ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ Η’ ΑΝΤΙΖΗΛΩΤΙΚΟΣ;

Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, μερικοὶ οἱ ὁποῖοι ὑπὸ τὸπρόσχημα τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος συνεχίζουν νὰ διαιωνίζουν τὴν διάσπαση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν σὲ δυὸ ἀντιμαχόμενες μερίδες ποὺ ὅπως εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους μας ὀνομάζονται ἀπὸ τοὺς μὲν ''παλαιοημερολογίτες'' καὶ ἀπὸ τοὺς δὲ''νεοημερολογίτες''. Ἀπόδειξη διὰ τὰ λεγόμενά μας αὐτὰ εἶναι ὅτι ὅποτε προσπαθοῦν νὰ γράψουν κάποιοἄρθρο ἔναντί του Οἰκουμενισμοῦ ἀποτυγχάνουν καὶμετατρέπουν τὸν δῆθεν ἀντιοικουμενιστικὸ λόγο τους σὲ ἀντιζηλωτικό!

Διατὶ ὅμως χρησιμοποιοῦν τὸν ὄρο ''ἀντιοικουμενιστὲς'' διὰ τὸν ἑαυτὸ τοὺς ἒφ΄ ὅσον εἰς τὸ βάθος εἶναιἀντιζηλωτές; Μὰ ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλή! Δία νὰπαρασύρουν τοὺς ἁπλοικοὺς χριστιανοὺς λέγοντάς τους ὅτι «νά, καὶ ἐμεῖς εἴμαστε ἀντιοικουμενιστὲς ποὺσᾶς λέγουμε τούτους τοὺς λόγους. Δὲν θέλουμε τὸκακό σας! Ἁπλῶς σᾶς ἐνημερώνουμε διὰ νὰ μὴν γίνετε καὶ ἐσεῖς παλαιοημερολογίτες»!!! Εἶναι ὅμως ἀλήθειαἀντιοικουμενιστές, ναὶ ἢ ὄχι; Αὐτὸ ὁ καθεὶς μπορεῖ νὰτὸ διαπιστώσει ἀπὸ τὶς πράξεις καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺς λόγους τους.

Ἀρκετὰ εὔκολα μπορεῖ νὰ διαπιστώσει κανεὶς ὅτι ὅσοι γράφουν κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τὶς πράξεις τοὺς πράττουν τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο!

Ὑποδέχονται τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους εἰς τὶς πόλεις τους ὡς νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα ἀπολύτως!

Εἰς τὰ ἄρθρα τοὺς σπάνια ἀναφέρονται ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ εἰς τὸ ποιοὶ τελικὰ εἶναι οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ τί πρέπει νὰ πράξει ὁ χριστιανὸς ἀπέναντί τους.

Ἀναφέρονται σὲ ἕναν Οἰκουμενισμὸ ἀκέφαλο ἁπλῶς λέγοντας εἰς τοὺς πιστοὺς ὅτι χρειάζεται ἀγώναςἔναντί του, δίχως ὅμως νὰ λέγουν τί εἴδους ἀγώνας θὰεἶναι αὐτός.

Ἐὰν κάποια στιγμὴ ἀναφερθοῦν καὶ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ, τότε ἁπλῶς λέγουν εἰς τὰ ἄρθρα τους ὅτι κακῶς ἔπραξεὁ τάδε Ἐπίσκοπος διὰ τούτη τὴν πράξη του, δίχως ὅμως νὰ λέγουν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος αὐτὸς κηρύττει ΑΙΡΕΣΗ, δηλαδὴ εἶναι αἱρετικός.

Μὲ λίγα λόγια τὸ μόνο ποὺ κάνουν εἶναι νὰ σπαταλοῦν μελάνι καὶ χαρτὶ παίζοντας τρόπον τινὰ''χαρτοπόλεμο'' νομίζοντας ὅτι ἔτσι ἐκτελοῦν καὶ τὸκαθῆκον τοὺς ὀνομάζοντας ὁμολογία αὐτὸ ποὺ κάνουν. Πολλὰ λόγια γραμμένα σὲ διάφορες φυλλάδες, πράξειςὅμως μηδενικές.

Ὅμως διὰ τὸ ζήτημα τῶν ζηλωτῶν δὲν ἔχουν ἔτσι τὰπράγματα, ἀλλὰ τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο.

Δὲν τολμοῦν οὔτε νὰ ἀντικρύσουν κάποιον ζηλωτὴὈρθόδοξο ἀλλὰ τὸν ἐπικρίνουν μὲ διάφορα ἐπίθετα.

