» Ἃγιοι καί ἒνδοξοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, «...τοιαῦτα καί τηλικαῦτα ἒργα εἰργάσαντο καί ἠγωνίσαντο (ἀντιματώποισαν) Βασιλείας... καί κατώρθωσαν διά τῶν μεγάλων ἐκείνων ἀγώνων νά ἐπικρατήση ἡ Ὀρθοδοξία»...!
Ἂς μελετήσωμε λοιπόν, τά ΣΟΦΑ του λόγια καί ἂς προσπαθήσωμε νά κατανοήσωμε τό πόσα καί ποῖα «ὃπλα» μᾶς χαρίζει αὐτή ταύτη ἡ Ὀρθὀδοξος Πίστις...!

π.Ευθύμιος Μπαρδάκας


Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Η «ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ» ΩΣ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΑΞΙΣ (π.Εὐθύμιος Μπαρδάκας)

Αποτέλεσμα εικόνας για Ευθύμιος Μπαρδάκας

Ὁ ὃρος «ἀποτειχίζομαι», χρησιμοποιεῖται ἐδῶ, μέ τήν ἒννοιαν τοῦ «ἀποκόπτομαι» ἀπό ἓνα σύνολον εἰς τό ὁποῖον εἶμαι ἐντεταγμένος, λόγω διαφωνιῶν μέ τάς ἀρχάς του, ἢ μέ μέρος αὐτῶν.
Ἡ σημασία τοῦ ὃρου μέ βάσιν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, εἶναι «κτίζω ἓναν τοῖχο ἀνάμεσα σέ μένα καί σέ κάποιους ἂλλους».

