A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΝΑΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΝΑΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2023

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2023 (τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμη)

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·

            Γιὰ μιὰ ἀκόμη χρονιά, ἀξιωθήκαμε νὰ φθάσουμε στὴν μεγάλη Θεομητορικὴ Ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως καὶ Μεταστάσεως τῆς Κυρίας Θεοτόκου.

            Ἄν καὶ εἴχαμε μιὰ δύσκολη καλοκαιρινὴ περίοδο, μὲ μεγάλη ζέστη, παρατεταμένο καύσωνα, συνεχεῖς πυρκαγιὲς καὶ ἄλλες καταστροφές, τοπικὰ καὶ παγκόσμια, ἐν τούτοις ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπέτρεψε νὰ διέλθουμε τὴν κατανυκτικὴ περίοδο τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου ὀρθοδόξως, μὲ πνευματικὴ προσπάθεια, μετάνοια, ἐγκράτεια καὶ ἀγώνα χριστιανικό.

            Ἡ νηστεία μας μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν ἡ καλύτερη καὶ ἀκριβέστερη· πιθανὸν νὰ ἐμποδίσθηκε ἀπὸ διάφορες αἰτίες. Ὅμως, καὶ μόνον ποὺ τὴν τηρήσαμε θυσιαστικά, κάναμε τὴν μικρὴ ἤ μεγάλη κατάθεσή μας στὸ Ταμιευτήριο τοῦ Οὐρανοῦ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο εἶναι σημαντικὸ καὶ ἀξιέπαινο.

            Ἐλπίζω ὅτι συμμετείχαμε μὲ πόθο ψυχῆς στοὺς καθημερινοὺς Παρακλητικοὺς Κανόνες στὴν Παναγία μας, καὶ τὰ θαυμάσια λόγια τους ἄγγιξαν καὶ τὴν δική μας ψυχὴ μὲ ἰδιαίτερο τρόπο, μεταγγίζοντας μέσα μας αἰσθήματα ἱερά.

            Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, δεχθήκαμε Θεομητορικὴ εὐλογία καὶ ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας ἀνακαινίσθηκε. Ἡ φιλόθεη καὶ φιλάνθρωπη διάθεσή μας, οἱ στεναγμοὶ τῆς μετανοίας μας, ἡ καλὴ ἐξομολόγησή μας, ἡ συμμετοχή μας στὴν θεία Κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας, ἐπέφεραν ἐντός μας καὶ γύρω μας τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν καὶ ἐνστάλαξαν θεία παρηγορία στὶς ταπεινὲς ψυχές μας.


Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·

            Ἡ Παναγία μας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὄντως Εὐλογημένη μεταξὺ ὅλων τῶν γυναικῶν, ἡ ὄντως Κεχαριτωμένη, μᾶς παραπέμπει ἀπὸ μέρους της στὸν Εὐλογημένο Καρπὸ τῆς Κοιλίας της, στὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔλαβε τὴν Ψυχή της, κατὰ τὴν θαυμαστὴ Κοίμησή της, στὶς ἄχραντες Παλάμες Του, γιὰ νὰ τὴν καταστήσει Κορυφαία στὴν δόξα τοῦ Οὐρανοῦ! Μετέστησε δὲ καὶ τὸ θεοδόχο καὶ ἀκρεφνέστατο σῶμα της στὴν πρόγευση τῆς τελικῆς δόξης τῆς Βασιλείας Του ἀπὸ τώρα!

            Γι’ αὐτό, Ἄγγελοι καὶ Ἄνθρωποι, «πᾶσα ἡ κτίσις», χαίρουμε, δοξάζουμε καὶ εὐλογοῦμε ἀκαταπαύστως τὴν Ὑπερένδοξη καὶ Ὑπερευλογημένη Ἀειπάρθενη Μαρία, τὴν Μητέρα τοῦ Φωτός, τὴν αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως!

            Ἡ Θεοτόκος Μαρία, τὸ ἁγνότερο καὶ ἁγιώτερο πλάσμα γῆς καὶ οὐρανοῦ κατὰ μοναδικὸ τρόπο, ἀναδείχθηκε ἔμψυχη Κιβωτός, ἀφοῦ ὁ Θεὸς Λόγος ἔλαβε σάρκα καὶ κυοφορήθηκε ἐντός της ὡς ἄνθρωπος.

            Καὶ ἔτσι, κατέστη Μητέρα Θεοῦ καὶ Μητέρα πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, καὶ ἀγαπήθηκε, ἀγαπιέται καὶ θὰ ἀγαπιέται περιπαθῶς, τρυφερῶς καὶ ὑπερβαλλόντως ἀπὸ κάθε θεοφοβούμενη ψυχή.

            Αὐτὴ παρακαλεῖ ἀκαταπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν καὶ δέεται συνεχῶς στὸν Θρόνο τῆς Μεγαλωσύνης γιὰ τὴν συγχώρηση ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν, ὅσων βεβαίως ἐπιδείξουν μετάνοια εἰλικρινῆ.


Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·

            Εἴθε κι ἐμεῖς νὰ ἀποκτήσουμε τὴν αὐθόρμητη συναίσθηση τῆς μακαρίας ἐκείνης γυναικός, ἡ ὁποία ἀκούγοντας τὴν μελίρρυτη διδαχὴ τοῦ Κυρίου μας, ἀναφώνησε μέσα ἀπὸ τὸ πλῆθος καὶ μακάρισε Αὐτὴν ποὺ Τὸν βάστασε στὴν κοιλία της καὶ Τὸν θήλασε ὡς πάναγνη Μητέρα Του! (βλ. Λουκ. ια΄ 27).

            Ἐμεῖς, σὰν ἀληθινοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ μακαρίζουμε συνεχῶς «τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν»!

Ὅπως ὅλες οἱ γενιὲς τῶν πρὸ ἡμῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἔτσι κι ἐμεῖς ἄς τὴν δοξάζουμε ἐπάξια καὶ μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα καὶ μὲ τὴν ζωή μας ὁλόκληρη, γιὰ νὰ τύχουμε τῆς Θεομητορικῆς εὐλογίας καὶ προστασίας Της, νὰ γλιτώσουμε ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς κινδύνους ποὺ μᾶς περιβάλλουν στὰ ἀποκαλυπτικὰ χρόνια μας καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν!

Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ἐλάχιστος ἐν Κυρίῳ
Ὁ Μητροπολίτης
+Ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμης

Λάρισα, 15/28-8-2023

Πηγή

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2023 (τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

DSC 8970

 

γαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, 

               Σήμερα, ἡμέρα τιμῆς καὶ μνήμης τῆς Κοιμήσεως καὶ Μεταστάσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία μᾶς τονίζει γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὅτι κεντρικὸ μήνυμα τῆς Πίστεώς μας εἶναι ἡ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός, μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, συνέτριψε τὸ κράτος τοῦ θανάτου καὶ ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὸν παμφάγο Ἅδη τὸ μέχρι τότε ὑπόδουλο ἀνθρώπινο γένος.

               Τὸ πρόσωπο ποὺ συνέβαλε τὰ μέγιστα στὴν ἀπελευθέρωσή μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ αὐτὴν τὴν τιμωμένη ἀπὸ ὅλες τὶς γενεὲς τῶν Ὀρθοδόξων, τὴν Θεοτόκο Μαριάμ. Ἡ Κυρὰ Δέσποινα, σὲ ἡλικία μόλις 15 ἐτῶν εἶπε τὸ μεγάλο «Ναὶ» στὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ, θυσιάσθηκε καὶ ἔγινε ἡ γέφυρα ποὺ ἕνωσε τὸν Οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ, τὸν Θεὸ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ἔγινε ἡ κλίμακα διὰ τῆς ὁποίας κατέβηκε ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνεβήκαμε στὸν Θεό. 

               Αὐτὸν τὸν Θεό, ἡ Παναγία μας Τὸν λάτρεψε ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ ἀφιέρωσε κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς της σὲ Αὐτόν. Τὸν ὑπηρέτησε ὄντα Νήπιο, Τὸν ὑπηρέτησε στὴν εὐαγγελική Του δράση, Τὸν ὑπηρέτησε ὡς Τριήμερο Νεκρό, τὸν ὑπηρέτησε καὶ μετὰ τὴν Ἀνάσταση, διαδίδοντας τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως κατὰ τρόπο μοναδικό. 