Εἰς τὰ ἄρθρα τους δὲν διστάζουν νὰ τοὺς ὀνομάσουν μέχρι καὶ αἱρετικούς, καλώντας τὸν ἁπλὸ λαὸ νὰπράττει τὸ ἴδιο.

Στὰ βιβλία τους, ἐὰν ἀποτελεῖται ἀπὸ ἑκατὸ σελίδες, δὲν διστάζουν νὰ ἀφιερώσουν τὶς εἴκοσι διὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὶς ἄλλες ὀγδόντα διὰ τὸν ζηλωτισμό!!!

Ἔτσι φτάνουμε εἰς τὸ συμπέρασμα ὁ ἁπλοικὸς χριστιανὸς νὰ νομίζει ὡς τὴν μεγαλύτερη Παναίρεση τοῦ αἰώνα μᾶς τὸν ζηλωτισμὸ καὶ ὄχι τὸν Οἰκουμενισμό!!! Καὶ ἐὰν τολμήσει ὁ ταλαίπωρος χριστιανὸς νὰ μιλήσει ὑπὲρ τῶν ζηλωτῶν, τότε οἱδῆθεν ἀντιοικουμενιστὲς καταφεύγουν εἰς τὸἐπιχείρημα λέγοντάς του «μὴν τοὺς ὑποστηρίζεις διότιἔτσι θὰ βρεθεῖς ἐκτὸς Ἐκκλησίας»!!! Καὶ ποιὰ εἶναι ἡἘκκλησία ἀγαπητοί μου διὰ νὰ κινδυνεψεῖ νὰ βρεθεῖ ὁἁπλοικὸς χριστιανὸς ἐκτὸς αὐτῆς;

Μήπως εἶναι αὐτὴ ἡ ὁποία συμμετέχει εἰς τὸΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶν «Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.);

Μήπως εἶναι αὐτὴ ποῦ ἀναγνωρίζει τὸν Πάπα ὡςἘπίσκοπο Ρώμης;

Μήπως εἶναι αὐτὴ ποὺ ἀναγνωρίζει ὅτι καὶ οἱ ἄλλες αἱρέσεις κατέχουν καὶ αὐτὲς κάποιο κομμάτι ἀληθείας;

Μήπως εἶναι αὐτὴ ποῦ ἐντός των κόλπων τῆς δέχεταιἀνθρώπους διαφόρων δῆθεν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν (αἱρετικοὺς) διὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν διὰ τὴν εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου;

Ὄχι ἀγαπητοί μου. Αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Δεσπότης Χριστός, ἀλλὰ εἶναι μιὰἀλλοιωμένη «Ἐκκλησία» ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸἀνθρώπους μὲ ἀλλοιωμένο φρόνημα, καὶ ὄχι Ὀρθόδοξο.

Καταντήσατε νὰ μὴν δέχεσθε νὰ ἀκολουθήσετε τὸν δρόμο ποὺ ἐχάραξαν οἱ ἅγιοί της Ἐκκλησία μᾶς ἀλλὰνὰ δέχεσθε, ὅπως εἴδαμε καὶ σὲ πρόσφατο ἄρθρο, μεμονωμένους ἀνθρώπους λέγοντας μάλιστα μὲπαρρησία «Σήμερα δυστυχῶς γίνεται συστηματικὴπροσπάθεια - ἐκ μέρους ὁρισμένων - νὰ ἀκολουθήσουνἄλλο δρόμο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ μᾶς κληροδότησε ὁ π... τάδε».

Δὲν γράφετε ὅπως μᾶς κληροδότησαν οἱ ἅγιοι πατέρες ΣΥΣΣΩΜΟΙ ἀλλὰ ὅπως σᾶς κληροδότησε ὁ τάδε ἢ ὁτάδε. Καὶ μόνο ἀπὸ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ὅτι δὲνἀνήκετε εἰς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁΘεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλὰ ἀνήκετε εἰςἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς πλανήθηκαν. Καὶ ὅπως εἶναι φυσικὸ δὶ΄ αὐτὸ καὶ ἀνήκετε εἰς τὴν Ἐκκλησίαἐκείνων, διότι ΤΟ ΟΜΟΙΟ ΕΙΣ ΤΟ ΟΜΟΙΟ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ καὶ φτάσατε εἰς τὸ σημεῖο νὰσυμπροσεύχονται οἱ ποιμένες σας μὲ αἱρετικοὺς καὶ νὰἀναγνωρίζουν τὶς αἱρέσεις ὡς κανονικὲς Ἐκκλησίες μὲμυστήρια κιόλας! 