Μᾶς εἶναι χρήσιμος σήμερον, διότι εὑρισκόμεθα ἐνώπιον ἑνός φαινομένου, τό ὁποῖον μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὡς «ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΝ», ἀλλά γιά νά εἶναι ἀποτελεσματικόν καί ἀπολύτως ἐπωφελές, πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό σωστή τακτική, μεθοδολογία καί νά ἒχη κατάληξη ἡ ὁποία δέν θά ἐμπεριέχη κινδύνους δημιουργίας καταστάσεων δυναμένων νά σκανδαλίσουν τούς Πιστούς, ὁπότε ἀντί εὐεργετικῶν καί θετικῶν ἀποτελεσμάτων θά ἒχωμεν ἀρνητικά.
Καί γιά νά ἐπεξηγήσωμεν τ’ἀνωτέρω, τά ἀναλύομε, ὣστε νά καταστοῦν ΠΛΗΡΩΣ κατανοητά ἀπό ΟΛΟΥΣ.
Τό «φαινόμενον» εἰς τό ὁποῖον ἀνεφέρθημεν ἀνωτέρω, εἶναι ἡ αὐξανομένη ἐμφάνισις Ἱερωμένων τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας, ὃλων τῶν βαθμίδων, οἱ ὁποῖοι, μέ τήν βοήθειαν Τοῦ Θεοῦ, ἀποφασίζουν νά ἐκφράσουν μετά σθένους καί κατά πρόσωπον, τήν ΠΛΗΡΗ διαφωνίαν των μέ τήν ἀντιορθόδοξον καί λίαν ἐπικίνδυνον τακτικήν τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, διά τῶν «ταγῶν» της, ἀκολουθεῖ κατά γρᾶμμα τάς ἐντολάς τοῦ Πάπα καί τῶν πάσης μορφῆς «παγκοσμιοποιητῶν»..!
Αἱ διαφωνίαι αὐταί, εὑρίσκονται εἰς τήν σκέψιν καί πολλῶν ἂλλων Ἱερωμένων τῆς μνημονευούσης Ἐπισκόπους καί Πατριάρχας παποδούλους καί ὁπαδούς τῆς ΕΠΑΡΑΤΟΥ παγκοσμιοποιήσεως, κρατούσης Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐλέγχονται ἀπό τήν συνείδησίν των διά τάς θέσεις των αὐτάς, ἀλλά γιά διαφόρους λόγους, δέν ἀποτολμοῦν τό τελευταῖον καί ἀποφασιστικόν βῆμα πρός ἐξωτερίκευσιν τῶν, πάσης φύσεως, ἐνστάσεών των.
Οἱ λόγοι αὐτοί, ἒχουν σχέσιν καί μέ θέματα τά ὁποῖα οὐδείς δύναται νά παραβλέψη.
Ἓνας Ἱερωμένος τῆς Κρατούσης Ἐκκλησίας, ἒχων πλήρη ἐξάρτησιν μισθολογικήν ἀπό τόν φορέα εἰς τόν ὁποῖον ὑπάγεται, πρέπει νά σκεφθῆ τήν οἰκογένειάν του (ἂν εἶναι ἒγγαμος καί μάλιστα ἐάν ἒχη καί τἐκνα) καί δέν τοῦ εἶναι εὒκολον νά διαφωνίση μέ τούς «προΐσταμένους» του, διότι ἒτσι, αὐτοί θά τόν ἀποκόψουν ἀπό τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας των καί θά τοῦ στερήσουν κάθε πρόσοδον διά τήν ἐπιβίωσίν του (τοῦ ἰδίου καί τῆς οἰκογενείας του), εἰς ἀντίθεσιν μέ ἓναν Ἱερωμένον τῆς Ἐκκλησίας μας (τῶν «Παλαιοημερολογιτων»), ὁ ὁποῖος ἀπό τῆς ἀρχικῆς του ἐντάξεως εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας, γνωρίζει πώς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΙΣΘΟΝ καί πώς ἡ ἐπίβίωσίς του ἐξαρτᾶται άπό τήν βοήθειαν τοῦ Ποιμνίου του καί κυρίως ἀπό τήν Θείαν Πρόνοιαν.
Καί ἐρχόμεθα τώρα εἰς τό κυρίως θέμα μας, τό ὁποῖον εἶναι τό τῆς διευκρινήσεως τοῦ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ καί κυρίως, ποῖοι ΚΑΝΟΝΕΣ πρέπει νά τηροῦνται, προκειμένου ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ αὐτή νά ἒχη ἀγαθά ἀποτελέσματα, σέ ΟΛΟ τό φᾶσμα τῆς ὑλοποιήσεώς της.
Οἱ ἐπαναστατοῦντες Ἱερωμένοι τῆς Κρατούσης Έκκλησίας, ἀπαρνούμενοι τάς σχετικάς προσόδους των καί διαφωνοῦντες ἀνοικτά μέ τάς θέσεις τῶν μη ἀκολουθούντων τάς Ὀρθοδόξους, ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΥΣ Ἀρχάς, Ἐπισκόπους καί Πατριάρχας, δηλώνουν πώς ΠΑΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΙΝ ΤΩΝ καί διαχωρίζουν τάς θέσεις των ἀπέναντί των, ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ καί ἂν ἒχουν αἱ δηλώσεις των αὐταί.
Καί ἐδῶ ἀρχίζουν τά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
Οἱ Ἱερωμένοι αὐτοί, ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΑΙ, κτίζοντες ἓναν τοῖχον ἀνάμεσα σέ αὐτούς καί στους αιρετικούς ταγούς των, ἀλλά δρῶντες μεμονωμένως, τελικῶς ἀπομονώνονται καί ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ εἰς Ἐκκλησίαν, παραμένοντες χωρίς κανονικήν νομιμοποίησιν. Κινδυνεύουν νά καταστοῦν τελικῶς, ὁ καθείς μόνος του «μία… ἐκκλησία…» μια προσωποπαγης κατάσταση!
Τό πόσο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ εἶναι αὐτό, εἶναι, νομίζω, ΠΡΟΦΑΝΕΣ.
Ἒτσι δημιουργοῦνται, τελικῶς, τά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ .. «ΠΑΡΑΜΑΓΑΖΑ», τά ὁποῖα ὁδηγοῦν εἰς ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΙΝ τῶν Ὀρθοδόξων καί ἐμφάνισιν πυρήνων, δυναμένων νά ἐξελιχθοῦν, ἀκόμα καί εἰς ΑΙΡΕΤΙΚΑΣ ΚΥΨΕΛΛΑΣ.
Ἡ εὐλογημένη στιγμή τῆς λήψεως τῆς ΗΡΩΙΚΗΣ των ἀποφάσεως νά ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΝ, μέ τόν μεμονωμένον τρόπον πού γίνεται, δημιουργεῖ κάποιες «ΜΟΝΑΔΕΣ» εὐάλωττες καί εὒκολη λεία στα νύχια καί αἱρετικῶν ἀκόμα, οἱ ὁποῖοι εἶναι πάντοτε ἓτοιμοι νά ἐκμεταλλευθοῦν τήν ἀδυναμίαν τῶν μεμονωμένων καί .. «ξεκομμένων» ἀτόμων, ἐνῶ, ἐάν ΟΛΟΙ αὐτοί ἐνετάσσοντο εἰς μίαν Ὁμάδα μαχητικήν καί ἀπολύτως ΠΙΣΤΗΝ στα Ὀρθόδοξα Ἰδεώδη, θά ἀποτελοῦσαν μίαν πραγματικήν ΔΥΝΑΜΙΝ, μέ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ δυνατότητες.
Ἂς τό σκεφθοῦν οἱ φωτιζόμενοι, ἒστω καί κάπως ἀργά, ἀδελφοί Ἱερωμένοι τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας καί ἂς μήν ἐπιτρέψουν εἰς τήν παρόρμησιν τῆς κρισίμου στιγμῆς τῆς λήψεως τῶν ΑΛΗΘΩΣ ΗΡΩΙΚΩΝ των ἀποφάσεων, νά τούς παρασύρη καί νά τούς ἀφήση «ξεκομμένους» καί ἀδυνάμους τελικῶς.
π.Ευθύμιος Μπαρδάκας