                Παναγιά, ὅμως, ἦταν ἄνθρωπος καί, ὡς ἄνθρωπος, ἔπρεπε κάποια στιγμὴ νὰ ἐκπληρώσει τὸ κοινὸ χρέος, ἔπρεπε νὰ ὑποστεῖ τὸν σωματικὸ θάνατο, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ Θεάνθρωπος Υἱός της. Θάνατος; Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὸς μὲ τὴν Ζωοδόχο Πηγή; Κοίμηση εἶναι ἡ σωστὴ λέξη. 

               Στὸ Ἅγιό της Τέμενος, ὅπως ὁ ὑμνογράφος χαρακτηρίζει τὴν εὐλογημένη Γεθσημανῆ, ἡ Μήτηρ τῆς Ζωῆς, ξαπλωμένη στὴν κλίνη, ἀφήνει σήμερα τὴν τελευταία της πνοή. 

               Οἱ μισοῦντες αὐτήν, προσπαθοῦν, χωρὶς νὰ τὰ καταφέρουν, νὰ βλάψουν τὸ ἅγιο σκῆνος τῆς Μητέρας Ἐκείνου ποὺ σεβάστηκε τὴν ἐλευθερία ὅλων.

               Οἱ Ἱεροὶ Ἀπόστολοι, συναθροισμένοι ἀπ΄ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς ἐπιτελοῦν μὲ τὴν δέουσα ἱερότητα τὴν κηδεία, ἐκείνης ποὺ κατέστη «τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα» καὶ «καύχημα σεβάσμιον Ἱερέων εὐλαβῶν». 

               Οἱ Ἄγγελοι μὲ δέος βλέπουν νεκρὰ τὴν «τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφεὶμ» καὶ ἀγάλλονται ποὺ πλέον θὰ ἀπολαμβάνουν τὴν παρουσία της στοὺς Οὐρανούς.

               Τέλος, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου γενόμενος Ἄνθρωπος, ἐκπληρώνοντας τὸ νομικὸ: «τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου», μὲ ἄρρητη δόξα κατεβαίνει ἀπ΄ τὸν Οὐρανὸ καὶ παραλαμβάνει τὴν ἁγνὴ ψυχὴ τῆς Μητέρας Του γιὰ νὰ τὴν ὁδηγήσει στὰ ἄνω Βασίλεια. 

               Τὸ ἄχραντο καὶ παρθενικὸ σῶμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τίθεται μὲ ἀνάμεικτα συναισθήματα στὸν τάφο. Ἡ κηδεία τελειώνει. Ἡ ἱστορία ὅμως τῆς γλυκιᾶς μας Παναγίας δὲν τελειώνει εἰς τὸν αἰώνα.

               Δὲν γίνεται τὸ ὑπερευλογημένο σῶμα ποὺ φιλοξένησε τὸν Θεό, τὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου, νὰ διαφθαρεῖ ἀπὸ τὸν θάνατο. Ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Ὁποῖος τήρησε τὸ σῶμα της ἄσπιλο καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς της, δὲν ἐπιτρέπει οὔτε μὲ τὴν κοίμησή της νὰ διαφθαρεῖ. Γιὰ αὐτό, μετὰ τὴν σύντομη διαμονή της στὸν τάφο -ἴσα ἴσα γιὰ νὰ τὸν χαριτώσει καὶ νὰ τὸν ἀναδείξει πηγὴ θαυμάτων καὶ καταφύγιο τῶν Χριστιανῶν- συμβαίνει ξανὰ ἡ ἕνωση ψυχῆς καὶ σώματος καὶ μετὰ ἡ μετάστασή της πλησίον τοῦ δεσποτικοῦ θρόνου τῆς Ἁγίας Τριάδος. 

               πὸ ἐκεῖ, ἀπὸ τὰ οὐράνια σκηνώματα, ὁ νοῦς της, τὰ ὦτα της, οἱ ὀφθαλμοί της, συνεχῶς πρὸς ἐμᾶς εἶναι στραμμένα, πρὸς ἐμᾶς, τοὺς ἐνοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. Ἀγωνιᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά της, γιὰ ἐμᾶς τοὺς ταλαιπωρημένους, τοὺς πονεμένους, τοὺς βιοπαλαιστές, γιὰ ἐμᾶς ποὺ πέφτουμε πολλάκις, πολλάκις ὅμως καὶ σηκωνόμαστε καὶ συνεχίζουμε τὸν ἀγώνα λαμβάνοντας θάρρος ἀπὸ ἐκείνη, ἡ ὁποία, ἂν καὶ ἄνθρωπος, ἔζησε ὑπὲρ τοὺς Ἀγγέλους. Ἀγωνιᾶ καὶ δέεται. Ἱκετεύει τὸν Υἱό της. Μεσιτεύει. Πρεσβεύει.

               Καὶ τί δὲν κατόρθωσε αὐτὴ ἡ ἐναγώνιος ἱκεσία πρὸς τὸν Υἱό της! Γενεὲς γενεῶν εἶδαν μὲ τὴν πρεσβεία της τὰ ἀδύνατα νὰ γίνονται δυνατά. «Πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου»!

               λα αὐτὰ τὰ κατορθώματα τῆς Μητρικῆς πρεσβείας εἶχε στὸ μυαλό του ὁ ποιητὴς τῆς Μεγάλης Παράκλησης ποὺ ψάλαμε διαδοχικὰ μὲ τὴν Μικρὴ τὶς προηγούμενες ἡμέρες. Τὸ ὄνομά του: Θεόδωρος Δοῦκας Λάσκαρης, Αὐτοκράτορας τῆς Ρωμιοσύνης! Κὶ ὅμως, ὑπῆρξαν Αὐτοκράτορες αὐτοῦ τοῦ Γένους οἱ ὁποῖοι ἀπ΄ τὴν πολλή τους εὐλάβεια, συνέθεταν ὕμνους ποὺ ψάλλουμε μέχρι σήμερα. Ἐκφράζοντας κάθε Χριστιανό, λέει κάπου πρὸς τὴν Δέσποινα:

«Καὶ ποῦ λοιπόν, ἄλλην εὑρήσω ἀντίληψιν; ποῦ προσφύγω; 

ποῦ δὲ καὶ σωθήσομαι; τίνα θερμὴν ἔξω βοηθόν, θλίψεσι τοῦ βίου

καὶ ζάλαις οἴμοι! κλονούμενος; Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, καὶ θαρρῶ καὶ καυχῶμαι, καὶ προστρέχω τῇ σκέπῃ σου σῶσον με».

               τσι δὲν εἶναι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί; Καθὼς πλέουμε στὸ πέλαγος τῆς καθημερινότητας μὲ τὴν πίεση, τὸ ἄγχος, τὴν ἀγωνία νὰ τὰ προφθάσουμε ὅλα, μὲ τὶς ἔννοιες τῆς ἐπιβίωσης, μὲ τὴν στεναχώρια ὅτι δὲν μᾶς καταλαβαίνουν ἀκόμη καὶ οἱ πολὺ κοντινοί μας ἄνθρωποι, σὲ ἐκείνη, τὴν γλυκιὰ Παναγιά, τὴν Παραμυθία, δὲν καταφεύγουμε; Καὶ δὲν εἶναι μάταιη ἡ καταφυγή μας! Διότι μᾶς δίνει αὐτὸ ποὺ διψάει ἡ ψυχή μας. Μᾶς δίνει κουράγιο, στήριξη, προστασία, παρηγοριά, θάρρος, σθένος, ἐλπίδα, ἀγάπη· καὶ μάλιστα αὐτὴ τὴν ἀγάπη τὴν ἀνεκτίμητη, τῆς στοργικῆς μάνας πρὸς τὰ παιδιά της. 