  

Ὄχι ἀγαπητοί. Οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἀποδέχονται εἰς τὴν ΠΡΑΞΗ τέτοια ἀπαράδεκτα φαινόμενα, οὔτε καὶ ποτὲπρόκειται νὰ δώσουν τὴν συγκατάθεσή τους σὲ αὐτά. Διὰ τοῦτο δὲν ἀνήκουν εἰς μίαν τέτοιαν ἀλλοιωμένηνἘκκλησίαν ἀλλὰ ἀνήκουν εἰς τὴν Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τὴν διωκόμενη καὶ μὴ καταποντισθεῖσα ὑπὸτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. 

Οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν βρίσκονται ἐκτὸς Ἐκκλησίας, διότι τούτη δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὅσο καὶ ἐὰν ἐσεῖς προσπαθεῖτε νὰ τὴν κάνετε νὰ φαίνεται ἔτσι, ἀλλὰεἶναι μιὰ πανσπερμία αἱρετικῶν συνονθυλευμάτων ποὺ τὴν ὀνομάζουν καὶ μὲ ὄνομα Π.Σ.Ε. Εἰς αὐτὸἀνήκετε ὅσο καὶ νὰ μὴν θέλετε νὰ τὸ πιστέψετε διότιἐλέγχεται ἡ συνείδησή σας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲνἔχει ἀπολύτως οὐδεμία σχέση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶδιὰ τοῦτο τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας ὁμολογεῖ  ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. Ὄχι πολλές, ἀλλὰ ΜΙΑ καὶ ΑΓΙΑ, καὶ ὄχιὅπως οἱ ποιμένες σᾶς ὁμολογοῦν μέχρι καὶ διὰ τὶςἐβραικὲς συναγωγὲς ὅτι εἶναι εὐλογημένες!!!

Οἱ λόγοι σᾶς λοιπὸν δὲν ἔχουν στόχο τὸν Οἰκουμενισμὸδιὰ τοῦτο δὲν εἶστε καὶ ἀντιοικουμενιστές, ἀλλὰ στόχοἔχουν τοὺς ζηλωτὲς Ὀρθοδόξους οἱ ὁποῖοι ἕως σήμερονἔχουν καταφέρει μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια (μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ βεβαίως) νὰ μὴν ἔχουν κοινωνία μὲὅσους συμμετέχουν εἰς τὶς συνάξεις τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ οὔτε νὰ τοὺς δέχονται, ὡς πολὺὀρθὰ πράττουν, ὡς Ὀρθοδόξους Ποιμένες.

Τρισχείριστη ὑπηρεσία προσφέρετε δυστυχῶς ἐσεῖς οἱταλαίπωροι ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ λέγοντας εἰς τοὺςἁπλοικοὺς Ὀρθοδόξους νὰ συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν, φοβίζοντάς τους ὅτι θὰδώσουν λόγο εἰς τὸν Θεὸ ἐὰν διακόψουν τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων. Δυστυχῶς ἀναλάβατε καὶτὴν δικαία κρίση τοῦ Κυρίου ὥστε νὰ γνωρίζετε ποιὸν ὁΘεὸς θὰ κολάσει καὶ ποιὸν θὰ σώσει, καὶ ἔτσι εἶναιἀδύνατον νὰ ἀντιληφθεῖτε τὴν πλάνη ποὺ σᾶς διακατέχει.

Ἐμεῖς ἀγαπητοί μου ἔχουμε τὰ παραδείγματα τῶνἁγίων μας, (καὶ ὄχι τοῦ τάδε γέροντα) οἱ ὁποῖοι διὰμέσω τῶν λόγων καὶ τῶν πράξεών των μᾶς διδάσκουνἀκόμα καὶ σήμερα τὸ πὼς θὰ πρέπει νὰ πράξουμε σὲπεριόδους αἱρέσεων καὶ αὐτοὺς θὰ ἀκούσουμε καὶμόνο.

Καὶ σᾶς ἐρωτοῦμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας. Θὰγίνονταν αὐτὰ τὰ Οἰκουμενιστικὰ εὐτράπελα ἐὰν βρίσκονταν ἐν ζωὴ (σωματικὰ) οἱ ἅγιοί της Ἐκκλησία μας;; Μήπως ἐσεῖς πιστεύετε ὅτι θὰ δέχονταν τὴν κοινωνία μετὰ τῶν αἱρετικῶν ΟἰκουμενιστῶνἘπισκόπων;

Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται εἰς τοὺς βίους των, καὶ αὐτοὺς τοὺς βίους θὰ πρέπει συνεχῶς νὰ μελετᾶ ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς καὶ εἰδικότερα τῶν ἁγίων ποὺ ἐμαρτύρησαν διὰ τὴν πίστη των.

Ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ ἀσχολῆστε μὲ τοὺς γεροντάδες σας καὶ νὰ πορεύεσθε τὴν δική τους ὁδό. Ἐμεῖς προτιμοῦμε τὴν σίγουρη καὶ ἀσφαλῆ ὁδὸ τῶν ἁγίων της Ἐκκλησία μᾶς τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε κάθε ἡμέρα.

Σταματῆστε λοιπὸν νὰ χρησιμοποιῆτε τὸ δῆθενἐπιχείρημα ὅτι καὶ ἐσεῖς εἶστε ἀντιοικουμενιστές, διότι τὸ μόνο ποὺ σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ πλήξετε τοὺςἀγωνιστὲς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς οἱ ὁποῖοι δὲν «κλίνουν γόνυ τῷ Βάαλ»!

Εἶστε λοιπὸν ΑΝΤΙΖΗΛΩΤΕΣ καὶ ὄχι ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, διότι ὁ ἀληθινὰ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἀποδέχεται τὰ αἱρετικὰΟἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τῶν ποιμένων θὰἀναγκαστεῖ ἐκ τῶν παραγμάτων νὰ εἶναι καὶ ζηλωτὴς Χριστιανὸς ὅπως μᾶς διδάσκουν καὶ οἱ βίοι τῶν ἁγίων της Ἐκκλησίας.

Πηγή: http://entoytwnika.blogspot.com

Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.

Επειδή η γνωστή μέθοδος πολεμικής της αληθείας κατά του εγκύρου της Ιερωσύνης της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, επανέρχεται κατά καιρούς εις το προσκήνιον αναλόγως των περιστάσεων, μέχρι σημείου κατάκριτοι νεοημερολογίται «Αρχιερείς» και «ιερείς» (!) να επαναλαμβάνουν αθεοφόβως μυστήρια τελεσθέντα υπό ημετέρων κληρικών, μέχρι και αναχειροτονίας ασυνειδήτων παλαιοημερολογιτών κληρικών επί βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, εθεωρήθη καθήκον να δοθή μία εισέτι και τελική απάντησις εν συνεχεία προηγουμένων, εκ πηγών εχουσών το κύρος που επιζητούν μερικοί «επιφανείς» θεολόγοι και κληρικοί, οι οποίοι μας ερωτούν, «ποια Εκκλησία σας αναγνωρίζει;»

1) Στα τέλη του έτους 1960, μετέβη εις την Αμερικήν ο Αρχ/της Ακάκιος Παππάς, όστις και εχειροτονήθη υπό δύο κανονικών επισκόπων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τη Διασπορά, Αρχιεπισκόπου Ντιτρόιτ και Σικάγου Σεραφείμ (Ivanov) και Επισκόπου Θεοφίλου (Ionesko), ως Επίσκοπος Ταλαντίου, στις 9 Δεκεμβρίου 1960 στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Σικάγου .
 

2) Τον Μάιο του 1962, εταξίδεψε από την μακρινή Λατινική Αμερική, ο Αρχιεπίσκοπος Χιλής κ. Λεόντιος (Ρ.Ο.Ε.Δ.) με μεγάλο κίνδυνο να συλληφθεί από τις Αρχές του Ελληνικού Κράτους, όστις τη συνεργεία του Επισκόπου Ταλαντίου Ακακίου προέβησαν σε νέες χειροτονίες προς συγκρότησιν Κανονικής Συνόδου. Στο άκουσμα ότι τελικώς ένας ξένος (και κανονικός) Επίσκοπος ήρθε στην Ελλάδα να συνδράμει στον αγώνα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, οι Αστυνομικές Αρχές εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό σε όλες τις Μονές της Αττικής, προς σύλληψιν του επ. Λεοντίου και την απέλασιν του από την Ελλάδα. Ο μακαριστός Λεόντιος στο άκουσμα αυτών των μέτρων, εκρύβη για αρκετές μέρες μέσα στην καρβουναποθήκη της Μονής του Αγ. Νικολάου Παιανίας. Και ερωτώμεν: Ποιος θα επιχειρούσε τέτοιο πολυέξοδο και επικίνδυνο ταξίδι αν στα πρόσωπο του επισκόπου Ακακίου δεν αναγνώριζε ένα γνήσιο αδελφό και κανονικό συλλειτουργό ;

3) Το έτος 1969, η Ρ.Ο.Ε.Δ. επί Πρωθιεραρχίας του αλήστου μνήμης Μητροπολίτου Φιλαρέτου, αναγνώρισε τις χειροτονίες της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, διότι ετύγχανε να είναι και η παρασχούσα ημίν το μέγα της Αρχιερωσύνης αξίωμα. Παραθέτουμε τα γνήσια αντίτυπα της αναγνωρίσεως.