               Σήμερα, στὴν ξεχωριστὴ αὐτὴ ἑορτὴ τοῦ ἔτους, τὸ «Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ», ἐπικρατεῖ -καὶ πρέπει νὰ ἐπικρατεῖ- μόνο χαρά. Ἡ Παναγία μας μεταβαίνει στοὺς Οὐρανούς, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Δὲν μᾶς ἀφήνει ὀρφανούς. Συνεχίζει μὲ τὴν πρεσβεία της νὰ κάνει γιὰ ἐμᾶς τὰ ἀδύνατα δυνατά. Αὐτὸ τὸ ἱερὸτατο ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖ στοὺς Οὐρανούς, οὔτε τὸ σταμάτησε, οὔτε θὰ τὸ σταματήσει ποτέ, ἀρκεῖ νὰ τὴν ἐμπιστευόμαστε. 

               Σήμερα, λοιπόν, σὲ αὐτὴ τὴν Μάνα μας στρέφουμε τὸ βλέμμα καὶ τὴν προσευχή μας, μὲ ἀναφορὰ στὴν πύρινη λαίλαπα ποὺ ἀποτελεῖ προϊὸν τῆς πρὸς ἀποφυγὴν ἀνθρώπινης μανίας καὶ κακεντρέχειας. Τὴν παρακαλοῦμε πρωτίστως γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν τὴν ἀκατάλληλη στιγμὴ στὸν ἀκατάλληλο τόπο. Τὴν παρακαλοῦμε γιὰ νὰ δώσει τὴν ἀντοχὴ καὶ τὸ κουράγιο στοὺς πληγέντες, ὥστε μὲ περισσότερη δύναμη νὰ σταθοῦν στὰ πόδια τους. Εἰδικὰ οἱ Ἕλληνες, πολλὲς φορὲς ἔχουμε ἀποδείξει ὅτι μποροῦμε, ὄχι μόνο νὰ ὀρθοποδήσουμε μετὰ τὴν δοκιμασία, ἀλλὰ καὶ νὰ προκόψουμε ἀκόμη περισσότερο.  Τέλος, τὴν παρακαλοῦμε νὰ σκέπει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἂν καὶ τὶς περισσότερες φορές, μόνοι μας οἱ ἄνθρωποι ἐπιλέγουμε νὰ κάνουμε δύσκολη τὴ ζωή μας. 

               ν ἔπρεπε νὰ κρατήσουμε ἕνα μήνυμα ἀπὸ τὰ ὅσα ἀναφέρθηκαν, αὐτὸ εἶναι ἡ καταφυγὴ πρὸς τὴν Παναγία. Σὲ κάθε δυσάρεστη καὶ εὐχάριστη στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, μὲ ἐμπιστοσύνη νὰ καταφεύγουμε σὲ αὐτὴν καὶ δὲν θὰ ἀπογοητευθοῦμε, ἀλλά, ἀντιθέτως, θὰ κερδίσουμε Χαρά, Φῶς καὶ Ζωή. 

               πὸ τὸν ἑορτάζοντα Ἱερὸ Προσκυνηματικὸ Ναὸ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ Ἀσπροπύργου, εὔχομαι σὲ ὅλους, καὶ ἰδιαίτερα στοὺς ἑορτάζοντες, χρόνια πολλά, εἰρηνικὰ καὶ εὐλογημένα ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Σουμελιώτισσας!

 Ἐπίσκοπός σας,

   Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2023

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ

 

Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές.

Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.

Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς.

Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει.

Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ’ αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας.

Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας.

Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού…

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας

Τρίτη 16 Μαΐου 2023

«Ἄξιὸν ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον» Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

ajion est

«Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ  Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν»

            Καὶ πῶς νὰ μὴν ἀξίζει νὰ μακαρίζουμε τὴν Παναγία μας ὅταν βλέπουμε τόσες καὶ τόσες εὐεργεσίες νὰ μᾶς προσφέρει; Τὶς ἡμέρες αὐτές, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ Χάρη της, τὸ Ἱερὸ Εἱκόνισμα «Ἄξιὸν ἐστιν» ἔφυγε ἀπὸ τὸν θρόνο της καὶ ἦλθε στὴν Ἀθήνα νὰ μᾶς εὐλογήσει, ὅλο τὸ πανελλήνιο, μύρισε Ἅγιο Ὄρος. Ἡ Παναγία μας, ὡς Μητέρα κάθε Ὀρθοδόξου, πάλι συγκέντρωσε γύρω της τὰ διψασμένα παιδιά της καὶ τὰ πότισε μὲ τὰ νάματα τῆς πίστεως, τῆς εὐλάβειας, τῆς ὀμορφιᾶς τοῦ Χριστιανισμοῦ. 

             ἀνταπόκριση τοῦ κόσμου ἦταν καὶ εἶναι, διότι τὸ προσκύνημα συνεχίζεται μέχρι αὔριο, ἄκρως συγκινητική. Οὐδέποτε ὅλες αὐτὲς τὶς ἡμέρες δὲν ἔμεινε κενό, ἀλλὰ τὸ προσκύνημα ἦταν διαρκὲς καὶ συνεχόμενο. Τόσο ἄνθρωποι ἡλικιωμένοι, ἀλλὰ κυρίως νέοι καὶ παιδιά, περίμεναν καὶ περιμένουν ὑπομονετικὰ μὲ τὶς ὥρες, προκειμένου νὰ προστρέξουν στὸ Πανάγιο Προσωπό της καὶ νὰ καταθέσουν μετὰ δακρύων τὴν ἱκεσία τους, νὰ ἀκουμπήσουν τοὺς προβληματισμούς τους, τὰ ἄγχη τους, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη τους γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς ἔχει προσφέρει. Πλησίασαν στὸ Ἱερὸ Εἰκόνισμα γιὰ νὰ τὴν δοξάσουν, νὰ λάβουν δύναμη νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγώνα τοῦ βίου, νὰ ἀντλήσουν κουράγιο καὶ νὰ δώσουν μήνυμα στοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεως, τοὺς τιποτένιους καὶ μικρούς, ὅτι ἐνθρονισμένη στὶς καρδιὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ εἶναι ἡ Παναγία μας. 

            Σκέφτομαι πολλὲς φορὲς πόσα ἔχει τραβήξει ἡ μικρή μας Πατρίδα ἀπὸ τοὺς δῆθεν ὑπηρέτες της. Μία σταδιακὴ καὶ μεθοδευμένη ἀποκαθήλωση τῶν Ἱερῶν καὶ τῶν Ὁσίων καὶ ὅλων τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν: Ἔγινε προσπάθεια ἀφαίρεσης, χωρὶς ἐπιτυχία, τῆς ἐπίκλησης τοῦ ὀνόματος τῆς Παναγίας Τριάδος ἀπὸ τὸ Σύνταγμα. Τὸ 1978 ἀπαγορεύθηκε ἡ ἀνάρτηση τῶν σημαιῶν στὶς οἰκίες, παρὰ μόνο στὶς Ἐθνικὲς Ἐπετείους. Ἀκολούθησε ἡ ἁπλοποίηση τῆς γλώσσας καὶ ἡ κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος, ἐνῶ ἔπειτα, ἡ προσπάθεια ἀφαίρεσης τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπὸ τοὺς δημόσιους χώρους, ἡ νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, ἡ θεσμοθέτηση τοῦ πολιτικοῦ γάμου, ἡ κατάργηση τῆς σχολικῆς ποδιᾶς (τόσο μικρό, ἀλλὰ τόσο σημαντικό). Ἀργότερα, ἀφαιρέθηκε τὸ θρήκευμα ἀπὸ τὴν ταυτότητα. Ἐν συνεχείᾳ, ἡ Κυριακὴ ἔγινε ἐργάσιμη, τὰ βιβλία τῶν θρησκευτικῶν ἀλλοιώθηκαν, ψηφίσθηκε ἡ νομιμότητα τῆς ἀλλαγῆς φύλου γιὰ παιδιὰ 15 ἐτῶν, ἡ καύση τῶν νεκρῶν κ. ἄ. Ὡς ἀποτέλεσμα, τὰ παιδιά μας ἔχουν μεγαλώσει μὲ νέα βιώματα, τελείως διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτὰ τῆς παλαιᾶς, ἁγνῆς Ἑλλάδας. 

            στόσο, παρ΄ ὅλη τὴν ἐπίθεση στὶς ἀξίες, δὲν ἔχουν καταφέρει (ἀκόμα) νὰ βγάλουν αὐτὴ τὴν πίστη ἀπὸ πάνω μας. Οἱ προσκυνητὲς τῆς Παναγίας μας ἀνέρχονται σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν σαφὲς τὸ μήνυμα τους. Ἡ πίστη αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, ἄν καὶ ὁμολογουμένως ἔχουμε ξεφύγει, εἶναι ἕνα ἀναμμένο κάρβουνο, τὸ ὁποῖο μὲ λίγο ἀέρα θὰ φουντώσει καὶ θὰ κάψει ὅ, τι ἀντίθετο πρὸς τὶς ἀξίες μας. Γιὰ αὐτὸ προσπαθοῦν μὲ τόση μανία νὰ τὸ σβήσουν. 

            Εἴδαμε μαζὶ μὲ τοὺς ἑκατοντάδες χιλιάδες τῶν προσκυνητῶν, ὁρισμένα θύματα ἐμμονικῶν ἰδεοληψιῶν, νὰ καθυβρίζουν καὶ νὰ εἰρωνεύονται τὴν εὐλάβεια τῶν πιστῶν. Καὶ μετὰ θέλουν νὰ μιλοῦν γιὰ ἐλευθερία, ἤ γιὰ ἀντιρατσισμό, οἱ πρῶτοι ρατσιστές. Πολλῷ δὲ μάλλον, θέλουν νὰ ὁδηγηθοῦν καὶ στὸ τιμόνι τῆς χώρας. Ἦταν αὐτοὶ ποὺ δὲν ἤθελαν τὴν ἔλευση τῆς Εἰκόνας μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους.

            ν κατακλείδι, ἡ ἄφιξη τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν», ἑνὸς ἀπὸ τὰ σημαντικότερα κειμήλια τῆς Ὀρθοδοξίας, στὴν Ἀθήνα, καὶ ἡ ἀνταπόκριση τοῦ λαοῦ, μᾶς ἔδωσε παρηγοριά. Σὲ αὐτὴ τὴν Εἰκόνα ἐψάλη γιὰ πρώτη φορὰ ὁ ὕμνος ποὺ ἔμελε νὰ συνοδεύσει κάθε Θεία Λειτουργία, κάθε πανήγυρη καὶ μὲ μία φράση, νὰ γίνει τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο τόσο δοξάσθηκε ἡ Θεοτόκος. Εἴδαμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς ὅτι στὴν πατρίδα μας ὑπάρχει πλούσιο ἀνθρώπινο ὑλικό. Ὁ κόσμος διψάει γιὰ τὴν Ἀλήθεια. Ὑπάρχουν ἁγνὲς ψυχὲς ποὺ ἀγαποῦν. Αὐτὸ πρέπει νὰ προσελκύσει τὸ ἐνδιαφέρον τῶν εὐσυνείδητων Χριστιανῶν, ὥστε νὰ ἀφήσουμε στὴν ἄκρη τὶς μικρότητες, τὸν ἀτομισμὸ καὶ τὴν κατάκριση τῶν ἄλλων, καὶ νὰ θέσουμε ὅλες μας τὶς δυνάμεις στὴν κατήχηση καὶ ἀναζωπύρωση τοῦ ἔργου τῶν Ἐνοριῶν. Νὰ συμβάλουμε, ὥστε ἀπὸ τὸ κάρβουνο, νὰ φουντώσει ἡ φλόγα τῆς πίστης καὶ «νὰ κατακαύσει τὸ ἄχυρον πυρὶ ἀσβέστῳ». 

Ἡ Θεομήτωρ, ἡ Μάνα ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μᾶς προδώσει, 

νὰ σκέπει τὴν πολύπαθη Πατρίδα μας 

καὶ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο!

 ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος

Πέμπτη 6 Απριλίου 2023

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 1924


Η 9η Μαρτίου του 1924 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για την Εκκλησία μας,

αφού είναι η τελευταία ημέρα,

που το ποίμνιό της ήταν ενωμένο σε μία Εκκλησία.

Ακολούθως,η ημέρα που ανέτειλε, 

για άλλους ήταν η 10η Μαρτίου,

για άλλους όμως ήταν η… 23η Μαρτίου.

Την παραμονή της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, 15 ημέρες δηλαδή,

μετά την αλλαγή του ημερολογίου,

αναφέρεται το απόλυτα περιγραφικό κείμενο των ιστορικών ''ΠΑΤΡΙΩΝ''

του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου, πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.


Γ. Δ.

Άπό τήν ήμέραν πού έφηρμόσθη τό παπικόν ήμερολόγιον, μέ τήν βοήθειαν τοϋ στρατιωτικοΰ νόμου τής επαναστάσεως,

ούδεμία άντίστασις έπεχειρήθη ύπό τίνος.

Οι Ρασσοφόροι-δράσται τοΰ έκκλησιαστικού πραξικοπήματος,

ασφαλώς "έτριβον" καταχαρούμενοι τάς χεϊράς των,

διότι ένόμιζον,ότι ό Λαός έδέχθη τήν μεταρρύθμισιν.

Διά τούς Κληρικούς των δέν ανησυχούσαν,

διότι ύπήρχε, ώς "δαμόκλειος σπάθη" άνωθέν τους, ή "καθαίρεσις", ή "έξορία" καί ό "...χωροφύλακας"!

Όλαι αι ήμέραι περνούσαν μέσα είς μίαν "βουβαμάρα" των Λαϊκών,

ώσπου μετά 13 ήμέρας ήλθεν ή 25 Μαρτίου μέ τό Πάτριον Έορτολόγιον, 

δηλαδή ή 7 ’Απριλίου μέ τό νέον.

Ό 'Ιερός Ναός τής Μητροπόλεως που τιμάται είς τόν Εύαγγελισμόν τής Θεοτόκου ήτο κλειστός.

Τήν παραμονήν 24 Μαρτίου παλαιόν έορτολόγιον (6 Άπριλίου ν.ήμ.),

κατά τάς απογευματινός ώρας,

πλήθος Πιστών άπ’όλας τάς συνοικίας των ’Αθηνών,μέ λαμπάδας καί "τάματα" 

έπλημμύρισαν γύρωθεν τόν Ναόν τής Μητροπόλεως.



Αλλά, άς άφήσωμεν νά μάς τά περιγράφουν οΐ έφημερίδες τής έποχής έκείνης. Ή "Βραδυνή" έγραφε: ΣKHNAI ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΝΑΟΝ ΕΓΕΝΟΝΤΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ. Είς τούς διαφόρους ναούς έγένοντο χθές τό άπόγευμα διάφορα επεισόδια, διότι κατόπιν διαταγής τού ’Αρχιεπισκόπου, ό έσπερινός έψάλη ένωρίς, ίνα μή προσέλθουν οί πιστοί έπειδή σήμερον έδει νά έορτασθή ό Εύαγγελισμός τής Θεοτόκου κατά τό καταργηθέν έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον. ’Επίσης ύπό τοΰ άρχιεπισκόπου άπηγορεύθη έπί ποινή  κ α θ α ι ρ έ σ ε ω ς  είς τούς ιερείς νά λειτουργήσουν σήμερον ή νά ψάλλουν τά τροπάρια τοΰ Εύαγγελισμοΰ. Έξ άλλου άπηγορεύθη ή κροΰσις τών κωδώνων τοΰ Ρωσσικοΰ ναού, ώς καί ή διά σήμερον τέλεσις τής λειτουργίας είς τό Μετόχιον τοΰ Παναγίου Τάφου μολονότι τό Πατριαρχεΐον Ιεροσολύμων δέν άπεδέχθη τό νέον ήμερολόγιον.