3α) Τον Ιούνιον του 1969, ο Πρωθιεράρχης της Ρ.Ο.Ε.Δ (ROCOR) Μητροπολίτης Φιλάρετος έστειλε την κάτωθι επιστολή δια της οποίας αναγνωρίζει τας επισκοπικάς χειροτονίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, στην οποία και γράφει:

.

Ο Πρόεδρος
της Συνόδου των Επισκόπων
της Ρωσσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της διασποράς

72 East 93D STREET, NEW YORK 28, Ν.Υ.

Tel: LEhigh 4-1601

.

Μάιος 30 Ιούνιος 12, 1969

.

Προς την Αυτού Μακαριότητα Αυξέντιον

Αρχιεπίσκοπον των Γνησίων Ορθοδόξων

Χριστιανών Ελλάδος.

Κανιγγος 32 - Αθήνας, Ελλάδα.

.

.

Μακαριώτατε,

Εν σχέσει με την ευγενή αδελφικήν σας επιστολήν της 12ης Μαΐου 1969, επιθυμούμε να γνωρίσετε ότι η Συνοδος των Επισκόπων της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς αναγνωρίζει το κύρος των επισκοπικών χειροτονιών του προκατόχου της υμετέρας Μακαριότητος τέως Αρχιεπισκόπου Ακακίου και των επακολουθησασών χειροτονιών των επισκόπων της υμετέρας Εκκλησίας.

Συμφώνως προς τα ανωτέρω και λαμβάνοντες υπ' όψιν διαφόρους άλλας περιστάσεις, η ημετέρα Συνοδος των Επισκόπων θεωρεί την υμετέραν Ιεραρχίαν, ωςαδελφούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα είναι εν πλήρει επικοινωνία μεθ' ημων.

Είθε αι ευλογίαι του Κυρίου να είναι με όλον τον κλήρον και τον πλήρη πίστεως λαόν της υμετέρας Εκκλησίας.

.

Εξαιτούμενος τας υμετέρας αγίας ευχάς,

διατελώ υμέτερος εν Χριστώ αδελφός.

+ Μητροπολίτης Φιλάρετος

.

.

3β) Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους κατέφθασε η κάτωθι επιστολή με ανάγλυφη σφραγίδα και υπογεγραμμένη από όλη την Ιερά Σύνοδο των Ρώσων Επισκόπων της Διασποράς. Η επιστολή έχει ως εξής:

ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ 

ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΕΝ ΤΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ

.

18/31 Δεκεμβρίου 1969

.

72 East 93D STREET, NEW YORK 28, Ν.Υ.

Tel: LEhigh 4-1601

Προς την Αυτού Μακαριότητα Αυξέντιον

Αρχιεπίσκοπον των Γνησίων Ορθοδόξων

Χριστιανών Ελλάδος.

Κανιγγος 32 - Αθήνας, Ελλάδα.

.

Μακαριώτατε,

.

Η αδελφική επιστολή της Υμετέρας Μακαριότητος της 25ης Νοεμβρίου 1969, ανεγνώσθη εις Συνεδρίασιν της Συνόδου Ημών σημερον. Αι πολλαί δοκιμασίαι τας οποίας υπέστη η Ορθόδοξος Εκκλησία από των αρχών της ιστορίας της, είναι ιδιαιτέρως μεγάλαι κατά τους χαλαιπούς τους οποίους διερχόμεθα και συνεπώς απαιτούν μεγαλυτέραν και ισχυροτέραν ενότητα μεταξύ εκείνων οι οποίοι είναι αληθώς αφοσιωμένοι εις την πίστιν των Πατέρων μας. Με τα αισθήματα αυτά επιθυμούμεν άπαξ έτι να σας πληροφορήσωμεν ότι η Σύνοδος των Επισκόπων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Διασπορά, αναγνωρίζει την ισχύν των επισκοπικών χειροτονιών του ευλογημένης μνήμης, προκατόχου Υμών, μακαρίτουΑρχιεπισκόπουΑκακίου και τας εν συνεχεία χειροτονίας, εν τη Ιερά Υμών Εκκλησία. Συνεπώς και λαμβανομένων υπ' όψιν διαφόρων άλλων περιστατικών, η Αρχιερατική ημών Σύνοδος, θεωρεί την Ιεραρχία Υμών ως Αδελφούς, εν Χριστώ, εν πλήρει κοινωνία μεθ΄ημών.

.

Είθε η ευλογία του Θεού να είναι μετά του Κλήρου και των Πιστών της Εκκλησίας Υμών, ιδίως κατά τας προσεχείς ημέρας της εν σαρκί Γεννήσεως ημετέρου Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού.

.

Ο Πρόεδρος της Συνόδου των Επισκόπων

+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ

.

Τα Μέλη

+ ΝΙΚΩΝ Αρχ/πος Ουασιγκτώνος και Φλώριδος

+ ΣΕΡΑΦΕΙΜ Αρχ/πος Σικάγου και Ντητρόιτ

+ ΒΙΤΑΛΙΟΣ Αρχ/πος Μόντρεαλ και Καναδά

+ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Αρχ/πος Λος Άντζελες και Τέξας

+ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Αρχ/πος Συρακουσσών και Τρόισκυ

+ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Αρχ/πος Δυτ. Αμερικής και Σαν Φραντζίσκο

+ ΣΑΒΒΑΣ Επίσκοπος Έντμοντου

+ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Επίσκοπος Σηάτλ

+ Ανδρέας Επίσκοπος Ρόκλαντ

.

Ο Γραμματέας της Συνόδου

+ ΛΑΥΡΟΣ Επίσκοπος Μανχάταν

4) Περαν τούτων, και άλλοι τινές επικριτές και κατήγοροι, θέλοντες να εκφύγουν τον σκόπελον της πλαστογράφου κατηγορίας περί ανυπάρκτου ιερωσύνης, μεταχειρίζονται το «υπερόριον» δήθεν της χειροτονίας ημων, άμοιροι ωςφαίνεται της εκκλησιαστικής ιστορίας και δια τούτο αγνοούντες τας εξ ανάγκης εν διωγμώ λαβούσας χώραν χειροτονίας από της εποχής των πρώτων μαρτυρικών διωγμών προς στηριγμόν της διωκωμένης χριστιανικής πίστεως, καθώς και ο θείος Παύλος γνωματεύει• «εν καιρώ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται» ( Εβρ. Ζ´ 12). Χαρακτηριστικόν πάραδειγμα η περίπτωσις του εν Αγίοις πατρός ημών Ευσεβείου Σαμοσάτων ο οποίος κατά τον καιρόν του Ιουλιανού του Παραβάτου εξόριστος ων, ενεδύθη στρατιωτικά ενδύματα και περιήρχετο τας κώμας και τας χώρας χειροτονών «υπερορίως» κληρικούς παντός βαθμού, ακόμη και Επισκόπους όπου εύρισκε ομόφρονα Αρχιερέα για να συμπράξει.

Θα πρέπει εις το σημείον τούτο της κανονικότητός μας να φέρομεν εις γνώσιν των αντιφρονούντων ότι, εις τας 27-8-1921 ο Μητροπολίτης των Ρωσων της Διασποράς Αναστάσιος συνέπραξε ομού μετά του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού εις την εις Επίσκοπον χειροτονίαν του Τιμοθέου, μετέπειτα Πατριάρχου Ιεροσολύμων και διαδόχου του Δαμιανού. Οσοι, λοιπόν, αμφισβητούν την Αποστολικήν Διαδοχήν των Γ.Ο.Χ., θα πρέπει να αμφισβητούν και την των Ιεροσολυμιτών.

Αλλά και προσφάτως όταν ηνώθη η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς μετά του Πατριαρχείου Μόσχας, οι Αρχιερείς της καθώς και οι λοιποί κληρικοί ανεγνωρίσθησαν ως κανονικοί δίχως αναχειροτονίαν, χειροθεσίαν ή άλλην τινα διαδικασίαν. Βεβαίως είναι γεγονός ότι το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι ικανοποιημένον από αυτό το γεγονός, διότι εις την ενημερωτικήν επιστολή του τότε Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου περί του γεγονότος της ενώσεως μετά της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, ο κ. Βαρθολομαίος δεν απήντησε και δεν εξέφρασε γνώμη γεγονός το οποίον φανερώνει την αμηχανίαν του δι’ αυτό που συνέβη, καθώς δεν θα δύναται να βάλλει ανέτως πλέον κατά της αποστολικής διαδοχής των Γ.Ο.Χ., ώστε να δικαιολογεί αναβαπτισμούς και αναχειροτονίας παλαιοημερολογιτών.