Παρ’ όλα τά ληφθέντα μέτρα πλήθη πιστών κατέκλυσαν άπό τοΰ άπογεύματος μέχρι βαθείας νυκτός τόν Μητροπολιτών Ναόν,τή έπιμόνω δέ άπαιτήσει αυτών έδέχθη είς τών ιερέων νά ψάλη παράκλησιν "ύπείκων ώς έλεγε,εις τάς άπειλάς τοΰ κόσμου". Οί έπίτροποι ήθέλησαν νά κλείσουν τήν έκκλησίαν, άλλά πρό τοΰ θρησκευτικού φανατισμού ό ναός παρέμεινεν άνοικτός μέχρι νυκτός. Εις τήν Μητρόπολιν ένένοντο εφέτος καί τρία θαύματα. Τήν 5ην απογευματινήν ό 7ετής Στασινόπουλος,έκ γενετής παράλυτος καί κωφάλαλος, μεταφερθείς ύπό τής μητρός του πρό της είκόνος τής Θεοτόκου κατελήφθη ύπό σπασμών καί μετά πάροδον ολίγης ώρας έν μέσω γενικής κατανύξεως ήγέρθη καί έπρόφερε τάς λέξεις: "μαμά-γιαγιά-μπαμπά," συγχρόνως ήρχισε νά περπατή. ’Ολίγον άργότερον ίάθη μία 17έτις νεάνις παράλυτος καί τήν 7ην έσπερινήν εις έργατικός κωφάλαλος. Τά ονόματα των δύο τελευταίων οί έπίτροποι του ναοϋ μολονότι τά γνωρίζουν, άρνοΰνται νά τά ανακοινώσουν, ίσχυριζόμενοι, ότι δέν έγένοντο θαύματα, ένώ τούναντίον ύπό όλοκλήρου τού έκκλησιάσματος όμολογούνται ταϋτα.


Επίσης η "Νέα ’Ημέρα" έγραφε: ΑΙ ΧΘΕΣΙΝΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΒΙΑΙΑ ΕΚΔΙΩΞΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. Εις τόν Μητροπολιτικδν Ναόν έσημειώθησαν χθές σκηναί, ήκιστα κολακευτικοί διά τήν αξιοπρέπειαν τής Δημοκρατικής Κυβερνήσεως. ’Αστυνομικά όργανα έπέδραμον κατά των πολυπληθών προσκυνητών, τούς όποιους έξεδίωξαν βία τής ’Εκκλησίας, δηλώσαντα, ότι απαγορεύεται ή είσοδος! Καί όταν ό κόσμος κατηνανακτισμένος έζήτησε νά μάθη τήν αιτίαν, έλάμβανε τήν άπάντησιν, ότι παρήλθεν ή έορτή τοΰ Ευαγγελισμού...’Εν τούτοις παρά τά μέτρα ταΰτα τής αστυνομίας, ό κόσμος μέ άληθή θρησκευτικόν φανατισμόν κατώρθωσε νά είσέλθη εις τήν έκκλησίαν καί νά διεξαγάγη μόνος του τήν έωθινήν άκολουθίαν. Συγκινητικόν ήτο το θέαμα· όμάδες δεσποινίδων, αί όποιοι, έλλείψει ιερέων, έψαλλον μόναι διάφορα τροπάρια έκ τοΰ Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου.


ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Εις τάς λαϊκάς τάξεις έκράτει ζωηρά δυσφορία κατά τής Κυβερνήσεως, άπαγορευσάσης σήμερον εις τούς Ιερείς νά λειτουργήσουν. Έτονίζετο, ότι αί θρησκευτικοί μεταρρυθμίσεις δέν έπιβάλλονται, άλλά ωριμάζουν παρά τή λαϊκή συνειδήσει. Τέλος τό "Σκρίπ" έγραφε: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ - ΕΝ ΚΩΦΑΛΑΛΟΝ ΠΑΙΔΙΟΝ ΑΝΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ - ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟΝ. Ό 'Ελληνικός Λαός, ό κατ’ έξοχήν Χριστιανικός Λαός τοϋ κόσμου, ό άνακτήσας τήν έλευθερίαν του από τόν Τουρκικόν ζυγόν, διότι διετήρησε άλώβητον τήν θρησκείαν του, καί τους Αγίους Κανόνας τής ’Εκκλησίας, δέν έπαυσε νά πιστεύη εις τόν θεόν. Καί ή άπόπειρα, ή γενομένη από τήν κρατοΰσαν δημοκρατικήν ολιγαρχίαν πρός βεβήλωσιν τής άγιας τοϋ θεοϋ ’Εκκλησίας, μετατροπήν των ύμνων και μετακίνησιν των Άγιων 'Εορτών, άπήχησε κακώς παρά τοϊς Χριστιανοΐς, οί όποιοι,οϋτε νά άκούσουν ήθέλησαν, ό'τι είναι δυνατόν ν’άφήσουν τά παλαιό έθιμα, νά λησμονήσουν τόσων έτών χριστιανικήν ιστορίαν, καί νά φραγκέψουν, διότι έτσι τό ήθέλησαν οί Παπαναστασίου καί Κονδύλης.


Συνεπώς οί ’Ορθόδοξοι καί Γνήσιοι "Ελληνες,πιστοί εις τάς άρχάς αύτάς,δέν ήταν δυνατόν, παρά νά έορτάζουσι σήμερον τήν άγίαν ήμέραν τού Ευαγγελισμού. Ό Μητροπολίτης, όμως έχει τήν δύναμιν νά κλείση τόν ναόν... Οί προσερχόμενοι κατέκλυσαν μετ’ άλλων τόν Ναόν ολόκληρον καί ή κυκλοφορία έντός αύτοϋ κατέστη άδύνατος. Οί Πιστοί ήκουσαν τόν Εσπερινόν, καί μετά δυσφορίας συνεζήτουν μετά τήν άπόλυσιν, έπί τής άλλαγής τοϋ θρησκευτικού ημερολογίου και τής μετακινήσεως τής Εορτής τοϋ Εύαγγελισμοϋ. Εύλαβεϊς δισχίλιοι πιστοί, άναμίξ μετά γυναικών καί παίδων, εις μίαν γενικήν όμοφωνίαν διαδήλωνον τήν έμμονήν των εις τά Άγια Δόγματα τής θρησκείας, τά όποια ήλθον νά μάς άλλάξουν οί Δημοκρατικοί, καί μία φωνή ήκούετο: "’Εμείς δέν θά φραγγέψουμεν! Είμεθα ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί,καί θά παραμείνουμεν ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί!". Έν τω μεταξύ, οί έπίτροποι τοϋ Ναοΰ δέν ήνοιγον τάς πύλας τοϋ Ναού, κατ’ έντολήν τοϋ ’Αρχιεπισκόπου. -Δέν θά φύγωμεν! -θά μείνωμεν όλην τήν νύκτα! -Είμεθα Χριστιανοί καί μάς άνήκει ή ’Εκκλησία. Οι ’Επίτροποι πρό τής έπιμονής αύτής τοϋ Χριστεπώνυμου πληρώματος, ήνανκάσθησαν νά ύποχωρήσουν καί νά άφήσουν τούς χριστιανούς νά έκτελέσουν τά καθήκοντά των. Δέν ήτο δέ δυνατόν νά πράξωσι καί άλλως, διότι κύματα Λαού διαρκώς προσήρχοντο, προσφέροντες τά κηρία των εις τήν Θεοτόκον καί προσκυνοϋντα τήν θείαν Εικόνα τής θεομήτορος.


Εις μίαν στιγμήν, ένώ συνέβαινον, όσα άφηγήθημεν, κραυγαί θριαμβευτικής χαράς ήκούσθησαν άπό τόν πρό τοϋ ίεροΰ Βήματος, ένώ άπό χίλια στόματα έπανελαμβάνετο ώς ήχώ ή λέξις: θαύμα! θαΰμα!" Εκπληκτοι οί κατορθώσαντες νά πλησιάσωσι Χριστιανοί πρός στό μέρος, όπου ήκούοντο εΐσέτι αί ευχαριστήριοι καί χαρωπαί φωναί, μιας γυναικός κραχούσης άπό τής χειρός πενταετές παιδίον ήκουσαν: -Μίλησε τό παιδί μου. "Ητο μουγκό άπό τόν καιρό πού γεννήθηκε. Σ’ ευχαριστώ Παναγία μου!'' Ρίγη συγκινήσεως διέδραμον τούς πάντας. Ή δεξιά τών Χριστιανών ύψώθη καί τό σημεΐον τού Σταυρού, μετ’εύλαβείας άρρήτου έσημειώθη επανειλημμένως. Κατ’ έκείνην τήν στιγμήν όμως, μέσα εις έκεϊνο το περιβάλλον τών πιστευόντων χριστιανών,ή άνθρωπίνη φύσις, ή άμφιβάλλουσα, ή άνθρωπίνη φύσις, πού εις πάσαν στιγμήν τού Μαρτυρίου τού Κυρίου ήμών 'Ιησού Χριστού έφάνη έπιτακτική καί διατάσσουσα, ή άνθρωπίνη φύσις πού έκαμε τόν θωμά νά θέλη" νά θέση τόν δάκτυλόν του έπί τον τύπον τών ήλων ίνα πιστεύση", ή άνθρωπίνη φύσις ή άμφιβάλλουσα και, όταν ακόμη πιστεύει, έξεδηλώθη, όχι βεβαίως έτοιμος νά άμφισβητήση το θαύμα, άλλά διά νά πεισθή:


Νά ίδοϋμε το παιδί. Βέβαια δέν το είπε κανείς, άλλ’ ή συγκέντρωσις πάντων προς το μέρος, όπου εύρίσκετο το άποκτήσαν τήν φωνήν του Χριστιανόπαιδον, ή προσπάθεια όπως τό ίδοϋν, όπως το ακούσουν, αύτό έσήμαινεν. Κανείς,όμως δέν έμεινεν άμφιβάλλων. Το παιδί ώμιλοϋσε. Καθαρά-καθαρά, σάν κρύσταλλο ή φωνοΰλά του έκύλα. Καί έκάλει τήν μητέρα του: -Μαμά, μαμά. Καί κατόπιν ένα τά χεράκια του, έθώπευαν τον πατέρα του, τού έλεγε: -Μπαμπά μου, μπαμπά μου. Οί γονεϊς του ήσαν έξαλλοι άπό χαράν. Δέν ήμποροϋσαν νά ομιλήσουν. Τά δάκρυα κατελείφοντο τών παρειών των άφθονα. Τούς άπέτεινον τον λόγον, μά αύτοί δέν ήμποροϋσαν νά ομιλήσουν. ’Έκαμον μόνον τον Σταυρόν των καί τά βλέμματά των έστρέφοντο προς τήν Εικόνα τής θεομήτορος, γεμάτα εύχαριστώ. Οί Χριστιανοί, πού είδαν τήν γραφικήν αύτήν εικόνα, δέν ήμποροϋσαν νά μή δοθούν ολόκληροι προς τον θεόν, τον ζώντα. Καί δέν ήμποροϋσαν νά μή ένθυμηθούν, ότι ή Πίστις σέσωκέ τους. Καί, ότι καλώς είχον τήν γνώμην, ότι δέν πρέπει νά άφήσουν νά μεταρρυθμισθοΰν τά ιερά καί δσια καί νά άπομακρυνθώμεν άπό τά θεσπισθέντα ύπό τών Ιερών Πατέρων τής ’Εκκλησίας καί ύφ’ ήμών έπί χιλιετηρίδας άκολουθηθέντα πιστώς.


 Ο ίερεύς, ό όποιος έτέλει τήν παράκλησιν διά το άλαλον παιδίον, μάς είπε λίαν συγκεκηνημένος τά έξής:

-Άνεγίνωσκον τήν παράκλησιν  έπάνω εις το άλαλο παιδί, ότε εις μίαν στιγμήν ήκουσα τήν μητέρα του νά φωνάζη,

ότι " ώμίλησε το παιδί της" καί το άκουσα κι’έγώ νά λέγει εύδιακρίτως: 

"Μαμά, μαμά".

Ή συγκινησίς μου ήτο άπερίγραπτος διά τό θαύμα. Τόσον μεγάλη ήτο ή συγκινησίς μου,  ώστε δέν ήμπόρεσα νά άντιληφθώ περισσότερα.

Ο Ιερευς λέγεται Παπα-Γεώργης, είναι πρόσφυξ, τό έπίθετόν του δέν ήθέλησε νά μάς τό είπή,διότι έφοβήθη  μήπως τού συμβή κανέν κακόν.

Επίσης τό θαύμα μάς τό έβεβαίωσαν oι παριστάμενοι κατά τήν ώραν έκείνην  εις τήν Μητρόπολιν κυρίαι Σοφία Παναγουλοπούλου ή Καλισκώτου έκ Πατρών, ’Ελένη Μπακοπούλου κατοικούσα εις τήν Λεωφόρον ’Αλεξάνδρας,

Γιανούλα Μανταριώτου καί άλλαι.

Απόσπασμα κειμένου από τον
 6ο Τόμο του ιστορικού περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' 
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου,
πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως 
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών


Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2022 (τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

77th897 2

 

γαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

            «Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις», ψάλλει μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μνημονεύοντας τὴν Εἴσοδο τῆς Παναγίας μας στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ὅμως, αὐτὴ ἡ ἑορτὴ ἔχει τόσο μεγάλη σημασία γιὰ τὸν Χριστιανισμό;

            Πρὶν ἀπαντήσουμε σὲ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, ἀξίζει νὰ μάθουμε τὴν ἱστορία τοῦ γεγονότος.

            Στὴν Ἰουδαία ζοῦσε ἕνα πλούσιο ζευγάρι, οἱ μετέπειτα Ἅγιοι Θεοπάτορες Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, μὲ βασιλικὴ καὶ ἱερατικὴ καταγωγή. Ἦταν ἄνθρωποι μὲ φόβο Θεοῦ καί, ὡς ἐκ τούτου, δίκαιοι.  Παρὰ τὴν ζηλευτὴ καὶ περιφανὴ καταγωγή τους, βίωναν μία μεγάλη ντροπὴ μέσα στὴν τότε κοινωνία.  Ποιά ἦταν ἡ ντροπή τους; Δὲν εἶχαν παιδί. Αὐτὸ οἱ Ἐβραῖοι τὸ θεωροῦσαν κατάρα καὶ ὀργὴ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χλευάζουν καὶ νὰ στιγματίζουν τὸ ζευγάρι. Γιὰ νὰ λυτρωθοῦν ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ ἀπαξίωση καὶ μὲ τὴν καρδιακὴ ἐπιθυμία ἑνὸς ἀπογόνου, οἱ δύο σύζυγοι ἐπιδόθηκαν σὲ ἔντονη προσευχή. Μάλιστα, ἡ Ἄννα ἔταξε νὰ προσφέρει στὸν Θεὸ τὸ παιδὶ ποὺ θὰ ἀποκτοῦσε. Ἄραγε, ὑπῆρχε λόγος νὰ ἐλπίζουν; Ἀσφαλῶς καὶ ὑπῆρχε! Ὁ Προφήτης Δαυίδ μᾶς βεβαιώνει ὅτι «ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὤτα Αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν». Ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας, ὁ Θεὸς ἄκουσε καὶ τοὺς βεβαίωσε ὅτι τὸ αἴτημά τους νὰ κάνουν παιδὶ θὰ ἐκπληρωθεῖ. Ἡ Ἄννα συνέλαβε καὶ γέννησε τὴν Ἀειπάρθενο Κόρη, τὴν Παναγία μας. Ὅταν ἡ μικρὴ Μαριὰμ ἔκλεισε τρία χρόνια ζωῆς, οἱ γονεῖς θεώρησαν ὅτι ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ ἐκπληρώσουν τὸ ἱερὸ τάμα. Ἔλαβαν τότε τὴν θυγατέρα τους, τὴν ὁδήγησαν στὸν Ναὸ τοῦ Σολομόντα καὶ τὴν παρέδωσαν στὰ χέρια τοῦ Ἀρχιερέα Ζαχαρία. Ἐκεῖνος τὴν ἀπόθεσε στὸ Ἱερό, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐκεὶ ὅπου ὁ ἴδιος ὡς Ἀρχιερέας κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους ἔμπαινε μόνο μία φορά.

            Εἴδατε, ἀγαπητοί, μὲ πόση ἀκρίβεια τηροῦσαν τὴν δικαιοσύνη οἱ γονεῖς τῆς Θεομήτορος; Ἀκόμη καὶ ὅταν μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιώθηκαν τέκνου, δὲν τὸ κράτησαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ τὸ προσέφεραν στὸν Κύριο γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν τὸ τάμα τους καὶ νὰ ἀποδειχθοῦν δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Μεγάλου Εὐεργέτη τους.