Θέλομεν να πιστεύσωμεν ότι, οι μη εξ εμπαθείας παρακινούμενοι νεοημερολογίται κληρικοί παντός βαθμού, πληροφορούμενοι δια του παρόντος την αλήθειαν, θα ανακαλέσουν την αστήρικτον συκοφαντίαν των και θα μετανοήσουν δια την θεοστυγή τόλμην των της επαναλήψεως κανονικών μυστηρίων.

Το, αν τινές παρείσακτοι και εγκάθετοι ψευδεπίσκοποι και ψευδοϊερείς υποκρίνονται τον παλαιοημερολογίτην κληρικόν προς παραπλάνησιν των αφελών δια χριστεμπορίαν, αυτό είναι άλλον θέμα και μάλλον προς εκείνους ενδεικτικώς έδει να αναφέρονται οι πολέμιοι της μαρτυρικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Αρκεί εις ημας η από Θεού αναγνώρισις, καθόσον τυγχάνομεν κανονικώς κεχειροτονημένοι και δεν διεσαλεύθημεν εις το παράπαν από της Αποστολικής και Πατερικής παραδόσεως, ούτε ηκολουθήσαμεν την παράνομον και αντικανονικήν (άνευ αποφάσεως πανορθοδόξου Συνόδου) εισαγωγήν του Συνοδικώς καταδικασμένου παπικού νέου ημερολογίου. Αλλά πιστοί εις την εντολήν της Εκκλησίας «Μη μέταιρε όρια αιώνια α οι Πατέρες σου έθεντο», αγωνιζόμεθα τον καλόν αγώνα της Πιστεως εν μέσω σκοπέλων, στερήσεων και κατά καιρούς σκληρών διωγμών υπό αυταρχικών «Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων» της Κρατικής Εκκλησίας του νέου ημερολογίου, μισούντων την αλήθειαν και εκπεσόντων της Χάριτος.

Μάλλον οι νεοημερολογίται θα πρέπει να έχουν αμφιβολίας δια το κύρος της κανονικότητός των. Διότι δεν αρκεί να υπάρχη μόνον ιστορική αλληλουχία της διαδοχής των χειροτονιών από της εποχής των Αγίων Αποστόλων μέχρι των Επισκόπων της σημερινής εποχής. Πρέπει οι δεχόμενοι την χάριν των Αγίων Αποστόλων να διακρατούν και την πίστιν Αυτών απαραχαράκτως κατά το, «Και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος των Αποστόλων γενόμενος», ως ψάλλει η Εκκλησία. Οι Αγιοι Πατέρες ελέγχουν τούς αιρετικούς ότι δια της ετεροδιδασκαλίας διέκοψαν την αποστολικήν διαδοχήν των (βλ. Αγ. Ειρηναίου, Κατά αιρετικών ΙΙΙ3, Αγ. Ιερωνύμου Επιστ. 84). 

Οι σημερινοί νεοημερολογίται Αρχιερείς, οι οποίοι φρονούν τα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και συμπροσεύχονται ασυνειδήτως μετά αιρετικών και αλλοθρήσκων, δεν «μετέχουν των τρόπων» των Αγίων Αποστόλων και άρα δεν δικαιούνται να θεωρούν εαυτούς διαδόχους των θρόνων των. Διότι κατά τον Αγ. Γρηγόριον τον Θεολόγον: «Το μεν γαρ ομόγνωμον και ομόθρονον, το δε αντίδοξον και αντίθρονον˙ και η μεν προσηγορίαν, η δε αλήθειαν έχει διαδοχής» (Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Εις τον μέγαν Αθανάσιον, η΄, ΡG 35, 1089) Δηλαδή: «Η ταυτότητα πίστεως είναι και ταυτότητα θρόνου, ενώ η διαφορά πίστεως, είναι και διαφορά θρόνου».

Πηγή

Δείτε σχετικά:

1) Ο ἀείμνηστος ῾Ομολογητὴς Μητροπολίτης Φιλάρετος, Πρωθιεράρχης τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς 

2) ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

3) Ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Κωνσταντῖνος τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς βρέθηκε μὲ Ἄφθαρτο Ἱερὸ Λείψανο

Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Έκδοση ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως - Κεφάλαιο 2

Γι’ αυτά που είναι δυνατόν να λεχθούν και γι’ αυτά που είναι άρρητα, και για όσα μπορεί να είναι γνωστά και όσα άγνωστα.

Αυτός που θέλει να ομιλεί ή ν’ ακούει για το Θεό πρέπει να γνωρίζει καλά ότι όσα αναφέρονται στο Θεό καθ’ εαυτόν και όσα στο έργο της οικονομίας Του, ούτε όλα αποσιωπώνται ούτε όλα λέγονται· ούτε όλα είναι άγνωστα ούτε όλα γνωστά. Και άλλο είναι αυτό που μπορεί να γίνει γνωστό και άλλο αυτό που μπορεί να λεχθεί, όπως άλλο είναι το να ομιλεί κανείς και άλλο το να γνωρίζει κάτι. Πολλά λοιπόν που αντιλαμβανόμαστε ατελώς με το νου για το Θεό δεν μπορούμε να τα διατυπώσουμε κατάλληλα, αλλά αναγκαζόμαστε με δικέςεκφράσεις να ομιλούμε γι’ αυτά που είναι πάνω από μας (θεία)· έτσι αποδίδουμε στο Θεό ύπνο, οργή, αμέλεια, χέρια, πόδια και τα όμοια.

Γνωρίζουμε και ομολογούμε ότι ο Θεός είναι χωρίς αρχή και τέλος, αιώνιος, παντοτινός, αδημιούργητος, αμετάβλητος, αναλλοίωτος, απλός, ασύνθετος, ασώματος, αόρατος, αψηλάφητος, απερίγραπτος, άπειρος, απεριόριστος, ακατάληπτος, αχώρητος στο νου, αγαθός, δίκαιος, παντοδύναμος, δημιουργός όλων των κτισμάτων,παντοκράτορας, παντεπόπτης, προνοητής όλων, εξουσιαστής και κριτής.

Γνωρίζουμε επίσης και ομολογούμε ότι ο Θεός είναι ένας, δηλαδή μία ουσία· αποκαλύπτεται και υπάρχει σε τρεις υποστάσεις, εννοώ του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και ακόμη ότι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι σε όλα ένα, εκτός από την αγεννησία, τη γέννηση και την εκπόρευση.

Γνωρίζουμε ακόμη και ομολογούμε ότι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός ο ίδιος, από τη μεγάλη του ευσπλαγχνία και για τη δική μας σωτηρία, με την καλή θέληση του Πατέρα του και τη συνεργία του Αγίου Πνεύματος, συνελήφθη ασπόρως και γεννήθηκε από την αγία Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία με την επέλευση του Αγίου Πνεύματος· έγινε απ’αυτήν τέλειος άνθρωπος.

Γνωρίζουμε επίσης ότι ο ίδιος είναι συγχρόνως και τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος· έχει δύο φύσεις, τη θεία και την ανθρώπινη· υπάρχει σε δύο φύσεις που έχουν νου, θέληση, ενέργεια και αυτεξούσιο· και για να το πω μ’ ένα λόγο, είναι με δύο φύσεις, τη θεία και την ανθρώπινη, που είναι τέλειες όσον αφορά τα γνωρίσματα που αρμόζουν στην καθεμία και αποτελούν μία σύνθετη υπόσταση.

Διότι η Αγία Γραφή και όλη η χορεία των Αγίων μαρτυρεί ότι και πείνασε και δίψασε και κουράστηκε και σταυρώθηκε και δοκίμασε το θάνατο και την ταφή, αλλά αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και αναλήφθηκε στους ουρανούς, απ’ όπου ήλθε πάλι σε μας και θα μας έλθει αργότερα.

Αγνοούμε όμως και δεν μπορούμε να πούμε ποιά είναι η ουσία του Θεού ή πώς είναι πανταχού παρών ή πώς γεννήθηκε Θεός από Θεό και έχει εκπορευθεί ή πώς ταπείνωσε τον εαυτό του ο μονογενής Υιός και Θεός και έγινε άνθρωπος από παρθένο, αφού κυοφορήθηκε με άλλο τρόπο πέρα από τον φυσικό, ή πώς περπατούσε πάνω στα νερά χωρίς να βραχούν τα πόδια του. Δεν μπορούμε, λοιπόν, ούτε να πούμε ούτε να εννοήσουμε κάτι άλλο απ’ αυτά που μας έχουν αποκαλυφθεί με Πνεύμα Θεού από τα ιερά λόγια της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, τα οποία και έχουν λεχθεί και έχουν αποκαλυφθεί.