            Μεγάλη εἶναι ἡ ἀρετὴ τῆς δικαιοσύνης. Εἶναι σὰν βασιλικὸ στέμμα στὴν κεφαλὴ τοῦ δικαίου. Ὁ δίκαιος ἄνθρωπος δὲν ξεχνάει καὶ δὲν παραβαίνει τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ, ξέρει νὰ μοιράζεται, δὲν κρατάει τὸ καλύτερο γιὰ τὸν ἑαυτό του, ξέρει νὰ λέει «εὐχαριστῶ» καὶ νὰ τιμᾶ τὸν εὐεργέτη του, συγχωρεῖ, ὅπως ὁ Κύριος συγχωρεῖ τὸν ἴδιο. Ὁ δίκαιος ἀγαπᾶ, διότι πρῶτος δέχθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἀγάπη, δὲν κακολογεῖ, δὲν εἰρωνεύεται, χαίρεται μὲ τὴν χαρὰ τοῦ ἄλλου καὶ θλίβεται μὲ τὴν λύπη του. Ὁ δίκαιος ἄνθρωπος μὲ μόνο ἕνα «Κύριε ἐλέησον» μπορεῖ νὰ κατεβάσει τὸν Θεὸ καὶ νὰ δεῖ θαύματα νὰ χτίζονται μπροστὰ στὰ μάτια του. Ὁ Δαυὶδ μιλῶντας γιὰ τὸν δίκαιο λέει: «ἤμουν νεότερος καὶ γέρασα καὶ δὲν εἶδα στὸν αἰῶνα δίκαιο ἐγκαταλελειμμένο, οὔτε τὸ σπέρμα αὐτοῦ (δηλαδὴ τὸ παιδὶ τοῦ δικαίου) νὰ ζητᾶ ἄρτους» καὶ πάλι: «ὁ δίκαιος σὰν φοίνικας θὰ ἀνθίσει καὶ σὰν κέδρος τοῦ Λιβάνου θὰ πληθυνθεῖ» καὶ πάλι: «φώναξαν οἱ δίκαιοι καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἄκουσε καὶ τοὺς λύτρωσε ἀπὸ ὅλες τὶς θλίψεις τους». Ἔτσι λύτρωσε καὶ τοὺς δικαίους Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, χαρίζοντάς τους τὴν Παναγία.

            φοῦ πιὰ γνωρίζουμε τὸ ἱστορικὸ τῶν Εἰσοδίων, ἤρθε ἡ ὥρα νὰ δοῦμε γιατί ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν ὑμνογράφο, «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὴν προκήρυξιν».

            πως ὅλοι γνωρίζουμε, μὲ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, εἰσῆλθε στὴ ζωή μας ὁ θάνατος. Γιὰ ὁλόκληρους αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι, δίκαιοι καὶ ἁμαρτωλοί, μὲ τὸν θάνατό τους κληρονομοῦσαν τὸν σκοτεινὸ Ἅδη, ἀδυνατῶντας νὰ λυτρωθοῦν ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Τὸ πρῶτο βῆμα ποὺ ἔκανε ἡ ἀνθρωπότητα, βέβαια μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν λύση τῆς κατάρας τῶν Πρωτοπλάστων, ἦταν ἡ εἴσοδος τῆς μικρῆς Μαριὰμ στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Αὐτὴ ἡ εἴσοδος σηματοδότησε τὴν προετοιμασία τῆς Παναγίας μας, ἀλλὰ καὶ τὴν προστασία της ἀπὸ τὸ παραμικρὸ ἴχνος κακίας, προκειμένου νὰ ἀναδειχθεῖ ἄξιο κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ὁ κόσμος δὲν ἦταν ἱκανὸς νὰ ἀναδείξει μία γυναίκα Μητέρα Θεοῦ. Ὁ κατάλληλος τόπος γιὰ τὴν ἀνάδειξη αὐτή, ἦταν τὸ Ἱερό. Ἐκεί, ἡ Παναγία μας ἔζησε ζωὴ ἡσυχαστική, ζωὴ ἀδιάλειπτης ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Θεό, τὸν Ὁποῖο λίγα χρόνια ἀργότερα θὰ ἔφερνε στὰ σπλάχνα της γιὰ τὴν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Ἑπομένως, πολὺ σωστὰ ψάλλουμε ὅτι «σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἡ προκήρυξις».

            ν κατακλείδι, θὰ μποροῦσα νὰ πλέξω ἐγκώμια πρὸς τὴν Παναγία μας. Μὲ ποιόν τρόπο, ὅμως, νὰ τὴν ἐγκωμίαζα; Ὅλη της ἡ ζωή, ἀπὸ τὴν Γέννηση μέχρι τὴν Κοίμησή της εἶναι ἕνα θαῦμα, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν Κοίμησή της, μὲ θαύματα γέμισε τὶς ζωὲς ὅσων καρδιακὰ τὴν ἐπικαλέσθηκαν. Ἀκόμη καὶ ἄν προσπαθοῦσα νὰ τὴν ἐγκωμιάσω, φτωχὰ θὰ ἦταν τὰ λόγια μου, ἀφοῦ τὴν ἀνύμνησαν καὶ τὴν ἐγκωμίασαν Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τί λέω; Τὴν Παναγία μας τὴν ἀνυμνοῦν διαρκῶς Ἄγγελοι στὸν Οὐρανό, καθὼς εἶναι ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ. Ἐντούτοις, μία προσευχὴ θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω ἐνώπιόν της: ὅλους νὰ μᾶς κρατήσει ἀπὸ τὸ χέρι καὶ νὰ μᾶς εἰσοδεύσει στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ.

ὁ Ἐπίσκοπός σας,

  ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2022

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2022 (τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

DSC 77790717

γαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

             Μεγάλο τὸ σημερινὸ θαῦμα ποὺ λαμβάνει χώρα σήμερα ἐνώπιόν μας. Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Μητέρα μας, ἡ γλυκιὰ Μαριάμ, ἡ γέφυρα ποὺ μᾶς ἕνωσε μὲ τὴν Ζωή, ἐκπληρώνει τὸ κοινὸ χρέος καὶ βιώνει τὸν σωματικὸ θάνατο. Αὐτὸς εἶναι ἡ μοναδική μας κληρονομιά. Κάθε ἄνθρωπος ποὺ γεννιέται, τὸ μόνο γιὰ τὸ ὁποῖο μπορεὶ νὰ εἶναι βέβαιος εἶναι ὅτι θὰ ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ φύγει ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό. 

            Μόλις πρὶν λίγους μῆνες, κατὰ τὴν Ἀκολουθία τῶν Ἀχράντων Παθῶν τοῦ Κυρίου μας, τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης, σύσσωμοι οἱ Χριστιανοί, βλέποντας τὸν Δεσπότη μας Ἰησοῦ Χριστὸ ἁπλωμένο στὸν Σταυρό, καταθέσαμε στὶς Ἐκκλησίες τὰ δάκρυα, τὴν πίκρα καὶ τὴν στεναχώρια μας. 

            Σήμερα, ὅμως, δὲν συμβαίνει αὐτό. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ θάνατος καταργήθηκε. Γιὰ αὐτό, τὸν Δεκαπενταύγουστο δὲν θρηνοῦμε τὸν θάνατο τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ πανηγυρίζουμε καὶ ἑορτάζουμε τὴν Κοίμηση αὐτῆς, ἡ ὁποία διήρκεσε πολὺ λίγο. Δὲν ἦταν δυνατὸν ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς νὰ ὑφίστατο τὴ σωματικὴ ἀποσύνθεση. Ἀντιθέτως, μετὰ τὴν Κοίμησή της, μετέστη ψυχῇ καὶ σώματι στὴν Οὐράνια Βασιλεία, δίπλα στὸν θρόνο τοῦ Υἱοῦ τῆς, τὸν Ὁποῖο συνεχῶς ἱκετεύει γιὰ ὅλους ἑμᾶς ποὺ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη. Δὲν εἶναι, ἄλλωστε, τυχαῖο ποὺ ὁ εὐσεβὴς λαός μας ἔδωσε σὲ αὐτὴ τὴν γιορτὴ τὴν ὀνομασία «Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ». Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας μας ἀποτέλεσε, ὄντως, τὸ προσωπικό της Πάσχα, δηλαδὴ τὸ πέρασμά της ἀπὸ τὰ ἐπίγεια καὶ φθαρτὰ στὴν αἰώνια μακαριότητα τοῦ Παραδείσου. 

           Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἑορτάζουμε σήμερα καθηκόντως καὶ ταπεινὰ οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη τῆς οἰκουμένης, ψάλλοντας μὲ χαρὰ καὶ συγκίνηση: «Αἱ γενεαὶ πάσαι μακαρίζομέν σε τὴν μόνην Θεοτόκον». Ἐπαληθεύτηκαν, λοιπόν, τὰ λίγα λόγια ποὺ εἶπε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ λίγο μετὰ τὸν Εὐαγγελισμό της: «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι μὲ πάσαι αἱ γενεαί».

            Μήπως θὰ μποροῦσε νὰ γίνει διαφορετικά; Ἡ Ἀρχόντισσα Παναγιά, μόνη ἀπὸ ὅλες τὶς γυναῖκες ὅλων τῶν γενεῶν ἐξελέγη ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς τὸ ὄργανο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἄν καὶ ἦταν ἄνθρωπος σὰν ἑμᾶς, ἐν τούτοις ἔζησε βίο ἀγγελικό, ὑπερβαίνοντας στὴν ἁγιότητα ὅλους τοὺς Ἁγίους. Γιὰ αὐτό, ὀνομάσθηκε ἐπάξια «Παν-Ἁγία» καὶ «Κυρία τῶν Ἀγγέλων». Μὲ τὴν λυτρωτική της συγκατάβαση καὶ ἀδιάκριτη ὑπακοὴ στὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἡ αἰτία τῆς ἐλευθερίας μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πλάνης καὶ τοῦ θανάτου. Μὲ τὴν παρθενία καὶ τὴν ἁγνότητά της ἔδειξε σὲ ὅλους μας πόσο εὐάρεστα εἶναι αὐτὰ στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος μόνο ἀπὸ Ἁγνὴ καὶ Παρθένο θέλησε νὰ γίνει ἄνθρωπος καὶ ἔζησε μὲ ἁγνότητα καὶ παρθενία. Τὰ δύο αὐτά, δυστυχῶς, στὶς μέρες μας ἀπουσιάζουν  ἀπὸ τὶς περισσότερες ὀρθόδοξες οἰκογένειες καὶ περιφρονοῦνται  ἀπὸ πολλούς, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν ὅτι ἀπὸ αὐτὰ προέκυψε ἡ σωτηρία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. 

            νεκτίμητη ὑπῆρξε ἡ προσφορὰ τῆς Παναγίας μας ὅσο βρισκόταν στὴ γῆ. Ἀλλὰ καὶ ὅταν Κοιμήθηκε καὶ Μετέστη, δὲν ἔπαψε νὰ προσφέρει τὶς πολύτιμες εὐεργεσίες της σὲ ὅσους καρδιακὰ τὴν ἐπικαλοῦνται.  

            Ποιός συνειδητὸς Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ παραπονεθεῖ γιὰ μοναξιά; Ποιός, γιὰ ἐγκατάλειψη; 

            χουμε στὸν Οὐρανὸ τὴν μεγάλη μας συντροφιά, τὴν μεγάλη μας Μάνα, τὴν προστασία μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἀειπάρθενος Κόρη.

            Εἶναι αὐτὴ ἡ πηγὴ τῆς μεγάλης θαλπωρῆς. Σὲ αὐτὴν προστρέχουμε καὶ βρίσκουμε καταφύγιο οἱ κουρασμένοι ἀπὸ τὴν καθημερινότητα καὶ τὶς δοκιμασίες, οἱ ταλαιπωρημένοι, οἱ ἀδικημένοι καὶ κατατρεγμένοι, οἱ ἀσθενεῖς. Μέσα ἀπὸ τὶς θερμὲς ἱκεσίες της λαμβάνουμε γαλήνη, ψυχικὴ ξεκούραση καὶ εἰρήνη. 

            Αὐτή, ἡ ψηλόλιγνη Μαυροφόρα, ὅπως πολλοὶ ἀξιώθηκαν νὰ τὴν δοῦν, ὑπερμάχησε γιὰ τὰ δίκαια τοῦ Ἔθνους μας καὶ κάθε ὀρθοδόξου ἀγωνιζομένου λαοῦ, κατευθύνοντάς μας ἀπὸ νίκη σὲ νίκη. 

            δίως στὴν εὐλογημένη πατρίδα μας, ὑπάρχει κάποια πόλη ἤ κάποιο χωριὸ ποὺ νὰ μὴν καυχᾶται γιὰ κάποιο θαῦμα τῆς Θεομήτορος; Δὲν ὑπάρχει! Καὶ αὐτὸ τὸ διαπιστώνει εὔκολα ὁ καθένας ἄν ἀναλογισθεῖ τὰ ἀναρίθμητα προσωνύμια τὰ ὁποῖα τῆς ἔδωσαν οἱ εὐεργετημένοι Χριστιανοί, ὅπως, ἐπίσης, καὶ τὰ ἑκατοντάδες Μοναστήρια καὶ τοὺς χιλιάδες Ναοὺς καὶ Παρεκκλήσια ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στὸ πρόσωπό της.

γαπητοὶ ἀδελφοί,

            Πραγματικά, ὅσα ἐγκώμια καὶ νὰ πλέξει, ὅσους ὕμνους καὶ νὰ ψάλει κανεὶς στὴν Παναγία μας, εἶναι φτωχά, διότι οἱ Ἄγγελοι τὴν ὑμνοῦν συνεχῶς στοὺς Οὐρανούς. Ὅσο φτωχές, ὅμως, καὶ ἄν εἶναι οἱ προσφορές μας πρὸς τὸ πρόσωπό της, ἡ φιλανθρωπία της εἶναι τέτοια ποὺ τὶς δέχεται, ἀρκεῖ νὰ βγαίνουν ἀπ’ τὴν καρδιά. Βεβαίως, ἡ μεγαλύτερη τιμὴ ποὺ μποροῦμε νὰ τῆς προσφέρουμε, εἶναι νὰ προσπαθήσουμε νὰ τὴν μιμηθοῦμε. Νὰ μιμηθοῦμε τὴν ταπεινοφροσύνη της, τὴν ἁγνότητά της, τὴν ὑπακοή της. Ἠ Κυρὰ-Δέσποινα ποτὲ δὲν ἔκανε κακὸ σὲ κανέναν, ἀκόμη καὶ ὅταν μὲ δάκρυα ἔβλεπε τὸν Υἱό της νὰ σταυρώνεται ἀπὸ τοὺς ἀχαρίστους. 

            Εὔχομαι ὅλοι μας, ἀποβλέποντας στὴν μεγάλη ἐγγυήτρια τῆς σωτηρίας μας, νὰ ἀποβάλουμε τὴν θλίψη, τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τὴν ἀπελπισία ἀπὸ τὴ ζωή μας. Ἡ Θεοτόκος ἔσωσε πολλὲς φορὲς τὴν ἀνθρωπότητα παρακαλῶντας τὸν Υἱό της. Τὸ ἴδιο θὰ κάνει ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ θὰ μᾶς προσφέρει τὴν ἀναγκαία ἐνίσχυση, τὴν ἐλπίδα, τὴν παρηγοριά καὶ τὴν στήριξη. Ἀρκεῖ, τὴν στήριξη ποὺ ζητοῦμε ἀπὸ τὴν Παναγία, νὰ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ τὴν προσφέρουμε καὶ ἑμεῖς στοὺς ἀδελφούς μας μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη. 

            Χρόνια πολλὰ κὶ εὐλογημένα σὲ ὅλους! Ἡ πηγὴ τῆς Ζωῆς νὰ εἶναι ἀρρωγὸς στὴν προσπάθειά μας νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὴν Ζωὴ καὶ νὰ νικήσουμε τὸν θάνατο. 

Μετ’ εὐχῶν,

ὁ Ἐπίσκοπός σας,

†  ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος